Με τη δημόσια πολιτική συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο να καθορίζεται τα τελευταία χρόνια από την παρουσία έντονα ριζοσπαστικών στοιχείων, η παγιωμένη πραγματικότητα του δημοκρατικού συστήματος, του κράτους δικαίου, της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, του κοινωνικού κράτους, όλα γνωρίσματα της μεταπολεμικής οικοδόμησης της Ευρώπης, διαμορφώνονται νέες πολιτικές και κοινωνικές παραστάσεις, νέες αντιλήψεις.
Γράφει ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης
Τόσα στα εθνικά πολιτικά συστήματα όσο και στο υπερεθνικό, ευρωπαϊκό, δημιουργούνται καταστάσεις που υποβαθμίζουν την παρουσία του, που αλλοιώνουν τη σημασία του, που μειώνουν την αξιοπιστία του έναντι των πολιτών.
Στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, που γίνεται χωρίς την παρουσία ηγετικών πολιτικών μορφών, από αυτές που κυριάρχησαν μεταπολεμικά, δημιουργείται ένα ακόμα έλλειμμα, που είναι υπεύθυνο για την αλλαγή που παρουσιάζεται σε αυτό που εκφράζουμε ως πολιτικό ζητούμενο, ως πολιτικό διακύβευμα.
Η επιρροή πολιτικών προτύπων περιλαμβάνει και την εκδήλωση εθνικολαϊκιστικών στοιχείων, εκδήλωση από την οποία δεν εξαιρούνται ούτε οι εθνικές στοχεύσεις, τα εθνικά θέματα και η εξωτερική πολιτική. Στην Ελλάδα, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Μικρασιατική Καταστροφή, ο Εθνικός Διχασμός, η περίοδος της γερμανικής Κατοχής κι ο Εμφύλιος έπαιξαν ρόλο σε φαινόμενα που ταλαιπώρησαν τη χώρα.
Στο ζήτημα του Κυπριακού, όποτε και αν δημιουργήθηκαν συνθήκες λύσης, βαθιά ριζωμένες και παγιωμένες αντιλήψεις και από τις δύο πλευρές, έφερναν πίσω τα πράγματα. Το ανοικτό ζήτημα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, εδώ και κοντά τρεις δεκαετίες, αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι μια αμυντική περιχαράκωση δεν επιτρέπει τη λύση στη βάση μιας γνήσια αμοιβαίας αποδεκτής λύσης με σύνθετη ονομασία erga omnes.
Στην Ευρώπη, τα κατάλοιπα των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, οι εθνικιστικές εξάρσεις, δημιούργησαν πολιτικά και κοινωνικά πρότυπα που ακόμα και μετά από τόσες δεκαετίες αφήνουν το στίγμα τους.
Στην περίοδο της κρίσης, οι συναθροίσεις των πλατειών, με κυριαρχούντα τα στοιχεία του αντιπολιτικού θυμού και της οργής, πάνω στα οποία κινήθηκαν πολιτικές και κομματικές στρατηγικές, ανέδειξαν έναν περιχαρακωμένο εθνικολαϊκισμό αριστερών και δεξιών αποκλίσεων. Ένα μείγμα ετερόκλητο, που ήθελε και θέλει μια χώρα περίκλειστη, αντιδραστική, με κυριαρχούσα μια ψευδαίσθηση επιβολής μας απέναντι σε όσα δεσμεύουν και υποχρεώνουν τη χώρα από τη συμμετοχή της στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Ψευδαισθήσεις που όπως απέδειξε το καλοκαίρι του 2015 καταρρέουν μπροστά στην πραγματικότητα.
Η διέγερση του θυμικού και της ανεξέλεγκτης οργής, η ανάδειξη της εθνικιστικής ρητορείας, της μετακύλισης των ευθυνών, της μονομερούς απόρριψης των μνημονίων και της αντιδημοκρατικής αντίληψης από τα πολιτικά άκρα επιστρατεύτηκε και προκάλεσε τεράστια ζημιά στη χώρα.
Η χώρα όμως, έχοντας ξεπεράσει το παραπλανητικό, τον πολιτικό ανορθολογισμό, πρέπει να τελειώσει με το πρότυπο των καθηλωμένων ιδεοληψιών, των υπερήφανων εθνικών διαπραγματεύσεων. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα άλλο, διαφορετικό πολιτικό πρότυπο που θα θέτει ως βασική προτεραιότητα τη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που θα εξασφαλίζει ανάπτυξη, παιδεία υψηλών προδιαγραφών, οικονομία ανοικτών οριζόντων. Να αφήσουμε πίσω μας την αντισυστημική λογική της εθνικής φοβικότητας, την πολιτική στασιμότητα, τη διχαστική ρητορεία, όλα εκείνα που συνετέλεσαν στην αλλοίωση βασικών παραγόντων και στοιχείων της καθημερινής θεσμικής δημοκρατικής λειτουργίας.
