Μια πολυσύνθετη παρτίδα σκακιού για γερά νεύρα εξελίσσεται στην ευρύτερη “γειτονιά” μας. Κινήσεις γίνονται από αξιωματικούς και πιόνια στη σκακιέρα, ενώ κεντρικός πρωταγωνιστής, ασυζητητί, είναι ο Ερντογάν.
Ας επιχειρήσουμε να μπούμε για λίγο στο μυαλό του...
*Γράφει ο Μπάμπης Σαββίδης
Έχοντας καλλιεργήσει εντέχνως, και μεθοδικά, τα τελευταία χρόνια την αίσθηση μιας περιφερειακής υπερδύναμης που κινεί τα νήματα, προφανώς ο Τούρκος πρόεδρος αισθάνεται εξαιρετικά αμήχανος και εκτεθειμένος (ιδίως στο εσωτερικό ακροατήριό του) μπροστά σε μια Ελλάδα και Κύπρο που προχωρούν τις διαδικασίες για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου τους. Και μπροστά σε μεγαλεπήβολα ενεργειακά πρότζεκτ όπως ο EastΜed, από όπου απουσιάζει, εμφατικά, η Τουρκία.
Στο μυαλό του Ερντογάν υπάρχει όντως η πεποίθηση ότι δε δρα αλλά αντιδρά στις κινήσεις των γειτόνων, λες βεβαίως και φταίει π.χ. η Ελλάδα για το Διεθνές Δίκαιο και για το πώς διαμορφώνονται οι ΑΟΖ!
Στο μυαλό του Ερντογάν υπάρχει επίσης η αίσθηση πως έχει το πεδίο απολύτως ελεύθερο για να κινηθεί.
Οι ΗΠΑ, με τον πρόεδρο Τραμπ, διανύουν την πιο περίεργη εποχή στην εξωτερική τους πολιτική, με μια τελείως αλλοπρόσαλλη στάση, ενώ έχουν αφήσει σε παράδοξα μεγάλο βαθμό τη Ρωσία να κάνει... παιχνίδι!
“Βούτυρο στο ψωμί” εις διπλούν λοιπόν για τον Ερντογάν, που έχει άλλωστε τον τρόπο του να συνεννοείται με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
“Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι”, εξάλλου, για τους δυο τους. Μετά από τέτοια μακρά παραμονή στην εξουσία στις χώρες τους, έχουν πάψει προ πολλού να λειτουργούν ή να αισθάνονται κανονικοί πολιτικοί, και μάλλον διακατέχονται από ιδιότυπα λουδοβίκεια σύνδρομα.
Η Γερμανία, με τις παραδοσιακές σχέσεις και συμφέροντα δεκαετιών με την Τουρκία αλλά και τη μεγάλη τουρκική κοινότητα των άνω των 3 εκατομμυρίων πολιτών, δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει προς όφελος των ελληνικών θέσεων. Αντιθέτως, συνηθίζει να τις υπονομεύει, με τρόπο εξόχως προκλητικό.
Η Ε.Ε. αντιμετωπίζεται πιο πολύ ως ανέκδοτο από πλευράς Τουρκίας, που εξάλλου, όταν αισθανθεί ότι μπορεί - ω του θαύματος - να ζοριστεί λιγουλάκι από τους εταίρους μας, έχει το... γερμανικό “κλειδί” για να υπονομεύσει τις όποιες εις βάρος της κινήσεις.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όποιος πιστεύει ότι ο Ερντογάν δε θα προχωρήσει σε πρόκληση και εδώ στην Κρήτη, πλανάται πλάνη οικτράν.
Θα το κάνει σίγουρα και έχει ήδη κερδίσει χώρο (και) στη διπλωματική σκακιέρα για να το κάνει.
Αν δεν το καταλάβαμε καλά, η κίνηση-ματ για την τουρκική πλευρά, που ήταν να διασφαλιστεί η μη ανατροπή του Σάρατζ και η παραμονή του στο όποιο μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα στη Λιβύη, εστέφθη ήδη από επιτυχία!
Πάμε τώρα και στα καλά νέα...
Αν ξεχάσουμε για λίγο τις συστηματικές ψυχολογικές επιχειρήσεις, το μπούλινγκ που ασκεί η Τουρκία, προτάσσοντας το πόσο μακρύ... “χέρι” έχει στρατιωτικά, η πραγματικότητα είναι ότι το “χέρι” της είναι πιο κοντό.
Εδώ, στην περιοχή της Κρήτης, το τακτικό πλεονέκτημα σε μια σημειακή, περιορισμένης διάρκειας αεροναυτική σύρραξη είναι καθαρά υπέρ της ελληνικής πλευράς.
Και το “αντίτιμο” για την Τουρκία και τον “εγωισμό” της θα είναι βαρύ...
Κατά βάθος, το γνωρίζει και ο ίδιος ο Ερντογάν. Για αυτό έχω την αίσθηση πως θα κινηθεί πρώτα διερευνητικά, για να μετρήσει αντιδράσεις (όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και του Ισραήλ και της Αιγύπτου) στην ΑΟΖ της Κύπρου. Μετά στο Ανατολικό Αιγαίο, με κάποια πρόκληση μάλιστα σε ακατοίκητο νησί (κρατήστε αυτό). Και κατόπιν, θα γίνει η κίνηση εδώ στη μεριά της Κρήτης...
