Είναι ένα από τα κορυφαία συγγράμματα του Διονυσίου Σολωμού και ένα από τα πιο σημαντικά έργα της νεότερης ελληνικής ποίησης, εμπνευσμένο από τα γεγονότα της πολιορκίας και της εξόδου του Μεσολογγίου κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.
Σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές της λογοτεχνίας ο Σολωμός πριν αρχίσει να γράψει το αριστούργημα αυτό είχε σχεδιάσει στο μυαλό του τρία βασικά σταθερά σχεδιάσματα. Το ποίημα του Χρέους ως ένα από τα υψηλότερα και ουσιαστικότερα περιεχόμενα της ανθρώπινης φύσης, την πατρίδα και τη θρησκεία των Ελλήνων.
Παρατηρώντας τα αναφερόμενα γεγονότα εκείνης της περιόδου με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, εύκολα θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει το ποίημα του Σολωμού με την Ελλάδα του οικονομικού χρέους με τους ασφυκτικά πολιορκημένους από τους δανειστές έλληνες πολίτες, άνεργους και εργαζόμενους.
Και ενώ η πολιορκία της Ελλάδας συνεχίζεται, η απρονοησία της κυβέρνησης να μην ολοκληρώσει εγκαίρως τις διαπραγματεύσεις, βάζει την οικονομία και τους πολιορκημένους Έλληνες σε μεγάλους κινδύνους.
«Τα τροφοεφόδια και τα οικονομικά πολεμοφόδια» εξαντλούνται, τα χρονικά περιθώρια για το κλείσιμο της αξιολόγησης για τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας έχουν στενέψει επικίνδυνα.
Το σκηνικό θυμίζει έντονα τα δραματικά γεγονότα του 2015 όταν η «σκληρή» οικονομική διαπραγμάτευση αποδείχθηκε καταστροφική για τη Ελλάδα, στράγγισε τα κρατικά ταμεία, εφερε τα capital controls και οδήγησε τη χώρα σε ένα τρίτο βαρύ μνημόνιο, που η εφαρμογή του δεν κατάφερε να διώξει ούτε την ύφεση, ούτε το δυσβάσταχτο οικονομικό χρέος.
Σήμερα το ελληνικό πρόβλημα γίνεται αντικείμενο εκλογικής αντιπαράθεσης των ευρωπαϊκών χωρών, που βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο, με αποτέλεσμα νέους παράγοντες που διαμορφώνουν νέες συνθήκες και δυσκολεύουν την επίτευξη της λύσης. Εάν η διαπραγμάτευση κολλήσει στους εκλογικούς κύκλους των ευρωπαϊκών κρατών, είναι βέβαιο ότι καθυστέρηση της συμφωνίας θα φορτώσει με νέα μέτρα τους πολίτες. Οι αποκρατικοποιήσεις έχουν βαλτώσει, η δημόσια διοίκηση νοσεί, θυμίζοντας τις εποχές της δεκαετίας του ΄80, όπου κυριαρχούσε ο κομματισμός, η σπατάλη και η χαμηλή παραγωγικότητα.
Πίσω από τη δήθεν υπερήφανη διαπραγμάτευση κρύβεται ένας περίεργος ύποπτος ερασιτεχνισμός και η έλλειψη αντικειμενικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας.
Η παραγωγική Ελλάδα εξακολουθεί να συμπιέζεται από το αντιπαραγωγικό κράτος με μία κυβέρνηση χωρίς σχέδιο και ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό. Κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τις αληθινές προθέσεις των υπευθύνων. Θέλουν άραγε την ευρωπαϊκή προοπτική αγνοώντας τους κανόνες και τις δεσμεύσεις; Εργάζονται υπέρ μιας συμφωνίας ή απεργάζονται προκρίνοντας χειρότερους στόχους; Μάλλον επεξεργάζονται ασκήσεις επί χάρτου, ελπίζοντας στην τύχη για τον διεμβολισμό των δανειστών και την απομάκρυνση του Δ.Ν.Τ., αποτυγχάνοντας τελικά στις εκτιμήσεις, δείχνοντας ότι δεν αντιλαμβάνονται τους διεθνείς συσχετισμούς και πώς αυτοί διαμορφώνονται σε σχέση με τα ελληνικά συμφέροντα.
Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, μακάρι να αποδειχθεί ότι θα είναι μία φάρσα αυτή τη φορά και όχι μία εθνική τραγωδία.
Δύο είναι τα επικρατέστερα σενάρια που διαγράφονται σε αυτό το ελληνοευρωπαϊκό θέατρο παραλόγου που παίζεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Ή θα υπογράψουμε υποχρεωτικά νέα επώδυνα οικονομικά, φορολογικά, δημοσιοοικονομικά μέτρα ή θα οδηγηθούμε σε ασυμφωνία και εθνικό οικονομικό αδιέξοδο με κίνδυνο το σενάριο του Grexit! Και στις δύο περιπτώσεις το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες θα αποτελέσει πιθανότατα την τελευταία πράξη του δράματος, η οποία θα οδηγήσει αναγκαστικά σε πολιτικές εξελίξεις ικανές να δώσουν λύσεις στο επτάχρονο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας.
Διαφορετικά είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί επίκαιρη η αναφορά στο αριστούργημα του μεγάλου ποιητή Διονύσιου Σολωμού για το ποίημα του χρέους, παρομοιάζοντας την Ελλάδα με το Μεσολόγγι και τους ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες απογοητευμένους να οδηγούνται σε μία ηρωική, καταστροφική έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση…
Ηράκλειο 15/2/2017
Μαρίνος Παττακός
