Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό, συνταγματικά κατοχυρωμένο και απόλυτα προστατευμένο. Το ίδιο όμως ισχύει και για το δικαίωμα στην εργασία ή τη μη συμμετοχή σε απεργία, το οποίο, όταν είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησης του εργαζομένου, δεν επιτρέπεται επίσης να ποινικοποιείται, να λοιδορείται ή να εκβιάζεται.
Πρόκειται για μια απλή αλήθεια, την οποία όμως φαίνεται να αγνοεί η διοίκηση της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου και Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ), η οποία με επίσημη και σε... εισαγγελικό ύφος παραγγελία ζητάει από τα μέλη της (αλλά και από τα μη μέλη, που η ίδια επιμένει να μην εγγράφει στο επαγγελματικό τους σωματείο!) που εργάζονται στη “Νέα Κρήτη”, την “ΚΡΗΤΗ TV” κ.λπ. να “καταδώσουν” εαυτούς και αλλήλους σχετικά με το πόσοι και ποιοι εργάστηκαν κατά την τελευταία απεργία, με αποτέλεσμα να εκδοθεί το φύλλο της εφημερίδας “Νέα Κρήτη” - η οποία δεν ήταν βεβαίως η μόνη περιφερειακή εφημερίδα που κυκλοφόρησε.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η αστυνομικού τύπου δήθεν “έρευνα” της ΕΣΗΕΠΗΝ δεν αφορά στο αν υπήρξαν εργοδοτικές πιέσεις (ακόμη και... εκβιασμοί ή απειλές), προκειμένου να εργαστούν οι δημοσιογράφοι και να εκδοθεί το φύλλο. Κι αυτό διότι γνωρίζουν καλά και οι ίδιοι ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη. Όχι, η... προανάκριση αφορά στο γιατί ενδεχομένως δημοσιογράφοι του Ομίλου μας έπραξαν ό,τι οι ίδιοι, ελεύθερα και αβίαστα, αποφάσισαν, δηλαδή να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην εργασία, αλλά και το δικαίωμα του κοινού να ενημερώνεται για όσα το ενδιαφέρουν και το αφορούν. Γιατί η κυκλοφορία μιας εφημερίδας δεν είναι υπόθεση μόνο των εργαζομένων σ’ αυτήν, ούτε της επιχείρησης που την εκδίδει. Είναι υπόθεση και των αναγνωστών που την επιλέγουν για την καθημερινή τους ενημέρωση.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο ακόμη σοβαρότερο.
Είναι περίεργο, αλλά οι κύριοι και οι κυρίες της ΕΣΗΕΠΗΝ φαίνεται με τη συμπεριφορά τους να αγνοούν αυτό που γνωρίζει και ο τελευταίος απασχολούμενος με οποιαδήποτε ιδιότητα στον περιφερειακό Τύπο: Ότι η έκδοση μιας καθημερινής εφημερίδας στις μέρες μας, άρα και η απασχόληση σε αυτή, δεν είναι ούτε εξασφαλισμένη, ούτε αυτονόητη! Αντίθετα, είναι εξαιρετικά επισφαλής και απαιτεί οικονομικές θυσίες και υπερβάσεις από τις εκδοτικές επιχειρήσεις, αλλά και τον καθημερινό αγώνα, το πάθος, το μεράκι, την αφοσίωση και τον επαγγελματισμό των εργαζομένων σε αυτές. Και κυρίως στηρίζεται στην καθημερινή αδιαμεσολάβητη σχέση με τον αναγνώστη. Αυτή η σχέση είναι η δύναμη αλλά και ο λόγος ύπαρξης της εφημερίδας. Και αν αυτή η αμφίδρομη σχέση διαρραγεί, τότε οι συνέπειες θα είναι καταλυτικές για όλους και πρώτα-πρώτα για τους ίδιους τους εργαζόμενους!
Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Σε ό,τι αφορά όμως τον Τύπο και ιδιαίτερα τον περιφερειακό, ο αγώνας αυτός είναι καλό για ΟΛΟΥΣ τους εμπλεκόμενους να δίνεται ΜΕ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να βρίσκονται καθημερινά στα χέρια τού αναγνώστη.
Οι εφημερίδες οφείλουν να ενημερώνουν, να αποκαλύπτουν, να ανθίστανται, να παλεύουν, όχι να σιωπούν! Και αυτό ισχύει πολύ περισσότερο όταν η απεργία που οδηγεί στο κλείσιμο των εφημερίδων στρέφεται εναντίον θεσμικών και οικονομικών κρατικών πολιτικών, όπως συμβαίνει δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση, και όχι εναντίον των ιδιοκτησιών των εκδοτικών επιχειρήσεων. Δεν είναι λογικό “να τιμωρείς τα παιδιά σου για να εκδικηθείς τον γείτονα”. Ούτε επιτρέπεται να αγνοείς ότι η σιωπή και το κλείσιμο των εφημερίδων διευκολύνει αφάνταστα εκείνον που υποτίθεται ότι πιέζει!
Οι αναγνώστες πρέπει να γνωρίζουν ότι σήμερα ο περιφερειακός Τύπος και ιδιαίτερα ο ιστορικός του βραχίονας, οι ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες, περνά τις χειρότερες ημέρες της ιστορίας του, δεχόμενες καθημερινά χτυπήματα καθώς συνεχώς μειώνονται πόροι και πηγές εσόδων (μείωση πωλήσεων, μείωση διαφημιστικών εσόδων, κατάργηση δημοσίευσης ισολογισμών, κατάργηση κρατικών δημοσιεύσεων και διαφόρων ατελειών κ.λπ.) και προστίθενται επιβαρύνσεις και εισφορές, με τελευταία και πιο πρόσφατη το νέο “χαράτσι” τού 2% επί του τζίρου, προκειμένου να διασωθεί ο ΕΔΟΕΑΠ, το ταμείο των δημοσιογράφων, και να παραμείνει, μόνο αυτό, εκτός του Ενιαίου Συστήματος Ασφάλισης, στο οποίο έχουν ενταχθεί όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι της χώρας!!
Ήδη οι Ενώσεις Ιδιοκτητών ΜΜΕ προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για άρση αυτής της κατάφωρης αδικίας εις βάρος των Μέσων μας και υπέρ των ευνοημένων της ΕΣΗΕΠΗΝ και των λοιπών συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Την ίδια στιγμή, η ΕΣΗΕΠΗΝ, με μόνο περί τα 300 επιλεγμένα μέλη (εξ αυτών μόλις περί τους 80-90 μόνο Κρητικοί δημοσιογράφοι), διαθέτει και διαχειρίζεται πάνω από 22 εκατ. ευρώ, που εξαιρέθηκαν προνομιακά από τη συμμετοχή και επιβίωση του ΕΟΔΕΑΠ, με δαπάνες λειτουργίας του σωματείου εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, με ταξίδια, με πολλές παροχές, με επικουρικές συντάξεις από 700 έως 863 ευρώ και με εφάπαξ πάνω από 12 χιλιάδες ευρώ.
Οι ίδιοι εθελοτυφλούν και σύρονται πίσω από τις ορέξεις και τα συμφέροντα ορισμένων μελών τους (γνωρίζουν όλοι ποια είναι αυτά), που είναι οι αφανείς ιδιοκτήτες επαγγελματικών sites, άρα ανταγωνιστές της εφημερίδας και των Μέσων μας. Χρησιμοποιούν την ίδια την ΕΣΗΕΠΗΝ για να δημιουργήσουν εσωτερικό πρόβλημα στα Μέσα μας, διαχωρίζοντας τους εργαζόμενούς μας και ζητώντας τους να γίνουν χαφιέδες και καταδότες συναδέλφων τους!
Είναι οι ίδιοι που με τη συμπεριφορά και την τακτική τους έκλεισαν ιστορικές εφημερίδες ή τις έσυραν στο προ του κλεισίματος στάδιο του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα και τώρα ψάχνουν για το επόμενο βόλεμά τους.
Είναι δημοκρατική λειτουργία και δημοκρατική διαδικασία αυτή ενός σωματείου που τα μέλη της καλούνται να κρίνουν την κάθε μορφής εξουσία; Εδώ πρέπει να πάρουν θέση υπεύθυνη και οι παραλήπτες αυτής της κατάπτυστης επιστολής, που ασφαλώς αφορά τη λειτουργία της εφημερίδας και των Μέσων μας, και το εργασιακό περιβάλλον τους.
Η διοίκηση των Μέσων μας τηρεί απολύτως τις συμφωνίες με όλους τους εργαζομένους, δε χρωστά ούτε ένα ευρώ σε κανέναν εργαζόμενο ή σε ασφαλιστικό ταμείο, παρέχει άριστο περιβάλλον και συνθήκες εργασίας, ελευθερία στην εργασία και ασφαλώς σέβεται την προσωπικότητα όλων των στελεχών της.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το τελευταίο που έχουμε ανάγκη είναι να πριονίζουμε οι ίδιοι το κλαδί πάνω στο οποίο όλοι καθόμαστε... Αντίθετα, έχουμε χρέος να εργαστούμε όλοι μαζί (και βεβαίως πρώτοι οι συνδικαλιστές, βάσει του διακηρυγμένου καθήκοντός τους) για τη διάσωση των εφημερίδων και τη βιωσιμότητά τους, άρα και τη διατήρηση και ενίσχυση των θέσεων εργασίας σε αυτές. Και αυτό αφορά πρώτα και κύρια τις σοβαρές και αξιόπιστες περιφερειακές εφημερίδες, οι οποίες όχι μόνο απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον κλάδο, αλλά τηρούν απαρέγκλιτα και όλες τις διατάξεις της εργατικής, φορολογικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, κάτι που σήμερα ούτε αυτονόητο είναι ούτε καν το σύνηθες!
Η “Νέα Κρήτη” και ο Όμιλος που την εκδίδει δηλώνουν απερίφραστα ότι υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτό είναι αποδείξιμο και το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πολύ καλά, και όποιος θέλει μπορεί να τους ρωτήσει. Ταυτόχρονα και τα δικαιώματα των αναγνωστών της εφημερίδας. Και για να υπερασπιστούμε αυτά τα δικαιώματα, θα σταθούν μαζί τους απέναντι σε κάθε απειλή, πίεση ή εκβιασμό.
Οπότε τις απειλές και τις χαφιεδικές παραινέσεις ας τις απευθυνθούν εκεί που περνάνε... Εδώ δεν έχουμε παράκεντρα δημοσιογραφίας, αλλά ούτε και λίρες σε κρυφά χρηματοκιβώτια πίσω από την ντουλάπα ούτε και σε... περιέργως διαρρηγμένα.
Και για το τέλος μια απορία: Γιατί αυτή η απαράδεκτη “εισαγγελική” παραγγελία της ΕΣΗΕΠΗΝ απευθύνεται στα μέλη αλλά αφορά και τα «εν δυνάμει μέλη» της Ένωσης; Ποιος ευθύνεται για την ύπαρξη δύο κατηγοριών εργαζομένων, που κάνουν την ίδια δουλειά και έχουν ακριβώς την ίδια επαγγελματική ιδιότητα; Ποιος και γιατί διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε... πατρικίους και πληβείους; Ποιος και γιατί κρατά δεκάδες δημοσιογράφους με ευδόκιμη επαγγελματική διαδρομή πολλών ετών εκτός του επαγγελματικού τους σωματείου;
Οι ενδιαφερόμενοι για την απάντηση ας ψάξουν στα προνόμια και τις παροχές που σε όσο λιγότερους διανέμονται, τόσο το καλύτερο.
Ας διορθώσουν λοιπόν πρώτα τα του οίκου τους οι διοικούντες την ΕΣΗΕΠΗΝ και μετά να υποδυθούν τους εισαγγελείς και τους αστυνομικούς...
“Νέα Κρήτη”
