Ε, λοιπόν, αν υπήρχε διεθνές βραβείο σχετικά με το ανωτέρω θέμα, είμαι σίγουρη ότι θα το παίρναμε εμείς.
Γράφει η Χρυσούλα Αντωνοπούλου
Σε τι αναφέρομαι συγκεκριμένα; Κάνουμε δρόμο, επέκταση... μερικών χιλιομέτρων; Έρχεται ο υπουργός Χωροταξίας... να το εγκαινιάσει. Κάνουμε αναβάθμιση πλατείας (η πλατεία Ελευθερίας είχε εγκαινιαστεί 2-3 φορές); Το ίδιο. Κάναμε, λέει, φοβερή επέκταση και βελτίωση του αεροδρομίου Ηρακλείου, ε νάτος... νάτος πετιέται από ψηλά... με το ψαλίδι στο χέρι να κόψει την κορδέλα...
Και ερχόμαστε στο σήμερα ή μάλλον στο χθες. Τι είδαν και τι πέρασαν οι χιλιάδες τουρίστες από το αεροδρόμιό μας στη ζώνη 3 και 4, δηλαδή των αφίξεων εσωτερικών και εξωτερικών αερογραμμών...
Κλιματισμός... γιοκ. Αερισμός... γιοκ. Μια παράξενη δυσοσμία, μείγμα ακαθάρτων τουαλετών και ιδρώτα... και άλλα πολλά σε όλο τον χώρο... Οι πόρτες οι γυάλινες, συνήθως κλειστές, είναι τώρα ανοικτές για να μπαίνει, λέει, λίγος αέρας απ’ έξω, όπου είναι τα δεκάδες πούλμαν και περιμένουν τους ανυποψίαστους τουρίστες για να τους πάνε στα ξενοδοχεία τους. Οι τουρίστες παίρνουν τις βαλίτσες τους, αλλά τα καροτσάκια δεν επαρκούν... και συγχρόνως άλλοι προσπαθούν να μπουν από τις ανοικτές πλέον θύρες μέσα...
Ένα παλικαράκι εργαζόμενος με έκδηλη την ανησυχία και απειρία προσπαθεί να βάλει τάξη... Πού να βάλει τάξη... Του λέει ένας τουρίστας: «Εδώ μπαινοβγαίνουν τόσοι και τόσοι αφού οι πόρτες είναι ανοικτές... και μου ζητάς εμένα εισιτήριο;». Δεν υπάρχει άτομο για πληροφορίες, ή για ένα έστω τυπικό “συγνώμη” για το μεγάλο αλαλούμ που επικρατεί παντού.
Ο υπάλληλος της γενιάς κάτω των 25 είναι αμειβόμενος με το κατώτερο εποχικό, προφανώς, μισθό των 400 ευρώ... και τον χειμώνα δε θα μπει ούτε στο ταμείο ανεργίας.
Παραλαμβάνω τους δικούς μου αφού έχω “σουφρώσει” ένα καροτσάκι στη ζούλα από έξω... για να τους διευκολύνω. Tο αφήνω μετά για τον επόμενο τυχερό τουρίστα που θα έχει την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσει, και βγαίνοντας θυμάμαι αυτό που έγραψε η αγαπημένη φίλη του διαδικτύου - και όχι μόνο - Ελένη Αλεξίου (συνεργάτις από την Ελληνοαμερικανική Ένωση) πολλά χρόνια πριν, ότι το πρωί πρέπει να κοιταζόμαστε στον καθρέπτη και να λέμε «καλημέρα» σε αυτό που βλέπουμε... Kαι τη διορθώνω: Όχι, Ελένη μου... να λέμε «καλημέρα, αγαπημένοι τουρίστες, που με τα λίγα ή πολλά σας χρήματα επιλέγετε από αγάπη τη χώρα μας και την Κρήτη για να έρθετε να περάσετε μια τόσο μεγάλη δοκιμασία... Σας ευχαριστούμε θερμά... Και ευχόμαστε η συνέχεια του ταξιδιού σας αυτού, που σίγουρα το περιμένατε πώς και πώς, να σας ανταμείψει και να αντέξετε πάλι την επιστροφή μέσω του αεροδρομίου “Νίκος Καζαντζάκης”. Αλλά σας παρακαλούμε θερμά να ξεχάσετε αυτήν την παράμετρο και να κρατήσετε όλα τα άλλα. Ελπίζουμε να σας δούμε και του χρόνου...».
Αλλά, αλήθεια, δεν πρέπει να βρεθούν αυτοί που είτε έβαλαν τα καινούργια κλιματιστικά ή τα συντηρούν και να πληρώσουν για τη ζημιά που προκαλούν; Μια ζημιά που την πληρώνουμε όλοι μας εκτός από τους ταξιδιώτες, γιατί το βλέπουμε ότι μόνο ο τουρισμός, τουλάχιστον για φέτος, λειτουργεί και προσφέρει εργασία και κάποια τόνωση στην τοπική κοινωνία...
Έλεος... και είναι ακόμα Ιούλιος... Υπάρχει ακόμα χρόνος για να διορθώσουμε μερικά πράγματα... Κάντε κάτι, εσείς οι αρμόδιοι.
* Η κ. Χρυσούλα Αντωνοπούλου είναι πρόεδρος του Ομίλου “ΑγκαλιάΖω”.
