Της Ελένης Μπρεδάκη – Μαρινέλλη*
Με την έννοια αυτή, θεωρώ καθήκον επιβεβλημένο να συμπληρώσω τον μακρύ κατάλογο των λαμπρών περγαμηνών του αείμνηστου Αντώνη Βγόντζα, με ένα ακόμη τίτλο, ίσως όχι τόσο βαρύγδουπο όπως άλλοι, όμως πολύ σημαντικό, ουσιαστικό και εντέλει βαθιά ανθρώπινο.
Ευτύχησα να τον γνωρίσω κατά την - επί μακρόν - θητεία του ως νομικού συμβούλου της Διαχειριστικής Αρχής της Περιφέρειας Κρήτης, και είχα την τύχη να συνεργαστώ στενά μαζί του. Ήταν τότε που οι ασφυκτικοί έλεγχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεκαετία του 2000, καραδοκούσαν να ανιχνεύσουν την παραμικρή παρατυπία στα πεπραγμένα μας και να ζητήσουν τα κονδύλια πίσω και την κεφαλή μας επί πινάκι.
Και τότε ήρθε η θωράκισή μας: Πριν κάθε μας βήμα είχαμε τη νομική διασφάλιση των πράξεών μας μέσα από τις γνωματεύσεις του. Πάντοτε άψογα τεκμηριωμένες, βασισμένες στο Εθνικό και το Κοινοτικό Δίκαιο, που δεν επιδέχονταν καμιά αμφισβήτηση. Και πάντα στην ώρα τους... Αλήθεια, πότε τα προλάβαινε όλα, πόσες ώρες είχε γι’ αυτόν η μέρα, πόσες μέρες η εβδομάδα; Δεν το μάθαμε ποτέ.
«Ναι, το νιώθουμε ήδη ότι ο Αντώνης Βγόντζας είναι αναντικατάστατος! Ίσως γι’ αυτό δεν ευτύχησε να μας εκπροσωπήσει με την ψήφο μας στο ελληνικό Κοινοβούλιο, γιατί ήταν πολύ πάνω από τα δικά μας μέτρα! Θα μας λείψει ο Αντώνης Βγόντζας, θα λείψει πολύ και από πολλούς. Μας λείπει ήδη!»
Όμως, αυτές οι συνθήκες πίεσης γινόντουσαν ελαφρότερες μέσα από την ηπιότητά του, την προσήνεια, την ισότιμη συνεργασία χωρίς ούτε ίχνος έπαρσης, το ήθος του, τη βαθιά ανθρώπινη σχέση, εντέλει τη φιλία με την οποία με τίμησε!
Τελευταία φορά τον συνάντησα, συμπτωματικά, στο αεροπλάνο από Ηράκλειο για Αθήνα, πριν ενάμιση μήνα. Δε γνώριζα για την ασθένειά του και έσπευσε να με ενημερώσει πλήρως με απόλυτη ψυχραιμία, σχεδόν κυνικά, και να δηλώσει ότι δεν έχει αφήσει τίποτε από όσα έκανε πάντα, τα δικαστήριά του, τα άρθρα του, το συγγραφικό του έργο... Μου έκανε εντύπωση που, κατά τη διάρκεια της πτήσης, ήρθε εκεί που καθόμουν και άνοιξε συζήτηση, ενθυμούμενος, με μεγάλη ευαισθησία, την παλιά συνεργασία μας. Τώρα μόνο το ερμηνεύω όλο αυτό, με άφατη θλίψη, ως συζήτηση αποχαιρετισμού!
Συνηθίζουμε να λέμε ότι «ουδείς αναντικατάστατος», να λέμε ακόμη ότι «η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα».
Στην περίπτωση του Αντώνη Βγόντζα, οι δύο αυτές ρήσεις μαζί ενεργούν σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Και ναι, το νιώθουμε ήδη ότι ο Αντώνης Βγόντζας είναι αναντικατάστατος! Ίσως γι’ αυτό δεν ευτύχησε να μας εκπροσωπήσει με την ψήφο μας στο ελληνικό Κοινοβούλιο, γιατί ήταν πολύ πάνω από τα δικά μας μέτρα!
Θα μας λείψει ο Αντώνης Βγόντζας, θα λείψει πολύ και από πολλούς... Μας λείπει ήδη!
* Η κ. Ελένη Μπρεδάκη-Μαρινέλλη είναι πολιτικός μηχανικός-οικονομολόγος, πρ. προϊσταμένη Διαχειριστικής Αρχής Περιφέρειας Κρήτης.
