Μετά από δεκατέσσερις μήνες αγωνίας, τραγικών καθυστερήσεων, «βύθισης» της ελληνικής οικονομίας, ταπεινωτικών υποχωρήσεων o κ. Τσίπρας κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία, σπρώχνοντας τη χώρα σε νέα αχαρτογράφητα νερά ύφεσης και σκληρών μέτρων.
Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης *
Ο κ. Τσίπρας, ο «επαναστάτης» που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα τα καταργούσε με έναν νόμο, είναι πια ο πρώτος πρωθυπουργός που μέσα σε δύο μόνον χρόνια κατάφερε να φέρει δύο αχρείαστα Μνημόνια και να «γονατίσει» την ελληνική κοινωνία.
Τη στιγμή που κυβερνητικά στελέχη πανηγυρίζουν το «κλείσιμο» της αξιολόγησης και προαναγγέλλουν μια νέα περίοδο σταθερότητας και προόδου για την Ελλάδα, η πραγματικότητα τους διαψεύδει πανηγυρικά.
Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με πρωτοφανείς ρυθμούς αποεπένδυσης. Ο ιδιωτικός τομέας έχει παραλύσει, τα capital controls ανακόπτουν οποιαδήποτε προσπάθεια επιχειρηματικότητας, οι τράπεζες υπολειτουργούν και οι μόνοι που επωφελούνται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κομματικός στρατός που χτίζεται σε βάρος όλων των φορολογουμένων.
Το 2015 τα 12 δις παροχές έγιναν 9 δις μέτρα, ενώ η «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του κυρίου Βαρουφάκη στοίχισε 86 δις. Ο βασικός μισθός των 751 ευρώ λησμονήθηκε και η 13η σύνταξη έγινε ένας εφάπαξ «μποναμάς» που πάρθηκε πίσω μέσα από αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές. Εγκαινιάστηκε ο δημοσιονομικός κόφτης και το αιώνιο Υπερταμείο, στο οποίο η Κυβέρνηση ενεχυρίασε συλλήβδην τον κρατικό πλούτο, υποθηκεύοντας παράλληλα το αναπτυξιακό μέλλον της χώρας. Αυτός είναι ο λογαριασμός του ψεύδους, της ανικανότητας και της αριστερής ιδεοληψίας που αιμορραγούν τον τόπο.
Το μόνον που κατάφερε η ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης είναι η παράταση της λιτότητας και η μετάθεση της εφαρμογή νέων σκληρών μέτρων στην επόμενη κυβέρνηση και μάλιστα χωρίς πρόσθετη χρηματοδότηση.
Η πολιτική Τσίπρα - Καμμένου δεν είναι απλώς αποτυχημένη. Είναι µία πολιτική κοινωνικά άδικη, κυνική και ανάλγητη. Η ζημιά δεν αποτυπώνεται µόνο στους αμείλικτους αριθμούς της οικονομικής πραγματικότητας. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν και οι θεσμοί αποδυναμώθηκαν και καταρρακώθηκαν περαιτέρω.
Τα δύο αυτά χρόνια, δυστυχώς, η Ελλάδα πρόβαλε στον υπόλοιπο κόσμο τον χειρότερο εαυτό της: Αδιαπραγμάτευτες αξίες τσαλαπατήθηκαν. Ο ορθολογισμός ονομάστηκε ελιτισμός. Η προσπάθεια για πρόοδο έγινε ρετσινιά. Την αμάθεια, κάποιοι, την ονόμασαν λαϊκότητα. Το ψέμα αποενοχοποιήθηκε. Η κοινωνία δηλητηριάστηκε από την έκπτωση όλων των αξιών, τις οποίες η πατρίδα µας ανέδειξε κάθε φορά που κατάφερε να μεγαλουργήσει.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, μόνη λύση που δίνει πραγματική προοπτική είναι οι μεγάλες αλλαγές, οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις, η επιστροφή της κοινωνίας και της οικονομίας στη δημιουργικές αξίες της ζωής που καθιστούν ισχυρές τις δημοκρατικές κοινωνίες και ένα συλλογικό εθνικό όραμα για την εθνική ανασυγκρότηση.
Όλα αυτά όμως, προϋποθέτουν αλλαγή του πολιτικού πλαισίου και μια άλλη κυβέρνηση, υπεύθυνη, με σχέδιο και κατεύθυνση. Μια Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
*Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης είναι Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. και Βουλευτής Ηρακλείου
