Του Νίκου Κοσμαδάκη*
Είναι δύο κόμματα που θα πρωταγωνιστήσουν στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Θα προσπαθήσω να διαλευκάνω εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δημαγωγικό κόμμα, όπως αποκαλείται από τη Νέα Δημοκρατία, και εάν το κεντροδεξιό κόμμα είναι ένας πόλος έλξης για ακροδεξιούς ή, τέλος πάντων, για ανθρώπους που δεν ασπάζονται τα ήθη της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως την αποκαλεί η Νέα Δημοκρατία. Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος ισχυρισμός έχουν τρομερά προβλήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που αγκιστρώθηκε γύρω από μια δημαγωγική ρητορική, την οποία απέταξε όταν ανήλθε στην εξουσία. Ίσως κάποιοι σε αυτό το σημείο προβάλλουν τον ισχυρισμό πως «η εξουσία ωριμάζει». Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε ως ένας σοβαρός κυβερνητικός σχηματισμός. Βέβαια, όπως σε συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις, πάρα πολλά νομοσχέδια που κατέθεσε ήταν ατελή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους. Δημαγωγική ρητορική δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στην εξουσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συμφωνία των Πρεσπών. Όσο κι αν κάποιος διαφωνεί με τη συγκεκριμένη συμφωνία, οφείλει να ισχυριστεί πως ήταν η καλύτερη δυνατή λύση. Δεν υπήρχε συμφωνία που να προσεγγίζει το περίφημο erga omnes. Αλλά και στην οικονομία, ο ΣΥΡΙΖΑ αξιολογείται με θετικό πρόσημο. Βέβαια, υπήρχε η πεπατημένη μέσα από τα μνημόνια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε, ακολουθώντας τη μνημονιακή οδό, να έχει μηδενικά ελλείμματα και ρυθμό ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή, είναι αβάσιμος ο ισχυρισμός πως η Νέα Δημοκρατία έχει μαζί της ακροδεξιούς ή ανθρώπους που τάσσονται κατά της ανεκτικότητας ή της διαφορετικότητας. Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να περηφανεύεται - και δικαίως θα το κάνει - πως είναι ταυτόχρονα και φιλελεύθερο και συντηρητικό κόμμα. Εκπροσωπεί και τους δύο χώρους στην Ελλάδα. Όντως, η στάση της κατά της συμφωνίας των Πρεσπών ήταν η βασική αιτία ώστε μέλη του κυβερνώντος κόμματος να της προσάψουν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Είναι λανθασμένος ο ισχυρισμός. Η Νέα Δημοκρατία έχει σεβαστεί τους κανόνες του πολιτικού συστήματος και ουδέποτε έχει παρεκκλίνει. Απλά, η παραπληροφόρηση από δημοσιογράφους με μορφωτική υστέρηση, οι κατευθυνόμενοι πνευματικοί δάσκαλοι και ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως ενός επικριτή στα χρόνια της Μεταπολίτευσης διαμόρφωσαν στη συνείδηση κάποιων τη Νέα Δημοκρατία ως ένα κόμμα με τέτοιες πολιτικές καταβολές, που δυσφημούν την ιστορία και την πολιτική της παράδοση.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Νέα Δημοκρατία κατεβαίνουν στην πολιτική σκηνή για να πάρουν ψήφο εμπιστοσύνης από τον ελληνικό λαό. Ωστόσο, στα πλαίσια του δημόσιου πολιτικού πολιτισμού, οι φίλοι των κομμάτων πρέπει να αποφεύγουν τέτοιους χαρακτηρισμούς. Γιατί με αυτόν τον τρόπο η δημοκρατική κοινή γνώμη αδυνατεί να διαμορφώσει το ορθό και αληθές.
* Ο Νίκος Κοσμαδάκης είναι πολιτικός επιστήμονας (nkosmadakis@ymail.com).
