Αφιερωμένο στη μνήμη του Ζακ

Απόψεις
Αφιερωμένο στη μνήμη του Ζακ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός στον κόσμο. Έχει κάποια προτερήματα, αλλά και ελαττώματα. Κάποιος είναι όμορφος και δυνατός, αλλά ανόητος συνάμα. Άλλος είναι πανέξυπνος, αλλά δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί. Τα σωματικά προσόντα είναι χαρακτηριστικά της φύσης σου. Δεν μπορείς να τ’ αλλάξεις. Είναι ίδιον γνώρισμα του εαυτού σου.

Τα διανοητικά χαρακτηριστικά μεταβάλλονται. Εάν είσαι ανόητος, ευθύνεσαι. Εάν είσαι ένας άνθρωπος που δείχνεις αδιαλλαξία και δεν κατανοείς, πάλι έχεις ευθύνες. Μπορεί να έρθει εκείνη στιγμή που θα φύγεις από αυτόν τον κόσμο και να μην το καταλάβεις καν. Εάν όμως κάποια στιγμή της ζωής σου (σε μια κρίση εξυπνάδας) το συνειδητοποιήσεις, τότε θα πανικοβληθείς. Η συνείδησή σου θα γεμίσει από σκέψεις και ένα αναπάντητο ερώτημα θα σε διαπεράσει: Ποιος ευθύνεται που εγώ είμαι χαζός;

Ευθύνομαι εγώ; Μήπως η δομή του εγκεφάλου μου δεν είναι παρόμοια μ’ εκείνη των άλλων ανθρώπων; Όσο κι αν προσπαθήσεις να απαντήσεις αυτό το εγωκεντρικό ερώτημα, απάντηση δε θα βρεις. Γιατί θα διαπιστώσεις, παρά τη χαζομάρα που σε διακρίνει, πως αποκλείεται να είσαι ο μοναδικός σε αυτόν τον κόσμο.

Ήταν ομοφυλόφιλος, οροθετικός και τοξικομανής. Ήταν ένα υποπροϊόν για την ελληνική κοινωνία, που ξέρει να στιγματίζει και να δημιουργεί ταμπέλες. Πώς μπορείς να καταδικάσεις έναν άνθρωπο που εσύ ως μέσος πολίτης τον καταδίκασες πιο πριν;

Γρήγορα θα ανατρέξεις σε αυτούς που σε γέννησαν και σε ανέθρεψαν. Στην οικογένειά σου. «Τι λάθος έκανε ο πατέρας ή μητέρα μου που είμαι έτσι;». Αμέσως μετά θα πας στην παρέα σου. «Εγώ κάνω παρέα με τον Γιάννη, ο οποίος μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες με μένα. Άρα και ο Γιάννης είναι χαζός. Αλλά και ο Δημήτρης, που τον βλέπω αρκετά συχνά, είναι επίσης χαζός». Σταδιακά θα έλεγε κανένας πως αυτό το πέπλο βλακείας που σε κάλυπτε τόσα χρόνια απομακρύνεται από πάνω σου.

Επειδή όμως έχεις βυθιστεί σ’ ένα πηγάδι ερωτημάτων, σκέφτεσαι πως και το επίπεδο της εκπαίδευσής σου - που μπορεί να είσαι και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος - ήταν πλασματικό. Ίσως να φτάσεις μόνος σου στο συμπέρασμα πως το σχολείο ἠ το Πανεπιστήμιο δε σε βοήθησε τόσο. Μπορεί να έχεις στον τοίχο του σπιτιού σου κορνιζωμένο πτυχίο, αλλά θα συνειδητοποιήσεις πως το πτυχίο δε σε εξόπλισε με ηθικές αρετές. Μπορεί να θεωρείσαι για την κοινωνία μορφωμένος, αλλά ο ηθικοπρακτικός προσανατολισμός της Παιδείας δε σε βοήθησε. Άρα, ευθύνες έχει και το σύστημα εκπαίδευσης. «Εάν όμως το συγκεκριμένο σύστημα εκπαίδευσης με έκανε κουτό, τότε κουτούς έκανε και τους συμμαθητές μου και όλους εκείνους που ήταν μαθητές/φοιτητές σε αυτό το εκπαιδευτικό περιβάλλον». Απόγνωση σε έπιασε, ε;

Τουλάχιστον εξαρχής ήσουν ειλικρινής με τον εαυτό σου. Γνώριζες πως είσαι χαζός και προσπάθησες να βρεις την απάντηση μέσα από την περισυλλογή. Αλλά για πάμε σε κάτι πρακτικό και ας αφήσουμε το θεωρητικό μέρος. Τι έχεις να πεις για τον θάνατο του Ζακ το περασμένο Σάββατο;

Το βίντεο του θανάτου του Ζακ είναι ακατάλληλο για ανηλίκους. Πραγματικά, η δολοφονία του ήταν απάνθρωπη. Ένας άνθρωπος ανυπεράσπιστος και παγιδευμένος στο μαγαζί προσπαθούσε να βρει διέξοδο. Δεν ήταν κλέφτης. Βρισκόταν υπό την επήρεια ουσιών. Το μυαλό του ήταν θολωμένο, ενώ η ορθή σκέψη απουσίαζε εκείνη τη στιγμή.

Έξω, έβλεπες ανθρώπους που παρακολουθούσαν τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Βάζω στοίχημα πως κάποιοι γέλασαν εκείνη τη στιγμή που προσπαθούσε να διαφύγει, ενώ οι περισσότεροι τον γιουχάριζαν. Σε αυτήν ακριβώς την εικόνα, το πρώτο που κάνεις ποιο είναι;

Να καλέσεις την Αστυνομία. Κάλεσε κάποιος την Αστυνομία; Όχι, φυσικά.

Από όλους αυτούς που βρίσκονταν εκεί, ποιος θεώρησε πως ο συγκεκριμένος είναι ένας εγκληματίας; Κανένας. Πρεζάκι θα τον είπαν σίγουρα.

Και αμέσως μετά κλοτσιές στο πρόσωπο. Ένδειξη δειλίας. Τίποτε άλλο... Ένας άνθρωπος βρίσκεται υπό την επήρεια ουσιών, προσπαθεί να αποδράσει, σκύβει και τον χτυπάς μέχρι να πεθάνει. Ξανασηκώνεται μέχρι να ξαναπέσει. Εκείνη τη στιγμή, ο πολίτης πήρε τη δικαιοσύνη στα χέρια του. Αγνοώντας την κατάσταση του “επίδοξου εγκληματία”, ο άνθρωπος απομακρύνει από πάνω του την έλλογη φύση του (λογική) και στρέφεται ενάντια στον Ζακ.

Χτυπάει ξανά και ξανά. Θα έλεγε κανείς πως αρέσει στους δύο άνδρες να χτυπάνε τον Ζακ. Όπως επίσης αρέσει στους περαστικούς να κάθονται ως θεατές της συγκεκριμένης παράστασης. Και τώρα το ερώτημα: Ποιος ευθύνεται;

Εγώ ως Νίκος δε θα καταδικάσω τον Ζακ. Το γεγονός πως ο ίδιος μπήκε σ’ ένα κοσμηματοπωλείο με σκοπό να το ληστέψει εμένα δε μου λέει τίποτε. Ήταν ένας τοξικομανής και μια προσωπικότητα που έδειχνε πως δεν επιθυμεί το συμβιβασμό με μια ζωή όπως ο μέσος Έλληνας. Ήταν ομοφυλόφιλος, οροθετικός και τοξικομανής. Ήταν ένα υποπροϊόν για την ελληνική κοινωνία, που ξέρει να στιγματίζει και να δημιουργεί ταμπέλες. Πώς μπορείς να καταδικάσεις έναν άνθρωπο που εσύ ως μέσος πολίτης τον καταδίκασες πιο πριν;

Και μπορεί εσύ ως πολίτης να μη μίλησες συγκεκριμένα για τον Ζακ. Σε δημιούργησε η ίδια η κοινωνία να φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο σε καθετί που διαφέρει από τη νόρμα που τόσο πολύ επιδιώκεις τη ζωή σου.

Η οικογένεια σε έμαθε να μισείς το διαφορετικό. Το σχολείο δε σε διαπαιδαγώγησε με αξίες. Δεν “έραψε” την προσωπικότητά σου με την ιδέα να γίνεις ενάρετος πολίτης. Οι κοινωνικοί θεσμοί έφτιαξαν έναν άνθρωπο που απεχθάνεται το διαφορετικό. Η ελληνική κοινωνία απεχθάνεται με τον ίδιο τρόπο τον τσιγγάνο, τον Αλβανό, τον Ρουμάνο, τον ομοφυλόφιλο, τον τοξικομανή... Όταν λοιπόν η κοινωνία μαθαίνει τους πολίτες από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους το μίσος και την απαξίωση, οι μειοψηφίες πώς θα αντιδράσουν;

Θα μάθουν και αυτές να σε μισούν. Και θα το δείξουν. Το μίσος καλλιεργεί μίσος. Τον Ζακ τον έφαγε μια κοινωνία-δολοφόνος που σκοτώνει καθημερινά πολλές ψυχές. O Ζακ προέβη στην κλοπή γιατί ένιωσε κοινωνικά αποκλεισμένος. Και πιστέψτε με, το μόνο εύκολο είναι η κοινωνία να σε αποκλείσει και να σε στιγματίσει. Ας μην επιτρέψουμε και άλλους θανάτους!

Ο Νίκος Κοσμαδάκης είναι πολιτικός επιστήμονας ([email protected]).

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News