default-image

Χωρίς εσένα πως;

Ποδόσφαιρο
Χωρίς εσένα πως;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί (πολύ) γρήγορο ρυθμό, γρήγορες αποφάσεις και ισορροπία στην κατανομή δυνάμεων και προσοχής σε αμυντικό και επιθετικό προσανατολισμό. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους το κέντρο είναι ίσως το σημαντικότερο κομμάτι του γηπέδου. Εκεί κρίνεται η έκβαση ενός παιχνιδιού, ακόμα και ενός τίτλου.

Άρθρο του Κώστα Πανάγου

Στην μετά-Τσάβι εποχή, το βάρος της επιθετικής λειτουργίας του κέντρου της Μπάρσα έπεσε στον αρχηγό της, Αντρές Ινιέστα, με τον Ισπανό να αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία γιατί είναι ένας από τους καλύτερους μέσους στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Συνήθως οι εμφανίσεις του είναι αθόρυβες, όπως και ο χαρακτήρας του, με την τριάδα της επίθεσης (MSN) να συγκεντρώνει, και όχι άδικα τις περισσότερες φορές, τις επευφημίες και την αναγνώριση για την επιτυχίες των «Μπλαουγκράνα».

Υπάρχουν, όμως, και φορές που αντιλαμβάνεσαι την σπουδαιότητα της ύπαρξης του 32χρονου μέσου στην ενδεκάδα της Μπάρσα. Και, όπως είθισται, εκτιμάμε κάτι όταν δεν το έχουμε, έτσι και όλοι οι «Cule» καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικός είναι ο Ινιέστα για την ομάδα μας όταν λείπει!

Δυστυχώς, άξιος αντικαταστάτης του Αντρές στο τωρινό ρόστερ δεν υπάρχει με αποτέλεσμα, όταν βρεθεί σε κακή μέρα ο Ράκιτιτς ή οι εναλλακτικές επιλογές του κέντρου, να παρουσιάζεται μεγάλο πρόβλημα, τόσο στην ανάπτυξη της ομάδας και την τροφοδότηση των «MSN» (Messi, Suarez, Neymar), όσο και στην διατήρηση της κατοχής της μπάλας, βασικό συστατικό για την συνολική αμυντική λειτουργία της Μπαρσελόνα.

Το καλοκαίρι δαπανήθηκαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την έλευση του Αντρέ Γκόμες. Κατά τη γνώμη μου, η απόκτηση του Πορτογάλου, αν εξαιρέσουμε το ποσό που δαπανήθηκε ένεκα της εποχής, δεν αποτελεί λανθασμένη επιλογή. Μια ομάδα, όταν θέτει σαν στόχο την κατάκτηση όλων των τίτλων που διεκδικεί, πρέπει να έχει την πολυτέλεια του εκτεταμένου rotation και των επιλογών για την καλύτερη διαθέσιμη 18άδα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του εκάστοτε παιχνιδιού.

Στο κέντρο των Καταλανών αυτήν την στιγμή μπορούν να αγωνιστούν οι Μπουσκέτς, Ράκιτιτς, Ινιέστα με εναλλακτικές τους Γκόμες, Μασεράνο και Ντένις Σουάρεθ, με τον τελευταίο μαζί με τους Ραφίνια και Αρντά Τουράν να μην έχουν ξεκάθαρη θέση, καθώς αγωνίζονται και σαν εξτρέμ στην τριάδα της επίθεσης.

Προφανώς και δεν απαξιώνω τους συγκεκριμένους παίκτες και ειδικά τους ποδοσφαιριστές που προέρχονται από την Μασία, καθώς αποτελούν ζωντανά κύτταρα της φιλοσοφίας μας και το αγωνιστικό μέρος έρχεται, κατά τη γνώμη μου, σε δεύτερη μοίρα.

Στο καθαρό ποδοσφαιρικό κομμάτι, όμως, εάν η Μπάρσα θέλει να έχει τον πλουραλισμό που κατά τη γνώμη μου της λείπει στον νευραλγικό χώρο του κέντρου, θα πρέπει να προχωρήσει στην απόκτηση επιθετικογενούς μέσου (γιατί όχι και τον Ιανουάριο).

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι δυνατή μια τέτοια κίνηση, λόγω των οικονομικών δεδομένων του συλλόγου αλλά και των υψηλών απαιτήσεων της αγοράς, όμως μια προσθήκη ενός «έτοιμου» και ταυτόχρονα νεαρού παίκτη μπορεί να την ολοκληρώσει.

Ταυτόχρονα δεν ξέρω κατά πόσο είναι τυχαία η μεταγραφολογία των τελευταίων ημερών και η φημολογία περί ενδιαφέροντος για τον «κολλητό» του Νεϊμάρ στην εθνική Βραζιλίας, Φιλίπε Κοουτίνιο ή του antimadritista (τουλάχιστον έτσι δήλωνε) Ίσκο, όμως αυτοί οι δύο παίκτες έχουν όλα τα φόντα να αφομοιώσουν γρήγορα την φιλοσοφία του ιδιαίτερου παιχνιδιού της Μπάρσα, να προσφέρουν άμεσα και να πλαισιώσουν, είτε να αντικαταστήσουν  επάξια όποτε χρειάζεται το βασικό σύνδεσμο της αμυντικής και επιθετικής λειτουργίας της Μπάρσα, τον φυσικό ηγέτη της που ακούει στο όνομα Αντρές Ινιέστα.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ο αρχηγός βαδίζει αισίως στο 32ο έτος της ηλικίας του. Θα μου άρεσε, πάντως, και η επιστροφή του «ασώτου» Τιάγο Αλκάνταρα με την απαραίτητη, βέβαια, νοοτροπία.

Το καμπανάκι της ισοπαλίας με την Σοσιεδάδ στο καταραμένο «Ανοέτα» δεν ήταν το πρώτο, ίσως και όχι το τελευταίο. Για να είμαστε ειλικρινείς η απουσία του Ινιέστα δεν δικαιολογεί σε κανένα βαθμό την κάκιστη εμφάνιση της ομάδας του Λουίς Ενρίκε.

Αυτό που έλειπε, κατά τη γνώμη μου, σε αυτό (και όχι μόνο σε αυτό ) το παιχνίδι είναι μια αξιόπιστη και εναλλακτική λύση. Ο δωδέκατος παίκτης που σπάνια έχουμε στον πάγκο των αναπληρωματικών και θα αλλάξει το παιχνίδι με την είσοδο του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ταιριάζει στην φιλοσοφία της Μπάρσα η καταστροφολογία και η απαξίωση, μετά από κάποια αρνητικά αποτελέσματα. Και αν λείπει ο δωδέκατος παίκτης, τότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γίνουμε εμείς αυτός!

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News