Έχουν περάσει πολλές χιλιάδες χρόνια από τότε που οι άνθρωποι ξεπέρασαν την πρωτόγονη μορφή συμβίωσης, δημιουργώντας αρχικά τις ανθρώπινες οικογενειακές, αργότερα τις τοπικές, τις εθνικές και παγκόσμιες κοινωνίες, ενώ ο πόλεμος για την μεταξύ των επικράτηση - κυριαρχία πάνω στη γη δεν σταμάτησε ποτέ, συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.
γράφει ο Μαρίνος Παττακός
Σ' αυτόν τον ατελείωτο αγώνα η ιστορία που γεννήθηκε μαζί με την ανακάλυψη της γραφής, καταγράφει με ακρίβεια τις εξελίξεις, τις ανακαλύψεις, τις θρησκείες και τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στη γη, χωρίς ωστόσο τίποτα να μπορέσει να σταματήσει την προδιαγεγραμμένη αυτή ανθρώπινη πορεία.
Εκείνο που αλλάζει είναι οι εποχές, οι μέθοδοι, τα συστήματα και οι πρωταγωνιστές όλων των ιστορικών περιόδων, οι γαιοπολιτικές ανακατατάξεις και οι εκπρόσωποι των οικονομικών συμφερόντων.
Στη σημερινή εποχή τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι διαφορετικά τόσο που να θεωρηθεί ότι άλλαξε ο ρους της ανθρώπινης ιστορίας. Γιατί ίσως η μοναδική διαφορά είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πρωτόγνωρος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος. Ένας πόλεμος διαφορετικός από τους προηγούμενους, αλλά με τον ίδιο σκοπό και τον ίδιο στόχο, την επικράτηση και την οικονομική κυριαρχία πάνω στη γη. Είναι ο οικονομικός πόλεμος της Ευρώπης με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει, αρκεί να πληροφορηθεί και να μελετήσει από τους σύγχρονους πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές τις σχετικές εξελίξεις.
Με την οικονομική κρίση του 2008, πυροδοτήθηκε ο άτυπος αυτός οικονομικός πόλεμος μεταξύ Η.Π.Α. - Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος υπόβοσκε από το παρελθόν αλλά τώρα πήρε διαστάσεις για τη νομισματική κυριαρχία.
Φαινομενικά τουλάχιστον οι σχέσεις Ε.Ε. - Η.Π.Α. ήταν πάντα καλές, συμμαχικές. Όμως τα τελευταία επεισόδια με τις οικονομικές εχθροπραξίες, μαρτυρούν την ένταση ενός πολέμου που εθεωρείτο αδιανόητος στο παρελθόν.
Τώρα πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, όλα επιτρέπονται και κανένας δεν εκπλήσσεται, μετά από την απαίτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς την Αμερικανική πολυεθνική Apple, για την καταβολή 14,4 δις δολαρίων από απλήρωτους φόρους που είχε αποφύγει προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα αμερικανική αντίποινα, ήταν η απόφαση υπό μορφή προστίμου της Ουάσιγκτον από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ύψους 14 δις δολαρίων, για τοξικά παράγωγα της Γερμανικής τράπεζας Deutse.
Μαύρα σύννεφα επίσης στις Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές οικονομικές σχέσεις, έχουν φέρει οι αποτυχημένες διαπραγματεύσεις για την Διατλαντική συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων (ΤΤΙΡ).
Δεν είναι βέβαια πρώτη φορά που οι ΗΠΑ και η Ευρώπη κονταροκτυπιούνται για τα συμφέροντα των πολυεθνικών κολοσσών τους, απλά ο κίνδυνος εξάντλησης των ενεργειακών αποθεμάτων και ο οικονομικός ανταγωνισμός είναι εντονότερα σήμερα. Ο φοροπόλεμος αυτός αποτελεί σοβαρό στοιχείο της οικονομικής σύγκρουσης Αμερικής - Ευρώπης.
Η ενωμένη Ευρώπη αδιαμφισβήτητα υπήρξε και διατηρείται παρά την οικονομική κρίση, ως μια σημαντική οικονομική και πολιτική παγκόσμια δύναμη. Ο χρόνος κυλούσε αργά και σταθερά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Ευρωπαίοι εταίροι είχαν γίνει είκοσι οκτώ. Πολλοί λαοί ακόμη και η Τουρκία εκδήλωναν της επιθυμία να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρώπη αναδεικνύεται ελκυστικός οικονομικός προορισμός, το ευρώ έγινε ισχυρότερο από το δολάριο, κυριαρχώντας στις παγκόσμιες αγορές.
«Η ισχύς εν τη ενώσει» όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι Έλληνες. Το γεγονός αυτό ήταν φυσικό να ανησυχήσει τις δυο παγκόσμιες σύγχρονες υπερδυνάμεις, την Αμερική και τη Ρωσία. Οι άλλες υπαρκτές οικονομικές δυνάμεις υπηρετούν δεύτερο ρόλο, αφού οι περισσότερες είναι «δορυφόροι» των δυο πρωταγωνιστών. Το πλεονέκτημα της υπερατλαντικής οικονομικής και πολιτικής δύναμης είναι ότι ελέγχει πολιτικά και στρατιωτικά πολλά από τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ αυτών βέβαια και την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Βρετανία, η έξοδος της οποίας δεν είναι σίγουρο αν θα αποδυναμώσει ή θα ενισχύσει το ευρωπαϊκό στρατόπεδο.
Ο οικονομικός πόλεμος που κλιμακώνεται δεν είναι αθώος, ούτε από την πλευρά των Η.Π.Α. ούτε από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται, ο κλοιός σφίγγει και η άλωση της Ευρώπης πλησιάζει…
Γιατί εάν αυτό δεν επιτευχθεί από τον εξελισσόμενο οικονομικό πόλεμο, τις μεθοδευμένες χρεοκοπίες και τις αποχωρήσεις των γνωστών κρατών μελών «δορυφόρων», τότε ενδεχομένως τα πράγματα να γίνουν ακόμη χειρότερα, με ένα νέο παγκόσμιο πραγματικό πόλεμο.
Για να αποφευχθεί ο πόλεμος και η άλωση της Ευρώπης, πρέπει οι λαοί της να συνεννοηθούν και να πετύχουν την ολοκλήρωση του σχεδίου της πολιτικής ένωσης της ομοσπονδίας των κρατών, γιατί ο σοβαρότερος κίνδυνος στη σύγχρονη εποχή, είναι ο οικονομικός πόλεμος Η.Π.Α. - Ε.Ε. και ο ακήρυκτος πόλεμος Δύσης εναντίον Δύσης…
