Μια δροσιά νέων τη μέρα της Παναγιάς. Τα χείλη μας και τα αφτιά μας είχαν κατακαεί από τους εκατό νεκρούς στο Μάτι της Αττικής! Και από τη μιζέρια που αναδύεται από τους διάφορους ιδεολογικούς τραμπουκισμούς των κυβερνώντων.
*Γράφει ο Αντώνης Βγόντζας
Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί είχαν κρατηθεί παράνομα και με παράβαση όλων των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου στις τουρκικές φυλακές. Επί 167 ημέρες. Χωρίς ουσιαστική κατηγορία. Οι τουρκικές Αρχές είχαν υποσχεθεί τη διατύπωση βαριών κατηγοριών, ακόμα και για κατασκοπία, σε βάρος των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Δεν τόλμησαν να τις διατυπώσουν. Μόνο οι βρυχισμοί του βαθιά σκοτεινού τουρκικού κράτους ακούγονταν όλον αυτόν τον καιρό. Στην ουσία; Τίποτα. Στις αποδείξεις; Απολύτως τίποτε.
Νομίζω ότι είναι καιρός για να καταγράψουμε ορισμένα συμπεράσματα.
Το πρώτο συμπέρασμα: Η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από την παράδοση, ελεύθερων πια, των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Η παράδοσή τους δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης όπως ισχυρίζεται το Μαξίμου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για τον αιφνιδιασμό της ελληνικής κυβέρνησης από τα πρωτοσέλιδα όλων των ελληνικών εφημερίδων του εθνικού κέντρου τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου. Ιδίως τα πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Σε όλα υπήρξε το ερώτημα με αφορμή τα επεισόδια σε βάρος Ελλήνων ψαράδων: Τι συμβαίνει με την Άγκυρα;
Το δεύτερο συμπέρασμα: Για την παράνομη κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και τα αντίστοιχα ζητήματα που βάζει επιτακτικά η Άγκυρα για τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που κατέφυγαν στην Ελλάδα υπάρχει προφανώς μια διαρκής διαπραγμάτευση είτε απευθείας με την τουρκική πλευρά, είτε διαμέσου τρίτων και ιδίως ευρωπαϊκών οργάνων. Υπάρχει ένα βασικό δεδομένο: Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι όντως ανεξάρτητη, ενώ η τουρκική Δικαιοσύνη βρίσκεται στα χέρια του Ερντογάν. Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει απορρίψει αμετάκλητα το αίτημα των τουρκικών Αρχών να εκδοθούν οι οκτώ Τούρκοι φυγάδες στρατιωτικοί. Με σκληρό σκεπτικό σε βάρος των θεσμών της Τουρκίας. Του τουρκικά δικαστήρια δεν παρέχουν καμιά εγγύηση για μια δίκαιη δίκη. Στην Τουρκία, ο κρατούμενος βασανίζεται. Αυτό δεν “παίρνεται” πίσω με οποιαδήποτε διαδικασία. Τα ελληνικά δικαστήρια, επίσης, έδωσαν ασυλία στους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς. Ούτε και αυτό “παίρνεται” πίσω. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ερντογάν κατέστησε όμηρους τούς δύο Έλληνες στρατιωτικούς. Και έτσι ξεκίνησε ένα ανατολίτικο παζάρι. Και εμείς κατά καιρούς δώσαμε στην άλλη πλευρά ό,τι μας ζητούσε. Και τελευταία το θέμα του διορισμού των μουφτήδων. Χωρίς στρατηγική!
