Η φράση αυτή έχει καθιερωθεί ως παροιμιώδης πολιτική συμβουλή και χαρακτηρίζει μια στρατηγική που αποσκοπεί στη διατήρηση της εξουσίας, προκαλώντας διχόνοια στους διοικούμενους, προκειμένου να διοικηθούν και ελεγχθούν καλύτερα από τους κρατούντες. Η έκφραση δεν θεωρείται αρχαία και δεν την έχουμε συναντήσει όπως τα άλλα αρχαία γνωμικά στην αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή γραμματεία.
Γράφει ο Μαρίνος Παττακός
Είναι η περίφημη τακτική του Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας απέναντι στις πόλεις - κράτη της κεντρικής και νότιας Ελλάδας, με αποτέλεσμα την τελική του κυριαρχία. Αργότερα οι Ρωμαίοι έδειξαν καλές επιδόσεις στην εφαρμογή της στρατηγικής «διαίρει και βασίλευε» στην επικράτηση και εξάπλωση της κραταιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα εφαρμογής της πολιτικής αυτής βρίσκουμε στις αποικιοκρατικές δυνάμεις, οι οποίες κυριαρχούσαν στις πολυεθνοτικές αποικίες τους, καλλιεργώντας αντιθέσεις, διαφορές και συγκρούσεις μεταξύ των λαών αυτών. ¨όμως πέρα από τις αυτοκρατορίες και τις αποικιακές δυνάμεις, η αρχή του «διαίρει και βασίλευε» αποτελεί μέχρι και σήμερα βασική πολιτική για τη χειραγώγηση της κοινωνίας.
Η παλιά αυτή συνταγή αποδεικνύεται απολύτως αποτελεσματική, στρέφοντας το ένα μέρος της κοινωνίας εναντίον του άλλου, συνηθισμένο φαινόμενο διαχρονικό και στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας μας.
Η «ποδοσφαιροποίηση» των κοινωνικών και επαγγελματικών τάξεων απελευθερώνει το πεδίο για ένα καταστροφικό κοινωνικοπολιτικό παιχνίδι των «καλών» και των «κακών».
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός των χλιαρών αντιδράσεων της κοινωνίας τα έξι χρόνια και ιδιαίτερα τα δύο τελευταία του μεγαλύτερου κοινωνικού εμπαιγμού όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Προφανώς ο κόσμος περίμενε να αλλάξουν πολλά πράγματα στον τρόπο λειτουργίας του κράτους, να αποβληθούν αυτοί που το λεηλάτησαν με παραδειγματικές τιμωρίες, αλλά μάλλον ούτε αυτή τη φορά δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων.
Δυστυχώς συνεχίζεται ο επιμερισμός των ευθυνών για την οικονομική κρίση χωρίς αποτέλεσμα. Φταίνε οι πολιτικοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι δημοσιογράφοι, οι νέοι, οι ηλικιωμένοι, οι δανειστές, οι δανειζόμενοι; Ποιος τελικά φταίει; Φταίμε όλοι εμείς και όχι οι άλλοι…
Με αυτά τα δεδομένα και την ανορθόδοξη συγκεχυμένη οικονομική πολιτική χάνεται και η τελευταία ελπίδα για τους Έλληνες. Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε κρίση επικίνδυνη για τη χώρα, οικονομική, εθνική, δημογραφική, ανθρωπιστική. Υπάρχει σε εξέλιξη δημογραφική αλλοίωση, ανοίγουν μέτωπα εθνικά, ενώ δραστηριοποιούνται εξωθεσμικά κέντρα σε μια προσπάθεια αφελληνισμού και αποχριστιανισμού της χώρας.
Η επιδείνωση των ακραίων προσφυγικών φαινομένων σε συνδυασμό με «τη σταθερά αυξανόμενη μετανάστευση του ανθρώπινου τεχνικού-επιστημονικού δυναμικού της χώρας, μαρτυρούν και προδιαγράφουν τις δυσάρεστες αυτές διαφαινόμενες εξελίξεις.
Θα μπορούσε εύλογα να διερωτηθεί κάποιος και να πει: Τελικά σ' αυτό τον τόπο τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αντιληφθούν οι κάτοικοι τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής επερχόμενης καταστροφής;
Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας λόγω προϊστορίας απεχθάνεται το «διαίρει και βασίλευε» και τις συνέπειες που έχει επιφέρει η πολιτική του στην κοινωνία αυτού του τόπου.
Εδώ που έχουμε οδηγηθεί είναι σίγουρο ότι στο τέλος δεν θα υπάρχουν ούτε «νικητές» ούτε «ηττημένοι», αλλά ούτε «επιβιώσαντες» ούτε «διασωθέντες»…
Διακυβεύεται η εθνική υπόσταση της χώρας όσο χρόνο αναλωνόμαστε με τα συντεχνιακά μας κεκτημένα, γι αυτό και μια γενικευμένη κοινωνική «ανάφλεξη» στην Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί.
«Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος» ακούγεται ο αντίλαλος του εύστοχου συνθήματος από τα πολιτικά χαρακώματα της κομουνιστικής αριστεράς. Δεν είναι μύθος είναι πραγματικότητα, ανεξάρτητα του ότι μάλλον διαδίδεται υποκριτικά και στην πράξη υπονομεύεται ακόμη κι από τους εμπνευστές του.
Σήμερα σ' αυτή τη δύσκολη εποχή απαιτείται εθνική ομοψυχία και εθνική συνεννόηση, γιατί είναι βέβαιο ότι κάθε κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα που αντιδρά με τη δική της συντεχνιακή λογική, απλά εξυπηρετεί τα συμφέροντα της σύγχρονης παγκόσμιας αποικιοκρατικής δύναμης που θέλει μια Ελλάδα χρεοκοπημένη και αδύναμη έξω από την Ευρώπη, επαληθεύοντας την εφαρμογή της παλαιάς γνωστής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε»…
