Ένας νέος καταυλισμός γεννιέται! Ή μπορεί και να έχει ήδη γεννηθεί! Στο πάλαι ποτέ μοτέλ “Ξενία” του Καρτερού, του αείμνηστου Κωνσταντινίδη, έχει στηθεί μαχαλάς! Εντός του περιφραγμένου χώρου του μοτέλ, στα άλλοτε πολυτελή δωμάτια αναψυχής, βλέπεις άθλια νοικοκυριά και Ρομά να περιδιαβαίνουν! Οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν τα βασικά, όπως νερό ή ρεύμα. Όμως έχουν έτοιμους τοίχους για να στεγάσουν τις οικογένειές τους και να ζήσουν όπως μπορούν. Δε θα αναφερθώ στα επαγγέλματά τους, που λίγο ως πολύ όλοι υποψιάζονται τα όρια στα οποία κινούνται!
Προχθές πέρασα από το σημείο. Είδα πολλή κίνηση και αυτοκίνητα σταθμευμένα. Μικρά παιδιά στα προπετάσματα, τις μικρές ιδιωτικές βεράντες των δωματίων, έπαιζαν ξέγνοιαστα ανάμεσα σε μια πολύχρωμη μπουγάδα που έμοιαζε να μην έχει καθαρίσει... Μόλις μπήκα με το αυτοκίνητο στον χώρο, ένας μικρός συναγερμός έμοιασε να χτύπησε σε αυτόν τον στεγασμένο καταυλισμό... Πετάχτηκαν κεφάλια από τις θύρες των ανοικτών δωματίων και ένας γενικευμένος ψίθυρος, νομίζω, ακούστηκε...
Συχνά πηγαίνει η Αστυνομία και ελέγχει τους νέους κατοίκους του μοτέλ “Ξενία”. Τους ελέγχει για τυχόν έκνομες ενέργειες και ευρήματα. Η απομάκρυνσή τους, όμως, από τον χώρο μοιάζει μάλλον δύσκολη υπόθεση. Για μερικά 24ωρα τα πράγματα ησυχάζουν... οι ρυθμοί πέφτουν... εκείνοι προφυλάσσονται και μετά ξανά “με τα μούτρα” στις γνωστές δραστηριότητες. Κάπως έτσι συνεχίζεται η ζωή στο “Ξενία”... Όμως το πράγμα εδώ είναι κάπως πιο περίπλοκο.
Στα άδεια δωμάτια του μοτέλ “Ξενία”, το οποίο είναι παραχωρημένο στο ΤΑΙΠΕΔ, έχουν βρει έτοιμα σπίτια για τις οικογένειές τους κάποιοι Ρομά. Έμαθα ότι όλοι οι Ρομά που ζουν στο ίδιο ξενοδοχείο δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Άλλες οικογένειες ζουν από την ανατολική πλευρά και άλλες από τη δυτική. Ανάμεσά τους υπάρχει ένας νοητός τοίχος. Αν και δεν τους χωρίζουν φυσικά εμπόδια, ο ελεύθερος χώρος στην είσοδο του άλλοτε μοτέλ μαθαίνω πως λειτουργεί ως ουδέτερη ζώνη... Ο ένας δεν παραβιάζει τον χώρο του άλλου. Όμως το οξύμωρο είναι αυτό ακριβώς. Όλοι μαζί παραβιάζουν έναν χώρο που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και αποτελεί κτήμα όλων. Ίσως κατηγορηθώ για όσα γράφω. Στις ημέρες μας τέτοια ζητήματα είναι εύκολο να παρεξηγηθούν από κάποιους που βλέπουν τα πράγματα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της υπερευαισθησίας τους. Ας είναι...
Ήταν, θυμάμαι, το 2014
Ήταν Ιούνιος του 2014, αν δεν κάνω λάθος, που ήρθαν άνθρωποι του ΤΑΙΠΕΔ να παραλάβουν... Σφοδρές οι αντιδράσεις. Επιτόπου συλλαλητήρια και λαϊκές κινητοποιήσεις. Στρατιές κολυμβητών που θα είχαν την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες μέσα από το μοτέλ. Το “φιλέτο” των 251 στρεμμάτων, που βρίσκεται στα διοικητικά όρια του Δήμου Χερσονήσου, είχε παραχωρηθεί στο μνημονιακό Ταμείο για αξιοποίηση. Εργολάβος είχε αναλάβει για λογαριασμό του ΤΑΙΠΕΔ να καθαρίσει και να περιφράξει τον χώρο, τοποθετώντας απαγορευτικές μπάρες που δε θα επιτρέπουν την ελεύθερη διέλευση μέσα από την εγκατάσταση προς την παραλία. Κόσμος διαμαρτυρόταν... γιατί θα έπρεπε να περπατήσει γύρω από την περίφραξη. Πολλοί μιλούσαν για φασισμό... για ιδιωτικοποίηση των παραλιών, ακόμη και της θάλασσας. Διαμαρτυρίες, λαϊκές συνελεύσεις και κόσμος αγανακτισμένος, έτοιμος για επανάσταση. Μάλιστα, νεοεκλεγμένοι τότε δήμαρχοι από το Ηράκλειο και τη Χερσόνησο, δημοτικές παρατάξεις και εκπρόσωποι της πρώην κοινότητας της Ελιάς, στην οποία ανήκε το “φιλέτο”, βρίσκονταν επιτόπου διαμαρτυρόμενοι... Λίγο καιρό αργότερα εκδηλώθηκε φωτιά στα κτήρια του μοτέλ. Απόρησαν όλοι τι συνέβαινε... Κάποιοι έκαιγαν, λέει, τους τοίχους για να λειώσουν τα πλαστικά από τα καλώδια των εγκαταστάσεων και να μπορέσουν να πάρουν τον χαλκό... Αυτά έλεγαν πληροφορίες της εποχής...
Λίγο αργότερα ατόνησαν τα μέτρα φύλαξης και απαγόρευσης. Έγιναν εθνικές εκλογές το 2015. Νέα κυβέρνηση. Πολλές φουρτούνες τότε με το δημοψήφισμα και άλλα τέτοια. Όλοι ξέχασαν το ΤΑΙΠΕΔ και το “Ξενία”... Οι μπάρες άρχισαν σταδιακά να ξηλώνονται. Περνούσαν όλοι προς την παραλία... Σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται και οι νέοι κάτοικοι των εγκαταστάσεων. Τα υπόλοιπα τα φρόντισε ο χρόνος... και τα σκραπ όπου κατέληξαν για παλιοσίδερα περιφράξεις, κάγκελα, σύρματα και εξοπλισμός. Η κατοίκηση στα δωμάτια του “Ξενία” έγινε μόνιμη, οι έλεγχοι από την Αστυνομία συχνοί, αλλά με στόχο το έγκλημα και όχι την εκκένωση του χώρου, και το ΤΑΙΠΕΔ ούτε φωνή ούτε ακρόαση...
Την τελευταία πενταετία ο χώρος εξελίσσεται σε καταυλισμό, που μάλλον δύσκολα θα εκκενωθεί. Η ιστορία μοιάζει προδιαγεγραμμένη, όπως με τον καταυλισμό στα Δύο Αοράκια.
Με καρότσια φέρνουν νερό
Οι εικόνες που συναντά κάποιος περιδιαβαίνοντας στο σημείο είναι συγκλονιστικές: μητέρες που έχουν τοποθετήσει στα παιδικά καρότσια δοχεία για να μεταφέρουν νερό, γιατί στο παλιό “Ξενία” δεν υπάρχει συνδεδεμένο δίκτυο. Άλλες φορές μεταφέρουν το νερό που προμηθεύονται από γειτονικές βρύσες, πολλές φορές με τη συναίνεση των ιδιοκτητών τους, σε δοχεία μέσα σε καρότσια σούπερ-μάρκετ... Η ζωή για εκείνους δύσκολη, αλλά ακόμη δυσκολότερη στον δρόμο...
Ποια παραλία, ποια αξιοποίηση;
Η κατάσταση είναι λίγο πολύ έτσι... Θύματα και οι άνθρωποι που ζουν στα άδεια δωμάτια του μοτέλ, θύμα και η ίδια η εγκατάσταση που, ειρήσθω εν παρόδω, έχει παρουσιάσει πολλά στατικά προβλήματα που έχουν αναδειχθεί κατά καιρούς. Για τους ελεύθερους κολυμβητές, πλέον, δεν είναι και πολύ εύκολο να σταθμεύουν εντός του “Ξενία” για να κατεβαίνουν μέσα από την εγκατάσταση στη θάλασσα, και από την άλλη η όποια αξιοποίηση δαιμονοποιήθηκε! Οι κινητοποιήσεις των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία μέσα από την εγκατάσταση ουσιαστικά λειτούργησε αντίστροφα. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι πολλοί την επιλέγουν, και από την άλλη μια αξιοποίηση του χώρου που όλοι περίμεναν δεν έγινε ποτέ!
Και τώρα; Ο νέος καταυλισμός μπορεί να μετεγκατασταθεί; Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να εκδιωχθούν; Η κοινωνία και το κράτος επιτρέπουν να ζουν άνθρωποι σε τέτοιες συνθήκες και μάλιστα σε ακίνητα του Δημοσίου; Το χρυσοφόρο “φιλέτο” αποδείχθηκε φενάκη “εκτρέφοντας” συνθήκες που σήμερα δυσκολεύουν την περιοχή του Καρτερού συνολικά. Από την άλλη, βεβαίως, δεν παύει να αποτελεί περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ, την οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να δώσει σε επενδυτή για αξιοποίηση... Δείτε τώρα που όλοι θέλουν την αξιοποίηση κι ας κάνουν πιο πολλά βήματα περπατώντας γύρω-γύρω το ξενοδοχείο για να φτάσουν στην παραλία! Πώς αλλάζουν οι καιροί, πώς αλλάζουν κι οι άνθρωποι!
