9 Μάη 1945: Η μέρα που η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογεί άνευ όρων, σφραγίζοντας ουσιαστικά τη μεγάλη νίκη των λαών επί του φασιστικού ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του “Άξονα” (η Ιαπωνία θα συνθηκολογούσε λίγους μήνες αργότερα) και των συμμάχων του.
Είναι η μέρα που σηματοδοτεί τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, του φονικότερου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα, ο οποίος συνολικά κράτησε 2.194 μέρες, απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, και στοίχισε τη ζωή σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους, εμπόλεμους και άμαχους μαζί.
της Κατερίνας Μπακέλα
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν απόρροια των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα των αγορών, που οξύνθηκαν σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, βάθυναν την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και κατέστησαν και πάλι τη Γερμανία μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Στη νίκη επί του “Άξονα” συνέβαλαν όλες οι δυνάμεις που μετείχαν στον αντιχιτλερικό συνασπισμό. Ξεχωριστός όμως, όσο και καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης, του Κόκκινου Στρατού, καθώς και των απανταχού εθνικοαπελευθερωτικών-αντιφασιστικών κινημάτων, ψυχή, οργανωτής και κύριος αιμοδότης των οποίων υπήρξαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Στη χώρα μας το ΚΚΕ υπήρξε ο αιμοδότης των οργανώσεων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ.
Η ΕΣΣΔ έδωσε στον αγώνα αυτό πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Στη μάχη έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 2.000.000 μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων, δηλαδή πάνω από τα μισά του μέλη! Συνολικά, οι ανθρώπινες θυσίες της, μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματίες, πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια. Αντίστοιχα, οι νεκροί της Βρετανίας ήταν 375.000 και των ΗΠΑ 405.000. Στο Ανατολικό Μέτωπο η Βέρμαχτ είχε τα 3/4 των συνολικών της απωλειών, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως, ακόμα και το καλοκαίρι του 1944, όταν πλέον στη Δυτική Ευρώπη είχε ανοίξει επιτέλους το δεύτερο μέτωπο, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις είχαν απέναντί τους 75 γερμανικές μεραρχίες, ενώ ο Κόκκινος Στρατός 200. Ανυπολόγιστες ήταν ακόμη οι υλικές καταστροφές που υπέστη η σοβιετική χώρα: Χιλιάδες πόλεις και χωριά μετατράπηκαν σε σωρούς ερειπίων και χιλιάδες εργοστάσια, συλλογικά αγροκτήματα (κολχόζ και σοβχόζ), νοσοκομεία, σχολεία, κάθε είδους υποδομές λεηλατήθηκαν, υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν ολοσχερώς. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που οι νικήτριες καπιταλιστικές χώρες του Α’ Παγκοσμίου παρείχαν σημαντική βοήθεια στη Γερμανία, με σκοπό να την αξιοποιήσουν ως δύναμη κρούσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.
Ο καταλυτικός ρόλος και η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη νίκη δεν ήταν απλώς το αποτέλεσμα του ηρωισμού του σοβιετικού στρατού και λαού στα πεδία των μαχών και τα μετόπισθεν. Η νίκη αυτή είχε βαθύτερα αίτια: Εδραζόταν στην εργατική σοβιετική εξουσία, στα πλεονεκτήματα που προσέφερε η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη και στον καθοριστικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας. Χάρη σ’ αυτά τα πλεονεκτήματα μπόρεσε η Σοβιετική Ένωση να γίνει μια ισχυρή οικονομική δύναμη και να δημιουργήσει έναν αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό.
Σήμερα η ιστορία αυτή, που γράφτηκε με το αίμα των λαών, γίνεται προσπάθεια να “ξαναγραφτεί”, ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.
Στην παραχάραξη της Ιστορίας πρωτοστατεί η Ε.Ε., που καθιέρωσε την 9η του Μάη ως “Ημέρα της Ευρώπης”, ενώ ταυτόχρονα προωθεί με διάφορα προγράμματα τον αντικομμουνισμό, την ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό. Στο παιχνίδι της παραχάραξης συμμετέχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., καθώς συγχέει σκόπιμα και ανιστόρητα την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης με την “Ημέρα της Ε.Ε.”. Προσπαθεί να πείσει το λαό ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία της Ε.Ε. μπορεί να διορθωθεί με διαπραγματεύσεις και να επιστρέψει δήθεν “στις καλές της ρίζες”.
Όμως, η ιστορία της αντιφασιστικής νίκης των λαών, συνολικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποδεικνύει περίτρανα και ανεξίτηλα πως ο ναζισμός-φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Ταυτόχρονα, 73 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, οξύνονται σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, με επίκεντρο τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Αυτό αποδεικνύεται από τους δεκάδες τοπικούς και περιφερειακούς πολέμους, από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στη Συρία, με θύματα τους λαούς και με χιλιάδες πρόσφυγες και ξεριζωμένους. Επομένως, οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν, καθώς μεγαλώνουν οι κίνδυνοι εκδήλωσης ενός πιο γενικευμένου πολέμου, με την εμπλοκή και της Ελλάδας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. υποκριτικά ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα είναι «όαση ειρήνης και σταθερότητας», την ίδια στιγμή που η χώρα συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, έχει παραχωρήσει τη Σούδα και συμμετέχει στη διαπάλη για τη μοιρασιά “λείας”.
Η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη εμπνέει τους λαούς, τους διδάσκει πίστη στη δύναμή τους. Αυτήν τη δύναμη μπορούν και πρέπει σήμερα να δοκιμάσουν για να απαλλαγούν απ’ τα αντιλαϊκά μέτρα και τα μνημόνια διαρκείας, τη φτώχια, την ανεργία και την εκμετάλλευση. Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να αποδεσμευτεί από το ΝΑΤΟ, να κλείσει η Βάση της Σούδας και όλες οι ξένες στρατιωτικές βάσεις, να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες που είναι εκτός συνόρων, να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, να μην υπάρξει καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Συνεχίζουμε με ακλόνητη την πίστη ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος, μόνη απάντηση στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά φτώχια, πολέμους, προσφυγιά... Αταλάντευτα συνεχίζουμε στην πρώτη γραμμή, με την εργατική τάξη και το λαό, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
* Η Μπακέλα Κατερίνα είναι μέλος της Ε.Π. Κρήτης του ΚΚΕ.
