Φαλτσοσφυρίγματα, στραβοκλοτσιές, κωλοτούμπες, παραλογισμοί, αποφάσεις καφενειακού επιπέδου! Απ’ όλα έχει ο “μπαχτσές” όταν μπλέκουν οι πολιτικοί με το ποδόσφαιρο. Εν προκειμένω το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αν μπορεί κανείς να το πει τέτοιο δηλαδή το ποδόσφαιρο στην έρμη την Ελλαδίτσα.
Η “κολόνια” της γελοιότητας κρατά χρόνια, αλλά αυτά που βλέπουμε εσχάτως και αυτά που είδαμε τα τελευταία χρόνια από πλευράς των πολιτικών μας ταγών και των ποδοσφαιρο-πατεράδων μας διεκδικούν πραγματικά Όσκαρ! Όσκαρ κωμικού σεναρίου. Όσκαρ κωμικού ρόλου. Όσκαρ κωμικής σκηνοθεσίας. Δε με ενδιαφέρει προσωπικά ποιες ομάδες είναι άμεσα εμπλεκόμενες, ποιοι πρόεδροι. Με ενδιαφέρουν οι καταστάσεις, οι χειρισμοί, οι επιλογές. Και επ' αυτών κάποιοι έχουν χάσει τελείως την μπάλα. Και η μπάλα, πιστέψτε με, δεν είναι μόνο ποδοσφαιρική. Είναι πολιτική!
Αλήθεια τώρα, τόσο μα τόσο ερασιτεχνικοί χειρισμοί; Είναι δυνατόν να πέφτει τέτοια... “κοπτοραπτική”; Να αλλάζουν νόμοι εν μία νυκτί υπό τον φόβο αντιδράσεων του οπαδικού κόσμου; Να γίνονται παρεμβάσεις πολιτικές σε ανεξάρτητα όργανα;
Στ’ αλήθεια δεν έχω αντιληφθεί απόλυτα τι έχει συμβεί με τη φερόμενη σχέση ΠΑΟΚ-Ξάνθης, αν υπάρχει παρανομία. Αν, αν... Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να συμπεριφέρεται και να δρα φοβικά, σκεπτόμενη το πολιτικό κόστος.
Αν υπάρχει όντως τέτοια εξόφθαλμη παράβαση κανόνων, κι αν οι κανονισμοί προβλέπουν υποβιβασμό, τότε πρέπει να υποβιβαστεί η ομάδα ή οι ομάδες που πρέπει να υποβιβαστούν.
Απλά τα πράγματα. Και ποσώς με ενδιαφέρει, ποσώς ενδιαφέρει αν πρόκειται για τον ΠΑΟΚ, την Ξάνθη, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό. Βάλτε όποια ομάδα θέλετε στο κάδρο.
Στην εξίσωση δεν μπαίνει, κύριοι, το πόσο “βαριά” από πλευράς απήχησης κόσμου θεωρείται μια ποδοσφαιρική φανέλα.
Στην εξίσωση μπαίνει ένα και μόνο ερώτημα: Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν νόμοι στην Ελλάδα; Αν υπάρχουν, γιατί δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται επιλεκτικά, κατά το δοκούν;
Το να επιλέγει μια κυβέρνηση αλλαγή νόμων μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου για να αμβλυνθούν, υποτίθεται, οι αντιδράσεις των οπαδών της τάδε ή της δείνα ομάδας, είναι γελοίο. Και είναι και επικίνδυνο για την κυβέρνηση, για την όποια κυβέρνηση, “να προσκυνά σώβρακα και φανέλες”, που έλεγε και ο αείμνηστος Τζίμης.
Αλήθεια, ποιος εντός και εκτός συνόρων θα πάρει σοβαρά μια τέτοια κυβέρνηση, που “κόβει και ράβει” νόμους, και στο τέλος τα κάνει μαντάρα τρεμάμενη τις αντιδράσεις; Δηλαδή, αν δεν έχει τα “άντερα” μια κυβέρνηση να χειριστεί με τον αυτονόητο τρόπο ένα τέτοιο θέμα ήσσονος σημασίας, αν δεν έχει τα “άντερα” να... “στεναχωρήσει” οπαδούς εφαρμόζοντας τον νόμο, γιατί βρίσκεται στο “τιμόνι” της χώρας; Παραδώστε τις καρέκλες και πιάστε τα μανουάλια, κύριοι, να κάνετε δεήσεις να ηρεμήσει ο κόσμος που αντιδρά. Σοβαροί να είμαστε. Είτε εφαρμόζεις τον νόμο και διορθώνεις μια παρανομία, εφόσον έχει κριθεί ότι υπάρχει τέτοια. Ή, ειδάλλως, δεν ασχολείσαι καθόλου με το θέμα. Πάντως, αυτή η μεσοβέζικη λογική, να τα μπουρδουκλώσουμε, να τα “μαγειρέψουμε” ώστε τελικά να αφήσουμε όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα ικανοποιημένα, ε, είναι άκρως επικίνδυνη.
Αχ, θαλασσοπνιγήκαμε στα ρηχά, κυβέρνησή μου! Θαλασσοπνιγήκαμε, υφυπουργέ μου!
Όχι βέβαια και πως πέρυσι ή πρόπερσι π.χ., επί ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης, οι χειρισμοί ήταν πιο σοβαροί.
Α, καλά! Από αστειότητες στο ποδόσφαιρο “χορτάσαμε” για τα καλά και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ή μήπως δεν ήταν ανεκδιήγητοι οι χειρισμοί του κ. Κοντονή; Του κ. Κοντονή που είχε αυτοβαφτιστεί από υφυπουργός Αθλητισμού σε “Καίσαρα” της Σούπερ Λίγκας και αποφάσιζε - “άκουσον-άκουσον” - μίνι διακοπές του πρωταθλήματος ανάλογα τα κέφια του και το πώς έβλεπε ο ίδιος καταστάσεις και σκηνικά!
Δικαστής και δήμιος μαζί το έπαιζε ο τότε υπουργός και αποφάσιζε μόνος του πότε θα γίνονταν οι αγώνες και πότε θα σταματούσαν... Νισάφι πια. Ζητείται σοβαρότης. Αλλά ποιος την έχασε για τη βρουν οι αξιότιμοι πολιτικοί μας;
