Παρακολουθώντας από το 2002 τα γεγονότα στο Αιγαίο, Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Κύπρο άρχισα να ψάχνομαι. Παρακολουθώντας κανείς τα τεκταινόμενα δεν θα ήταν δύσκολο να καταλήξει στα σημερινά γεγονότα και σε αυτά που μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα ακολουθήσουν και τα οποία δεν είναι τόσο ευχάριστα για την χώρα μας. Όποιος ενδιαφέρεται ας ανατρέξει στην ιστορία αυτών των τελευταίων 18 ετών. Τι να ασχοληθούμε όμως με τα τελευταία χρόνια όταν δεν είμαστε σε θέση να κοιτάξουμε κατάματα αυτά που σήμερα συμβαίνουν για να δούμε που βαδίζουμε. Ανήκομεν ως γνωστόν εις την Δύσιν οπότε η Δύση καθαρίζει για μας. Έτσι δεν πιστεύαμε όλοι μέχρι πριν λίγους μήνες; Όταν όμως είδανε τα ζόρικα μας εξήγησαν το παραμύθι. Δεν ανήκουμε πουθενά, μόνοι μας είμαστε.
*Γράφει ο Αντίπας Σηφάκης
Άχρηστο λοιπόν το δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής για πάνω από 40 χρόνια.
Μέχρι το 2010 και οι ίδιοι οι Ρώσοι πίστευαν ότι μας είχαν για συνομιλητές. Η επίσκεψη Βενιζέλου τον Μάρτιο 2014 στο Κίεβο έκανε ξεκάθαρο στους Ρώσους ότι η Ελλάδα ΑΝHΚΕΙ μόνο εις την Δύσιν και τα πράγματα γίναν απολύτως ξεκάθαρα, δεν περίμεναν όμως ότι θα τους βάζαμε και απέναντι μας με την απέλαση των διπλωματών τους τον Ιούλιο του 2018 και με τα Εκκλησιαστικά που ακολούθησαν. Τότε ακριβώς μετατράπηκαν οι επενδυτικές συμφωνίες της Ρωσίας με την Τουρκία, 3/4/2018, σε στρατηγική Συμφωνία, με την χώρα μας να έχει πλέον αποχωρήσει από οποιαδήποτε σχέση με τη Ρωσία. Αμήχανοι και ανίκανοι να αντιδράσουν οι Έλληνες διπλωμάτες παρακολουθούν τις πρακτικές των γειτόνων μας έως και σήμερα. Προσφέρουμε τα πάντα στην Ουάσιγκτον χωρίς ανταλλάγματα, μας στείλανε το Ισραήλ την Αίγυπτο και την Ιταλία για να βρούμε στηρίγματα. Η κούνια που μας κούναγε.
Οι Μεγάλοι σιχαίνονται τους γλύφτες, μόνο τους λυπούνται.
Σαράντα χρόνια δεν κάναμε ούτε τα αυτονόητα. Την τέχνη του να αποκτάς, να κατοχυρώνεις και να μοιράζεσαι δεν την μάθαμε ποτέ.
Από το 2005 είχαν κυκλοφορήσει χάρτες στην Αγγλία που έδειχναν τις πορείες των καραβιών από την βόρεια θάλασσα μέχρι το Τυμπάκι για την αξιοποίηση της νότιας Κρήτης σαν διαμετακομιστικό κέντρο. Πήραμε τους Κινέζους με πέτρες, ξύλα και γιαούρτια γιατί δεν θέλαμε να μας μολύνουν το Λιβυκό πέλαγος.
Χάσαμε την δυνατότητα για την μεγαλύτερη επένδυση στην Μεσόγειο, όμως αποχαυνωμένοι παρακολουθούμε κάθε πρωί τους χάρτες των γειτόνων μας, τις καθημερινές δηλώσεις αξιωματούχων τους για τα σχέδια τους στις περιοχές μας. Αντίδραση; Καμία μέχρι και σήμερα. Εμείς ψάχνουμε για συμμάχους και οι άλλοι προχωρούν σε συμφωνίες. Θα ψάχνουμε ακόμα για πολύ. Για την Γερμανία θα τα πούμε αργότερα.
*Ο Αντίπας Σηφάκης είναι τουριστικός παράγοντας και πρώην αντιπεριφερειάρχης
