Του Νίκου Κοσμαδάκη
Δε θέλω να σταθώ στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, αλλά σε αυτά τα κόμματα που αναμένεται να μας αποχαιρετήσουν και να μη συμμετάσχουν στο επόμενο ελληνικό Κοινοβούλιο. ΑΝ.ΕΛ. και Ποτάμι δε θα κατέβουν στις εθνικές εκλογές, ενώ η Ένωση Κεντρώων συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες να μπει στη Βουλή. Και το ερώτημά μου είναι σαφές: Έπραξε σωστά ο ελληνικός λαός που έδειξε την πόρτα της εξόδου σε αυτά τα τρία κόμματα;
Σωστά έπραξε ο ελληνικός λαός και έδιωξε από την πολιτική σκηνή κόμματα όπως οι ΑΝ.ΕΛ., η Ένωση Κεντρώων και το Ποτάμι.
Στην πολιτική πρέπει να αναζητάς πάντα τους λόγους για τους οποίους είσαι ανεξάρτητος και αυτοδύναμος. Πρέπει πάντα να εξηγείς γιατί διαφέρεις από τους υπόλοιπους σχηματισμούς. Γιατί είσαι πιο κατάλληλος από τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα. Και τα τρία κόμματα δεν κατάφεραν να αναδείξουν την πρωτοτυπία τους και ένα συμπαγή πολιτικό λόγο που θα αφουγκράζεται το λαϊκό αίσθημα.
Η Ένωση Κεντρώων απέτυχε να προβάλει κάτι το καινοτόμο και το δημιουργικό. Ο Βασίλης Λεβέντης δεν κατάφερε ποτέ να αφήσει το πολιτικό του στίγμα και ουδέποτε άσκησε ισχυρή κριτική στην κυβέρνηση. Τάχθηκε κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ πάρα πολλοί συνεργάτες του είδαν την Ένωση Κεντρώων ως “παραθυράκι” για να μεταπηδήσουν σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Η αποτυχία του συγκεκριμένου κόμματος εντοπίζεται στη συνοχή. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως η Ένωση Κεντρώων ήταν πιο υγιής πολιτικός οργανισμός από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ή το Ποτάμι.
Το Ποτάμι, από την άλλη, έδειξε ένα διπολικό χαρακτήρα. Από τη στιγμή της γέννησής του, ήταν ένας σχηματισμός που τάχθηκε υπέρ των αοριστιών και των γενικολογιών. Σημαία είχε τις επενδύσεις και τον φιλελευθερισμό. Και ρωτάω: Ποιος πολιτικός σχηματισμός τάσσεται κατά των επενδύσεων; Ποιος πολιτικός σχηματισμός θεωρεί πως είναι αρνητικός ο πολιτικός φιλελευθερισμός; Κανένας. Το άλλο μειονέκτημα που εντοπίζω στο νεοπαγές Ποτάμι είναι η αδυναμία του να αυτοπροσδιοριστεί πολιτικά. Είχε μια διπολική φύση. Τη μια λοξοκοιτούσε τη Νέα Δημοκρατία, ενώ από την άλλη επικροτούσε πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή, ο Σταύρος Θεοδωράκης εμφανίστηκε ως μια τρομερά εγωκεντρική φυσιογνωμία, όταν μετά τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝ.ΑΛ. αποχώρησε και έφυγε έτσι από το άρμα της Κεντροαριστεράς.
Τέλος, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ήταν ένα γραφικό κόμμα. Το ίδιο και ο ηγέτης τους. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έδωσαν ψήφο συναίνεσης στον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά μόνο μέχρι εκεί. Σε αυτά τα τέσσερα σχεδόν χρόνια, οι ΑΝ.ΕΛ. εκπροσώπησαν μια κακή εκδοχή της θεσμικής Δεξιάς. Πάντα όμως ο Πάνος Καμμένος υποχωρούσε κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας έβγαζε ένα νομοσχέδιο που ήταν φιλικά προκείμενο στην Αριστερά. Ο Καμμένος εξέφραζε τις αντιδράσεις του αλλά πάντα το υπερψήφιζε. Μέχρι να έρθει στο Κοινοβούλιο η συμφωνία των Πρεσπών, οπότε και αποχώρησε...
* Ο Νίκος Κοσμαδάκης είναι πολιτικός επιστήμονας ([email protected]).
