Τριάντα δύο εκατομμύρια τουρίστες είναι η πρόβλεψη για την Ελλάδα φέτος και ήδη οι πανηγυρισμοί είναι δεδομένοι, κυρίως από την Αθήνα.
Σίγουρα είναι κάτι το μοναδικό η Ελλαδίτσα των 11 εκατομμυρίων να μπορεί κάθε χρόνο να φιλοξενεί τουρίστες τρεις φορές όσο τον πληθυσμό της. Πράγματι, αυτά τα νούμερα είναι εντυπωσιακά, όσο όμως “εντυπωσιακοί” είναι και οι τζίροι στα τουριστικά καταστήματα πάσης φύσεως, με τα ευρήματα εκεί μάλλον να λαμβάνουν κάτω από τη βάση.
Άραγε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα και στην Κρήτη αν είχαμε λιγότερους τουρίστες με καλύτερη οικονομική δυναμική; Το παράδειγμα της Κροατίας αποτυπώνει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο ότι με σχεδόν τους μισούς τουρίστες τα έσοδα στη χώρα είναι εντυπωσιακά σε σχέση με τους δικούς μας αριθμούς.
Η αλήθεια είναι ότι η υπουργός Τουρισμού κάνει ό,τι μπορεί για την τουριστική μας βιομηχανία, όμως αυτό δεν αρκεί όσο οι ξενοδόχοι μας υποκύπτουν στις πιέσεις των μεγάλων tour operators, ρίχνοντας διαρκώς τις τιμές και κάνοντας την Ελλάδα έναν προορισμό... οικονομικό παράδεισο για τους μικρομεσαίους Ευρωπαίους. Βεβαίως, για να μην υπάρξει παρεξήγηση, είναι σημαντική η δυναμική της χώρας μας, όπως σημαντικές είναι και οι αφίξεις των τουριστών μας που διαχρονικά δηλώνουν λάτρεις αυτού του τόπου, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν χρήματα. Άλλωστε, δικαίωμα στις διακοπές πρέπει να έχουν όλοι οι πολίτες κάθε χώρας.
Βέβαια, σε όλα αυτά η λύση θα μπορούσε να ήταν να υπάρξει επιτέλους ένα οργανωμένο σχέδιο που θα μπορούσε να μετατρέψει την ελληνική τουριστική βιομηχανία σε προορισμό στα πρότυπα της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας, χώρες που επιλέγουν τουρίστες με υψηλότερο οικονομικό επίπεδο και αυτό αποτυπώνεται και στις αγορές τους.
Μη μένουμε λοιπόν μόνο στους αριθμούς, γιατί πολύ απλά χάνουμε την ουσία και κάνουμε την πιο σημαντική τουριστική βιομηχανία να μετρά κρατικά έσοδα αντιστρόφως ανάλογα με τις αφίξεις μας. Όσο λοιπόν ζούμε στον αστερισμό των αριθμών, μάλλον θα βλέπουμε το δέντρο και πολύ απλά θα χάνουμε το δάσος...
