Ο κ. Δαβάκης μίλησε για τους αθίγγανους, ζητώντας να μην τον ψηφίσουν ξανά, ενώ χαρακτήρισε προσβολή το γεγονός της γέννησης παιδιών από αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν ένα ρατσιστικό παραλήρημα, καθώς έμμεσα έκανε λόγο για ανθρώπους ανώτερους και κατώτερους.
του Νίκου Κοσμαδάκη
Το παραλήρημα θύμισε εποχές που έχουν γραφτεί στην ιστορία με τα πιο μελανά γράμματα. Αναφέρομαι στη ναζιστική Γερμανία, τότε που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία έχοντας κάνει σαφές στους Γερμανούς πολίτες πως οι άνθρωποι διακρίνονται σε ανώτερους και κατώτερους. Οι κατώτεροι άνθρωποι για το Γερμανό αρχηγό του ναζιστικού κράτους ήταν οι Εβραίοι, οι αθίγγανοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι πάσχοντες από νοητική υστέρηση και τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνταν ως υπάνθρωποι και γι’ αυτό το λόγο είχε επιβληθεί νόμος να μην υπάρχουν σεξουαλικές επαφές με αυτούς. Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν πολύ σκληρό από τη δική μου πλευρά να χαρακτηρίσω τον κ. Δαβάκη οπαδό του ναζισμού. Υβριστικό θα έλεγα. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η ομιλία του ήταν γεμάτη από ακροδεξιά στοιχεία.
Μια τέτοια ομιλία πρέπει να είναι καταδικαστέα απ’ όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς. Ένας πολιτικός σχηματισμός οφείλει πάνω από την ιδεολογία και τα ταξικά συμφέροντα που υποστηρίζει να σέβεται και να υποστηρίζει τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Μια τέτοια ομιλία πρέπει - και δικαιολογημένα - να δεχτεί κριτική από τις συνταγματικές και πολιτικές δυνάμεις. Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να αντιδράσει, και όχι απλά να γράφονται ρεπορτάζ τα οποία υποστηρίζουν ότι ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε απλά την πικρία του. Η πικρία πρέπει να είναι ρητά διατυπωμένη από το κόμμα που υπηρετεί ο συγκεκριμένος βουλευτής. Και ο λόγος είναι πολύ απλός, καθώς μόνο μέσα από την καταδίκη της ομιλίας ενδυναμώνεται ο δημοκρατικός και ο φιλελεύθερος χαρακτήρας του κόμματος.
Προχθές Κυριακή, ο κ. Δαβάκης ζήτησε συγνώμη για την ανάρμοστη ομιλία του. Μια συγνώμη, όμως, δεν είναι αρκετή, καθώς η στάση του υπονόμευσε και την πολιτική του προσωπικότητα, αλλά και τη φυσιογνωμία του κόμματός του. Ασφαλώς και η Νέα Δημοκρατία, μετά από αυτήν την ομιλία, δε μετατράπηκε σ’ ένα κόμμα ξενοφοβικό, ρατσιστικό και ακροδεξιό. Εάν τη χαρακτήριζα με αυτόν τον τρόπο, τότε θα ήμουν προσβλητικός απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους της παράταξης.
Ο φιλελεύθερος χαρακτήρας της, όμως, υπονομεύτηκε. Η πολιτική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως η παράταξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού, μερικοί όμως από τους αντιπροσώπους της παραμένουν συντηρητικοί μέχρι το μεδούλι.
Δεν μπορείς ως φορέας να λες ότι εκπροσωπείς την ατομική ελευθερία σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, την ισότητα, την ανοχή και το σεβασμό στα δικαιώματα της μειοψηφίας και ταυτόχρονα να υπάρχουν μέλη στην κοινοβουλευτική σου ομάδα και να έχουν υπερσυντηρητικές απόψεις.
Η ομιλία του κ. Δαβάκη ήταν ένας λόγος εναντίον του πολιτικού φιλελευθερισμού και της δημοκρατίας γενικότερα. Ο κ. Μητσοτάκης έπρεπε να λάβει μια πιο υπεύθυνη στάση, μια στάση που θα ήταν πιστή στις αρχές και στις αξίες του κόμματός του. Η ανοχή του Κυριακού Μητσοτάκη καταδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως εντός της Νέας Δημοκρατίας έχουν ριζώσει ακροδεξιά βαρίδια, τα οποία δεν επιθυμούν να αποχωρήσουν. Η παρουσία τους, όμως, εγκυμονούν κινδύνους για τη φιλελεύθερη πορεία της παράταξης.
* Ο Νίκος Κοσμαδάκης είναι πολιτικός επιστήμονας ([email protected]).
