Ουσιαστικά όμως, η ημερομηνία των εκλογών στην Ελλάδα αποτελεί προνόμιο του πρωθυπουργού, καθώς η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μπορεί να αιτιολογηθεί συνταγματικά και με άλλα σχετικά οικονομικά, εθνικά και άλλα πολιτικά κριτήρια.
Γράφει ο κ. Μαρίνος Παττακός
Όλοι όσοι ζουν και εργάζονται σ’ αυτή τη χώρα έχουν δει και έχουν γνωρίσει πολιτικές περιόδους ενθυμούμενοι ότι σπάνια την μεταπολιτευτική περίοδο έγιναν εκλογές στο τέλος της προβλεπόμενης λήξης θητείας της Ελληνικής Βουλής.
Κάθε φορά που οι δημοσιογράφοι ερωτούσαν τον Κώστα Καραμανλή πότε θα γίνουν εκλογές, εκείνος απαντούσε «οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους».
Την πρώτη φορά έγιναν επτά μήνες νωρίτερα και τη δεύτερη δυο χρόνια νωρίτερα το 2009.
Προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους, δηλαδή το Σεπτέμβριο του 2019. Δεν έχει άδικο καθόσον αυτό είναι το συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να είναι αρνητικές και η δυσαρέσκεια του κόσμου για την πορεία της οικονομίας, μεγάλη.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω από τα εθνικά θέματα, τις οικονομικές –μνημονιακές δεσμεύσεις για νέες περικοπές και καταλυτικές μεταρρυθμίσεις που έρχονται το 2019, διαπιστώνεται ότι ο δρόμος μέχρι τις εκλογές θα είναι γεμάτος εμπόδια, που θα αναγκάσουν την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τα σχέδιά της.
Λογικά θα μπορούσε να μπει το σενάριο των διπλών εκλογών για το εθνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με αυτή τη σκέψη να παραμένει ισχυρή μέχρι σήμερα. Όμως και αυτό το σενάριο έχει πολλές δυσκολίες με δεδομένο ότι η προαναγγελθείσα οριστική έξοδος της χώρα ς από τα μνημόνια τον Αύγουστο, έχει αρχίσει να ξεθωριάζει. Το δυσκολότερο πρόβλημα είναι η προγραμματισμένη μείωση των συντάξεων το Δεκέμβριο 2018 και καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αντέξει το «σοκ» των αναταράξεων από τις περικοπές των οικογενειακών προϋπολογισμών και ιδίως όταν τους επόμενους μήνες είναι υποχρεωμένη να κάνει εκλογές.
Δεν έχει κοινωνιολογηθεί ευρέως, αλλά λέγεται ότι το Μάιο οι δανειστές πρόκειται να αποφασίσουν ότι το μέτρο μείωσης του αφορολόγητου δεν θα εφαρμοστεί το 2020 αλλά από το 2019, γεγονός που παραμονές εκλογών θα επιφέρει νέα κοινωνική δυσαρέσκεια σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
Για όλα αυτά «έχουσι γνώση οι κυβερνώντες φύλακες» γι’ αυτό και η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές έχει ήδη αρχίσει.
Προτεραιότητα θα έχει η επιχείρηση «καθαρά» χέρια και οι προανακριτικές επιτροπές θα πέσουν βροχή, για υποθέσεις εξοπλιστικών, Novartis και άλλες. Δεύτερο πακέτο θα είναι μονιμοποιήσεις συμβασιούχων, διαγωνισμοί ΑΣΕΠ με χιλιάδες νέες προσλήψεις μονίμων, δημιουργία νέων θέσεων ευθύνης δημοσίου κ.λ.π.
Τον Αύγουστο αναμένονται οι πανηγυρισμοί για την έξοδο από τα μνημόνια, θα έρθει η ανάπτυξη και οι ελαφρύνσεις…
Στην πραγματικότητα οι Έλληνες αναμένεται να ξαναζήσουν μετά από οκτώ χρόνια μνημονιακής καταιγίδας, την εποχή των παλαιών προεκλογικών περιόδων σε απομίμηση εκείνων των πολιτικών που οδήγησαν στην επιβολή των μνημονίων.
Για τους λόγους αυτούς θεωρείται πιθανόν να επαληθευτούν οι προβλέψεις του «Καζαμία 2018» που έλεγε ότι τον Ιούνιο 2018 με δικαιολογία το Μακεδονικό ζήτημα και την ονοματοδοσία των Σκοπίων, μπορεί οι ΑΝΕΛ να διαφοροποιηθούν και να αμφισβητηθεί η κυβερνητική πλειοψηφία.
Τότε θα μπει σε ενέργεια το «plan B» και θα προκηρυχθούν εκλογές το προσεχές φθινόπωρο. Το γεγονός αυτό που με τα σημερινά δεδομένα ίσως θεωρείται απίθανο, μπορεί να γίνει η έκπληξη και να αποδειχθεί ως το επικρατέστερο σενάριο.
