Το δικαίωμα μιας γυναίκας στην έκτρωση προστατεύεται στην Ελλάδα από τον νόμο εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 304 του Π.Κ. αναφέρει ότι η τεχνητή διακοπή της κύησης επιτρέπεται μόνο με τη συναίνεση της ίδιας της εγκύου και μπορεί να γίνει μόνο από γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο, πάντα με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα.
Η έκτρωση επιτρέπεται, εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης, σε κάθε περίπτωση, ενώ εάν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου, ή εάν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ή αιμομιξίας, ο νομοθέτης επιτρέπει την έκτρωση και σε πιο προχωρημένο στάδιο.
Αν και οι σκοταδιστικές φωνές που εξίσωναν την άμβλωση με τη δολοφονία υπήρχαν όλα τα προηγούμενα χρόνια που μεσολάβησαν από τη νομιμοποίηση της έκτρωσης μέχρι σήμερα, η αλήθεια είναι ότι προέρχονταν από μια αρκετά ισχνή μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Ωστόσο, εσχάτως το θέμα των εκτρώσεων άρχισε να ανακινείται εκ νέου από το... πουθενά (;): Πρώτον, πριν λίγες εβδομάδες, μια αθλητική εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας βγήκε με πρωτοσέλιδο που δείχνει ένα έμβρυο και με λεζάντα “Αφήστε με να ζήσω”.
Δεύτερον, την προχθεσινή ημέρα προκλήθηκε πανελλαδικός σάλος - κυρίως - στο διαδίκτυο μετά από τοποθέτηση διαφημιστικών αφισών στο μετρό της Αθήνας, με το εξής μήνυμα: «Ήξερες ότι από τη 18η ημέρα χτυπά η καρδιά του; Από την 42η μέρα ανιχνεύονται εγκεφαλικά κύματα; Από την 8η εβδομάδα όλα τα όργανά του έχουν δημιουργηθεί; Από τη 10η εβδομάδα νιώθει πόνο. Διάλεξε τη ζωή».
Σύμφωνα με αθηναϊκά ΜΜΕ, πρόκειται για διαφημίσεις πληρωμένες από την “Πανελλήνια Ένωση Φίλων των πολυτέκνων”. Οι διαφημίσεις είχαν προγραμματιστεί να παραμείνουν σε 17 σταθμούς του μετρό μέχρι τις 26 Ιανουαρίου. Ωστόσο, οι σφοδρότατες αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την πρώτη στιγμή, οδήγησαν λίγες μόνο ώρες αργότερα στην απόφαση να κατέβουν άμεσα.
«Η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ Α.Ε., κατόπιν εντολής του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κ. Κων. Αχ. Καραμανλή και λαμβάνοντας υπόψη τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, έκρινε ότι η καμπάνια κατά των αμβλώσεων στο δίκτυο του μετρό μπορεί να θεωρηθεί υπαινικτική για τα δικαιώματα των γυναικών και αποφάσισε να αποσυρθεί η εν λόγω αφίσα από τα διαφημιστικά πλαίσια των σταθμών του δικτύου της. Η αφίσα θα αποσυρθεί το βράδυ της Δευτέρας 13 Ιανουαρίου προς Τρίτη 14 Ιανουαρίου μετά το πέρας της λειτουργίας του μετρό», αναφέρεται σε ανακοίνωσή της ΣΤΑΣΥ Α.Ε.
«Τέλος καλό, όλα καλά» θα σπεύσουν να πουν μερικοί, αφού τελικά οι αφίσες αποφασίστηκε να κατέβουν. Είναι όμως έτσι; Θεωρώ ότι το γεγονός της επαναφοράς στον δημόσιο διάλογο ενός ζητήματος το οποίο έχει επιλυθεί θεσμικά, στην Ελλάδα, εδώ και 34 χρόνια (με τον νόμο του 1986), δεν είναι επουδενί τυχαίο.
Δεδομένου και του ότι είχε προηγηθεί πριν από περίπου δύο εβδομάδες το προαναφερθέν εξώφυλλο της αθλητικής εφημερίδας, φαίνεται ότι συγκεκριμένοι κύκλοι της χώρας επιχειρούν να επαναφέρουν το μείζον αυτό ζήτημα στο προσκήνιο με το “στανιό”...
Κατ' εμέ - ανεξαρτήτως των σκοπιμοτήτων που ενδέχεται να κρύβονται πίσω από την ανακίνηση του θέματος - η όλη αυτή ιστορία συνιστά ένα τεράστιο πισωγύρισμα για τη χώρα, το οποίο, ωστόσο, δεν είναι καθόλου άσχετο με τη γενικότερη... παρακμή που βιώνει η ελληνική κοινωνία τα χρόνια της κρίσης.
Όπως και να έχει, το τι επιλέγει να κάνει μια γυναίκα στο σώμα της είναι δικό της δικαίωμα, θεσμικά κατοχυρωμένο εδώ και δεκαετίες: Οποιαδήποτε κουβέντα επιχειρείται να ξαναρχίσει στη δημόσια σφαίρα για το εν λόγω ζήτημα είναι εκ του πονηρού και μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στην ήδη καθημαγμένη ελληνική κοινωνία.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, να ξεκινάμε κουβέντες για δικαιώματα, τα οποία δεν έχουν θεσπιστεί νομικά, εν έτει 2020, και όχι να αρχίζουμε δημόσιες συζητήσεις για δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με πολλούς αγώνες και θυσίες κι εντέλει έχουν κατοχυρωθεί νομικά.
