default-image

Τρεις σκέψεις για την υπόθεση Λεμπιδάκη

Απόψεις
Τρεις σκέψεις για την υπόθεση Λεμπιδάκη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιορτή! Μεγάλη γιορτή! Σώθηκε ένας συνάνθρωπός μας από τα σκληρά, απάνθρωπα και δολοφονικά χέρια μιας χούφτας συνανθρώπων μας. Σαν να ΄τανε η τελευταία στιγμή.

Γράφει ο νομικός Αντώνης Βγόντζας

Μια ανατριχιαστική περιπέτεια έξι μηνών τέλειωσε. Κάποιες άλλες στήλες θα περιγράφουν το τι πέρασε ο Μιχάλης Λεμπιδάκης και πως σχεδιάστηκε, εφαρμόστηκε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία μια αστυνομική επιχείρηση διάσωσής του.

Θα κρατήσω μερικά στοιχεία που προωθούν κάποιες άλλες σκέψεις.

Το πρώτο: Η μεγάλη πλειοψηφία των δραστών της απαγωγής είναι Κρητικοί. Αυτό μας πονάει. Αυτό με πονάει. Το έγκλημα της απαγωγής ανήκει στο σκληρό πυρήνα του εγκληματικού φαινομένου. Αυτό είχε υπόψη του και ο νομοθέτης που πρόβλεψε την αυστηρή τιμωρία του οργανωμένου εγκλήματος. Και την ένταξη της απαγωγής σε αυτό. Το ερώτημα είναι, γιατί; Γιατί ένα τέτοιο έγκλημα, εδώ, στο νησί μας; Και σε μια κοινωνία που λατρεύει την ελευθερία του ανθρώπου. Γιατί, λοιπόν; Πολλοί θα υποστηρίξουν διάφορες απαντήσεις. Θα ακολουθήσω, έστω και προσωρινά, μια συγκεκριμένη ερμηνεία. Η σκληρή εγκληματικότητα βρίσκει φωλιά σε κοινωνίες που είναι διαλυμένες. Που αντιμετωπίζουν σκληρά και σχεδόν ανυπέρβλητα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Είναι κατάλληλη αυτή η ερμηνεία για ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα; Όχι. Η κρητική κοινωνία, δεν είναι μια τέτοια κοινωνία. Δεν είμαστε το πιο πλούσιο νησί. Ούτε οι πολίτες σφάζονται μεταξύ τους για οικονομικά καυτά θέματα και συγκρούσεις συμφερόντων. Περνάμε καλά σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας. Θα κάνω πολύ σύντομη την απάντησή μου. Δυστυχώς, έχουμε ανεχθεί τους φαύλους κύκλους της ανομίας σε πολλές δραστηριότητές μας. Πολλοί καυχώνται για την βία και την ικανότητά τους να την δουλεύουν όποτε θέλουν, όπως την θέλουν.

Το δεύτερο: Η μεγάλη πλειοψηφία των δραστών έχει θητεύσει στην παρανομία και την ανομία. Οι δράστες φαίνεται ότι έχουν κάνει την δική τους αξιολόγηση για τις ποινικές κυρώσεις, όπως στην πράξη εφαρμόζονται. Σαν να έχουν εκτιμήσει ότι και το πιο σκληρό έγκλημα δεν τιμωρείται στην φάση εκτέλεσης των ποινών με τίποτα παραπάνω από λίγα χρόνια κάθειρξης. Κάποιος νομοθέτης, μάλιστα, θα χαρίσει αφειδώς την δική του ποσότητα επιείκειας. Και τα τελευταία χρόνια σ' αυτό το σπορ της δικαιοπολιτικά αδικαιολόγητης επιείκειας έχουν επιδοθεί αρκετοί υπουργοί Δικαιοσύνης

.

Το τρίτο: Η Δικαιοσύνη πρέπει να κινηθεί ταχύτατα. Να αναλάβει εφέτης την ανάκριση. Και η δικαστική κρίση πρέπει να έχει τρεις αρετές. Την σώφρονα αυστηρότητα, την ψυχραιμία. Και την ταχύτητα.

Νέα Κρήτη, Άποψη, Τρίτη, 03.10.2017

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News