Η πρώτη: Δεν άλλαξε η κυβέρνηση. Δεν άλλαξε ο Τσίπρας. Δεν ήταν ένας σαρωτικός ανασχηματισμός, παρ’ όλες τις τυμπανοκρουσίες των γνωστών κονδυλοφόρων της κυβέρνησης. Άλλωστε, δεν ντρέπονται. Ούτε ο Τσίπρας, ούτε οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι. Στα βασικά υπουργεία έμειναν οι ίδιοι. Και κάποιες εσωτερικές μετακινήσεις υπουργών που δεν έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. Το μόνο που άλλαξε είναι ο αριθμός των υπουργών. Αισίως φτάσαμε στους 54. Νομίζω η πολυπληθέστερη κυβέρνηση από το 1974 και μετά. Προφανώς δε χωράνε στα υπουργικά έδρανα.
Η δεύτερη: Αμετακίνητο το οικονομικό επιτελείο. Ούτε μια αλλαγή. Ούτε σε επίπεδο υφυπουργών. Τι σημαίνει αυτό; Θα συνεχίζει να εφαρμόζεται η ίδια άγρια νεοφιλελεύθερη και σκληρής λιτότητας οικονομική πολιτική. Αν επιχειρήσουν να την εξωραΐσουν, ξέρουμε ποια θα παραμείνει η ουσία της. Ο πυρήνας της. Αυτά που υφιστάμεθα σήμερα.
Η τρίτη: Οι κυβερνητικοί είχαν διαφημίσει ότι θα κάνουν μια σημαντική διεύρυνση και στα δεξιά και στο ΠΑΣΟΚ. Ένα-δύο πρόσωπα με στενοχώρησαν. Μα, αλήθεια! Τι πολιτικό κεφάλαιο κουβαλάει η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου; Πέρα από την ταπείνωση να υπηρετήσει για λίγους μήνες μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε πολιτικό κώμα, τι μπορεί να προσδοκά στη ζωή της; Μήπως πρόκειται να αλλάξει τη δημόσια διοίκηση; Ή μια άλλη κυρία, που υπηρέτησε τον Κώστα Καραμανλή μέχρι το τέλος, πώς θα σβήσει από τη μνήμη μας πρόσφατες δηλώσεις της, με τις οποίες περιέλουε τον Αλέξη Τσίπρα με χαρακτηρισμούς στο επίπεδο της ύβρης; Για τα άλλα πρόσωπα; Απαξιώ κάθε αναφορά.
Η τέταρτη: Πόσοι εξήλθαν από το Υπουργικό Συμβούλιο; Ελάχιστοι. Ο Κοντονής από το Πρωτοδικείο Ζακύνθου, που έχασε όλα τα πολιτικά στοιχήματα. Η Λυδία Κονιόρδου, που δεν κατανόησε ποτέ το ρόλο της ως υπουργού. Παραμένει ως ηθοποιός. Που θα τη χαιρετούν, τώρα πια, ακόμα λιγότεροι από εκείνους που τη χαιρετούσαν πριν γίνει υπουργός. Και φυσικά, και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, σαν κύρωση για όλα όσα έπραξε και δεν έπραξε. Ή τα έπραξε πλημμελώς.
Η πέμπτη: Ευτυχώς δεν μπήκε στην κυβέρνηση ο Νίκος Φίλης. Ένας από τους πιο συνεπείς αριστερούς, με πολλές μάχες στη ζωή του στα αληθινά χαρακώματα της Αριστεράς. Αυτό, κατά την εκτίμησή μου, συνιστά και μια εναλλακτική πρόταση μετά τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι πια αναπόφευκτη.
