Τα τελευταία χρόνια από το κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων περιοχών της Ελλάδας, ένας σύγχρονος πραγματικός εφιάλτης εμφανίζεται απειλητικά στον Ελληνικό ορίζοντα.
Είναι τα επαναλαμβανόμενα ανησυχητικά φαινόμενα βίας διαφόρων ομάδων οργανωμένων πολιτών κατά δημοσίων υπηρεσιών, επιχειρήσεων, Οργανισμών, συμβολαιογραφείων και άλλων.
Γράφει ο κ. Μαρίνος Παττακός
Αυτή τη φορά τα μέλη της οργάνωσης επέλεξαν το ανώτερο διοικητικό δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η κοινή γνώμη παρακολουθεί αμήχανα τους γνωστούς και άγνωστους ταραχοποιούς να πετούν μπογιές στα δημόσια κτήρια, άλλους να προπηλακίζουν δημάρχους, πολιτικούς και άλλους να προκαλούν ταραχές, ζημιές και βανδαλισμούς, όπως στην περιοχή των Εξαρχείων.
Δεν είναι μόνο η πολιτική και κοινωνική βία που προκύπτει με δικαιολογία την αγανάκτηση από την ανέχεια και την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Είναι ο φόβος και η ανασφάλεια που προκαλείται από τη βία της παραβατικότητας – εγκληματικότητας των ομάδων συμμοριών, κακοποιών, αλλοδαπών, ρομά και λοιπών περιθωριακών στοιχείων.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε εστίες βίας και ανομίας. Πολιτικοί εκφράζονται με απειλές, απρεπώς, ενώ άλλοι φτάνουν στο σημείο χειροδικίας μέσα στη βουλή.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί από Ευρωπαϊκή σε Βαλκανική χώρα με έντονα τριτοκοσμικά στοιχεία.
Θλιβερό φαινόμενο αποτέλεσε ο προπηλακισμός του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τη γενοκτονία των Ποντίων. Μπορεί κατά τη γνώμη πολλών ο κ. Μπουτάρης πολλές φορές να έχει κάνει λανθασμένες δηλώσεις, όμως σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει δικαιολογία, η πράξη αυτή θεωρείται απαράδεκτη και είναι καταδικαστέα.
Οι χουλιγκανισμοί, οι τραμπουκισμοί και οι επιθέσεις, θα συνεχίζονται και θα γιγαντώνονται, όσο θα υπάρχει η ανοχή και το καθεστώς της ατιμωρησίας.
Χρέος των πολιτικών και της πολιτείας δεν είναι μόνο η καταδίκη, αλλά κυρίως η τιμωρία αυτών των απεχθών πράξεων όπως η προχθεσινή.
Εφόσον οι συλλήψεις είναι λιγοστές, η Δικαιοσύνη κινείται με αργούς ρυθμούς και η βία παραμένει ατιμώρητη, τα φαινόμενα αυτά θα ενταθούν, αφού οι ταραχοποιοί και οι τραμπούκοι θα συνεχίσουν να κινούνται ανενόχλητοι.
Αξιοσημείωτη είναι η αδιαφορία, η ανοχή και η σιωπή της κοινωνίας απέναντι στα περιστατικά βίας, φαινόμενο που εξετράφη και διογκώθηκε στα «πέτρινα» χρόνια των μνημονίων, με την αντιμνημονιακή ρητορική, τον Λαϊκισμό, τις ύβρεις, τον προπηλακισμό και κάθε μορφής ακραίων συμπεριφορών.
Η Ελληνική κοινωνία έχει εθιστεί στη βία και ψάχνει δικαιολογίες κάθε φορά που ξεσπούν οι επιθέσεις. Αντί να είναι μπροστά ως ασπίδα προστασίας σε όσους πέφτουν στα χέρια αυτόκλητων δικαστών και αστυνόμων, οπισθοχωρεί, μένει πίσω σιωπηλή, αδιάφορη. Το θύμα της επίθεσης στο Δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη είναι η ίδια η κοινωνία, που περιμένει αδρανής το επόμενο κτύπημα, σαν να έχει παραιτηθεί από τις βασικές αξίες του πολιτισμού και της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς έχει διαπιστωθεί η επικρατούσα λανθασμένη κοινωνική αντίληψη κυρίως της Αριστεράς, ότι υπάρχει καλή και κακή βία ανάλογα ποιος την ασκεί και ποιο είναι το θύμα της βίας. Όμως η βία ανεξαρτήτου μορφής, έντασης ή προέλευσης είναι καταστροφική, για την κοινωνία και απολύτως καταδικαστέα, χωρίς «όμως», «αλλά», αστερίσκους και αποσιωπητικά.
Οφείλουμε να συνεννοηθούμε και να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση μας με τη βία, η κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και οι απλοί πολίτες. Όποιος νομίζει ότι μπορεί χρησιμοθηρικά να αξιοποιήσει τη βία να είναι βέβαιος ότι στο τέλος θα πληρώσει και ο ίδιος το τίμημα. ΄Η θα είσαι με τη βία, ή θα είσαι κατηγορηματικά απέναντί της.
Αν η οργανωμένη πολιτεία, οι πολίτες και οι θεσμοί δεν αποδοκιμάσουν απερίφραστα τη βία, είναι βέβαιο ότι η κοινωνία θα εθιστεί πραγματικά μ’ αυτήν και δεν θα περιοριστεί σε μπογιές, βανδαλισμούς ή προπηλακισμούς όπως αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν, θα βαφτεί με αίμα και θα εξελιχθεί ένας νέος πραγματικός εφιάλτης για τους Έλληνες.
