default-image

Άλλες 365 μέρες στην πλάτη

Κρήτη
Άλλες 365 μέρες στην πλάτη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια ακόμα χρονιά τελείωσε. Και μια ακόμα ξεκίνησε. Ένα μάλλον αδιάφορο αστρονομικά γεγονός, η συμπλήρωση ενός κύκλου από 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά, 46 δευτερόλεπτα και μερικά δέκατα του δευτερολέπτου, όσο η Γη να ολοκληρώσει μια τροχιά γύρω από το μητρικό της αστέρι, τον Ήλιο, μετατρέπεται σε μια ευκαιρία για σκέψεις, υποσχέσεις, όνειρα και ελπίδες.

Λίγος απολογισμός των όσων έγιναν τη χρονιά που έφυγε πάνω από ένα κουραμπιέ και ένα ποτήρι κρασί, αρκετές δόσεις υποσχέσεων για τις μέρες που έρχονται, ονειροπόληση για όλα εκείνα που θα θέλαμε να μας φέρει η νέα χρονιά, αισιοδοξία που για τη συγκεκριμένη βραδιά, της παραμονής, επετράπη να είναι ακόμα και εκτός ορίων - άλλωστε σε αυτό βοήθησαν και τα μηνύματα των πολιτικών - και πανηγύρι είτε δίπλα στο τζάκι, είτε στο μπαλκόνι για να δούμε τα πυροτεχνήματα, είτε στις πλατείες είτε στα μπαράκια.

του Σταύρου Μουντουφάρη

Για μερικές ώρες ξεχάστηκαν και τα μνημόνια και οι φόροι, οι υποχρεώσεις και όλες οι σκοτούρες που μεταφέρονται ως βαριά κληρονομιά από χρονιά σε χρονιά. Προσπεράσαμε μέχρι και το νομοτελειακό των άσπρων μαλλιών που πυκνώνουν επικίνδυνα Πρωτοχρονιά την Πρωτοχρονιά.

La vita e bella ή τουλάχιστον η ζωή θα έπρεπε να είναι bella, δηλαδή ωραία όπως λένε και οι φίλοι μας οι Ιταλοί, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Όσο και αν κάποιοι πασχίζουν με κάθε τρόπο να το πετύχουν αυτό.

Όπως κάθε Πρωτοχρονιά, πολλοί από εμάς σκαλίσαμε τις στάχτες του χρόνου ανακαλώντας μνήμες από τα ανέμελα παιδικά χρόνια, όταν δεν εκτιμούσαμε την απέραντη γαλήνη που δεν μπορούσαμε τότε να αντιληφθούμε πόσο πολύτιμη ήταν.

Ίδιον της ανθρώπινης φύσης και αυτό, να βιάζεται ο άνθρωπος να μεγαλώσει για να μπει στα βαθιά και μετά να αναπολεί εκείνα τα ξέγνοιαστα χρόνια. Μεταφέροντας τις ίδιες αγωνίες και σκέψεις στις επόμενες γενιές που μοιραία θα κάνουν το ίδιο.

Απλά θα βιάζονται να μεγαλώσουν, μη καταλαβαίνοντας πόσο μεγάλη ευλογία είναι να απολαμβάνει κανείς την ανεμελιά της παιδικής του ηλικίας. Άλλη μια Πρωτοχρονιά πέρασε. Άλλος ένας χρόνος έφυγε. Άλλο ένα ντεζαβού επέστρεψε!

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα αρκετοί βάλαμε τις νοερές μας αθλητικές φόρμες και τις πρόχειρες μπλούζες για να μπούμε στην αποθήκη της μνήμης και να βάλουμε μπροστά το νοικοκυριό, ξεσκαρτάροντας όλα εκείνα που έχουν μαζευτεί. Μέσα σε σύννεφα σκόνης.

Τις κούτες με τις κακές αναμνήσεις που πρέπει να πεταχτούν μαζί με το περιεχόμενό τους. Τις στοίβες με τις υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Τα σχέδια, τα όνειρα και τις προσδοκίες που δεν έγιναν ποτέ πράξη.

Και κυρίως τη χρυσόσκονη που περίσσεψε από τις υποσχέσεις και τις ονειροπολήσεις της προηγούμενης Πρωτοχρονιάς. Εκείνες που είχαν την τύχη του χριστουγεννιάτικου δέντρου, των στολιδιών και των φώτων της μεγάλης γιορτής.

Αμπαλαρισμένα μέσα σε σακούλες και κούτες ως την επόμενη Πρωτοχρονιά. Με τη μελαγχολία της αυλαίας της λαμπερής φιέστας να σφραγίζει τα κιβώτια μέχρι την επόμενη χρονιά.

Έτσι είναι η ζωή. Ένας κύκλος που συνήθως επιστρέφει στην ίδια αφετηρία. Και έτσι είναι και οι Πρωτοχρονιές. Φυσικά πάντα υπάρχουν τα χειρότερα. Τα μαύρα σύννεφα που μπορούν ανά πάσα στιγμή να γεννήσουν μια ακόμα καταιγίδα.

Οι λακκούβες στους δρόμους που περιμένουν να σκοντάψουμε ή εμείς ή η τύχη μας. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη.

Οπότε για αυτή τουλάχιστον την Πρωτοχρονιά και τις λίγες μέρες ξεγνοιασιάς και γιορτής που απομένουν ακόμα ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί ότι το μεγαλύτερο αγαθό είναι ένα, η υγεία μας και η ευχή που κάποτε απλώς τη διατυπώναμε χωρίς να την πολυσκεφτούμε αποκτά πλέον ολοένα και μεγαλύτερη αξία, καθώς τα πράγματα χειροτερεύουν και ένας ακόμα χρόνος προστίθεται στο βιογραφικό μας.

Ας σκεφτούμε όλους εκείνους που δεν περίμεναν μέσα στη λάμψη του ρεβεγιόν τον ερχομό της νέας χρονιάς. Γιατί είναι μόνοι. Άρρωστοι. Φτωχοί. Απελπισμένοι. Και ας νιώσουμε τυχεροί. Ας νιώσουμε ευλογημένοι.

Ας αισθανθούμε ευτυχισμένοι. Ελπίζοντας ότι όλα εκείνα που θάμπωσαν τα χαμόγελα το 2016 θα αποτελέσουν απλά μια κακή ανάμνηση και τίποτε άλλο. Και ας ξέρουμε πως δε θα είναι όλα ρόδινα μέσα στο 2017. Γιατί είμαστε άνθρωποι και πρέπει να ελπίζουμε.

Ας γιορτάσουμε λοιπόν. Όσο αντέχουν ακόμα τα φώτα. Και ας ευχηθούμε να έχουμε μια καλή χρονιά. Με υγεία, κυρίως με υγεία, ειρήνη και... έχει ο Θεός... Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη!

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News