Ήμουν ακόμα παιδί όταν με το αυτοκίνητο του πατέρα μου διασχίζαμε την ιστορική γέφυρα του Κερίτη. Στα παιδικά μου μάτια, το επιβλητικό μνημείο φάνταζε σπουδαίο, χωρίς να ξέρω πως πράγματι ήταν. Δεν είχα ιδέα για την ιστορία της. Για τον Βενιζέλο που έβαλε τη σφραγίδα του στην κατασκευή της το 1908. Για το αίμα των αγωνιστών της Αντίστασης που πότισε τα θεμέλιά της. Για τους 180 εκτελεσθέντες της γερμανικής θηριωδίας. Αλλά και για όλα αυτά που σήμαινε και σημαίνει ακόμα για όλους όσοι την περπάτησαν σαν παιδιά και σημάδεψε τις μνήμες τους.
Ο περσινός χειμώνας, βαρύς και ολέθριος, ήρθε να γκρεμίσει ένα τμήμα της και να θάψει ιστορίες ενός και πλέον αιώνα. Όσοι έβλεπαν μακριά, προειδοποιούσαν πως τα βάθρα της ιστορικής γέφυρας δύσκολα θα αντέξουν τον όγκο των ορμητικών νερών που κατέβαιναν από τα Λευκά Όρη. Έτσι, χωρίς να προηγηθεί καμία μελέτη, αποφασίστηκε να τοποθετηθούν ογκόλιθοι στα επικίνδυνα βάθρα και να γίνουν παρεμβάσεις για να αλλάξει η ροή του ποταμού. Όλα έγιναν γρήγορα και με σφοδρή κακοκαιρία να σαρώνει ήδη τα Χανιά. Η ροή του νερού άλλαξε και ο Κερίτης περνούσε με μανία από τα δύο μόνο βάθρα. Τα κόκκαλα του Αναστάσιου Λογοθέτη, αρχιτέκτονα της γέφυρας, έτριζαν. Η φύση σχεδίαζε ήδη την εκδίκησή της για τη χωρίς λογική παρέμβαση. Ώσπου ξέσπασε με μένος.
Ο Κερίτης άρχισε μανιασμένος να κυλά, παρασύροντας αιωνόβια δέντρα, ολόκληρες καλλιέργειες κι ό,τι άλλο εμπόδιζε τη ροή του. Το πέρασμά του από την ιστορική γέφυρα ήταν για πρώτη φορά καταστροφικό. Μέσα σε μια στιγμή, η ιστορία, η αιματοχυσία των εκατόν οκτώ εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς, τα όνειρα, οι παιδικές θύμησες κατέρρευσαν, και μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση!
Ορθά ο τότε υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης μίλησε για ευθύνες που θα αναζητηθούν και θα αποδοθούν. Περίπου ένα χρόνο μετά - 25 Φεβρουαρίου ήταν - η Εισαγγελία Χανίων διεξάγει έρευνα αναζητώντας τα αίτια κατάρρευσης, ώστε να διαπιστωθεί αν αυτή οφείλεται σε έλλειψη συντήρησης, στα ακραία καιρικά φαινόμενα ή σε αστοχία στις εργασίες σταθεροποίησής της.
Τώρα όλα φαίνεται να δρομολογούνται. Καινούργια γέφυρα σχεδιάζεται, μια στρατιωτική εξυπηρετεί για άγνωστο πόσο τις κυκλοφοριακές ανάγκες της περιοχής και το υπουργείο Πολιτισμού έχει δεσμευτεί για αποκατάσταση της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη. Οι γνωρίζοντες λένε - και μακάρι να διαψευστούν - πως θα περάσουν πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, για να δούμε ξανά την ιστορική γέφυρα να ζωντανεύει. Σκεφτείτε πως ακόμη και τα κομμάτια της θάφτηκαν στο ποτάμι με απόφαση της Αρχαιολογίας και της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Περιφέρειας, για να προστατευτούν.
Τουλάχιστον η Δικαιοσύνη ας πράξει αυτά που πρέπει. Μη θαφτούν και οι ευθύνες στην κοίτη του ποταμού. Όχι μόνο γιατί ολόκληρα χωριά έμειναν χωρίς συγκοινωνιακή σύνδεση με τα Χανιά. Μα και για τη μνήμη εκείνων που εκτελέστηκαν στα θεμέλιά της. Για την ψυχή τους. Και για τα παιδικά όνειρα των κατοίκων του Αλικιανού, που κατέρρευσαν σε μια στιγμή, σε ένα φωτογραφικό καρέ.
(Φωτογραφία Αρχείου)
