Εκμυστηρεύσεις καλά κρυμμένων μυστικών που παραμένουν βαθιά μέσα μας για πολλά χρόνια αλλά επιδρούν καταλυτικά στις αποφάσεις μας για το μέλλον και τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους έδωσαν αποκλειστικά στο neakriti.gr o Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής.
Ο Γιώργος Περρής εξηγεί ότι η μουσική ήταν το αποκούμπι του, όταν στα 4 του χρόνια χώρισαν οι γονείς του. Μιλάει με τρυφερότητα για το κοριτσάκι στην Αμερική που τον πλησίασε και του είπε «πια είσαι και δικός μας», για την ερμηνεία του στο NBA, τις σπουδαίες συνεργασίες και φυσικά για την αγαπημένη του Κρήτη.
Συνεντεύξεις στη Μαρία Αγαπάκη
Πως ανακαλύπτει ένας έφηβος το ταλέντο του και αποφασίζει να το ακολουθήσει;
Ένας νέος πρέπει να έχει πάντα ερείσματα από μικρή ηλικία και σε αυτό ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης και της εκπαίδευσης το έχουν οι γονείς. Πιστεύω ότι ένας νέος, αν του δοθεί η ελευθερία να εκφραστεί, θα κάνει το βήμα προς τη μουσική. Έτσι και στη δική μου περίπτωση, οι γονείς μου μου χάρισαν τη μουσική από πολύ μικρό παιδί.. Πηγαίναμε σε κλασικές συναυλίες στο Παλλάς και στην Λυρική και αποφάσισα να σπουδάσω βιολί στο Ωδείο Αθηνών. Αυτή ήταν η αρχή του νήματος.
Μιλήστε για την παιδική σας ηλικία.
Ήταν γεμάτη χαρά, παιχνίδι, όμορφες εικόνες, πολλή αγάπη στο σπίτι και παραμύθια της γιαγιάς. Φυσικά, εκτός σπιτιού υπήρχαν πολλές δυσκολίες. Δεν ήμασταν η πιο πλούσια οικογένεια και η πολιτική κατάσταση της χώρας μας ήταν σε ένταση. Εμείς όμως πλάθαμε το δικό μας κόσμο και θέλαμε να είμαστε οι ήρωες που θα σώσουμε την ανθρωπότητα.
Ποιες ήταν οι παραστάσεις και οι άνθρωποι γύρω σας που επηρέασαν τις μετέπειτα αποφάσεις για τη ζωή σας;
Οι αγαπημένοι μου γονείς, ο Γιώργος και η Λούλα που με υιοθέτησαν από 4 χρόνων, με σπούδασαν, μου άνοιξαν δρόμους και με έκαναν να αγαπήσω τη ζωή και τους ανθρώπους. Ο Χρήστος Λαμπράκης που μου έδωσε την υποτροφία Μαρία Κάλλας και με έβαλε στους δύσκολους δρόμους της κλασικής τέχνης. Ο Cameron Mackintosh που μου εμπιστεύτηκε το ρομαντικό ήρωα του Μάριου στους Άθλιους του Ουγκό στο West End του Λονδίνου και έκανα το πρώτο μου μεγάλο θεατρικό βήμα διεθνώς. Μπορώ με σιγουριά να πω πως και οι 3 μου έδωσαν φτερά για την υπόλοιπη ζωή μου.
Γνωρίζουμε ότι κατάγεστε από την Κωνσταντινούπολη. Ποιες είναι οι σχέσεις σας με το Φανάρι και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο;
Η γιαγιά μου η Ευτυχία ήταν από την Κωνσταντινούπολη. Ως Ελληνίδα, είχε άμεση σχέση με το Πατριαρχείο και η αγάπη της για την Ελλάδα ήταν πολύ μεγάλη. Όλες οι οικογένειες ήταν πολύ κοντά μεταξύ τους και πολύ αγαπημένες αλλά και στενά συνδεδεμένες με τις Τούρκικες οικογένειες. Τους ένωνε πάντα η πολίτικη κουζίνα, τα μεγάλα γεύματα αλλά και το Πατριαρχείο. Γνωρίζοντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, κατάλαβα τη δύναμη του Ελληνισμού και το τι σημαίνει να είσαι Ρωμιός. Η μόρφωση, η αφοσίωση και η αγάπη του για την Ειρήνη και την Ισορροπία ήταν εμφανέστατη και φαινόταν μέσα στα δυο του καθαρά γαλάζια μάτια.
Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στην Κρήτη;
Συνεχίζουμε το ταξίδι μας με τον Γιώργο Περρή και τους μουσικούς μας, μια παραγωγή που ξεκίνησε με πολύ μεγάλη επιτυχία στις αρχές του καλοκαιριού και τώρα διανύουμε τη δεύτερη φάση του ταξιδιού μας που θα μας φέρει και στην όμορφη Κρήτη. Για μας, είναι οι πιο όμορφες εικόνες που μαζέψαμε μετά από τόσα χρόνια μέσα από τη μουσική και τα καλά τραγούδια και τον χαρίζουμε με όλη μας τη δύναμη στον κόσμο που θα έρθει να μας ακούσει.
Πως γεννήθηκε η ιδέα της συνεργασίας σας;
Με τον Γιώργο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, έχουμε γίνει φίλοι και κατά καιρούς συνεργάτες σε παγκόσμιες περιοδείες κλπ. Αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που ξεκινήσαμε μία ουσιαστική δουλειά με τον δίσκο που ηχογραφήσαμε και μετά το πρόγραμμα αυτό, ξέροντας ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την μεταξύ μας σχέση και την αγάπη μας για την καλή μουσική και αισθητικά να παρουσιάσουμε μια δουλειά άρτια και ολοκληρωμένη. Ο Γιώργος για μένα είναι ο πιο σπουδαίος τραγουδιστής της γενιάς του και χαίρομαι πραγματικά από καρδιάς για την τόσο καλή μας συνεργασία.
Έχετε έρθει πάρα πολλές φορές στην Κρήτη. Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό που σας συνέβη και σας άγγιξε;
Θυμάμαι τα 60 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη στο Ηράκλειο και στα Χανιά σε δύο παραστάσεις αφιέρωμα στο μεγάλο μας συνθέτη με τον ίδιο να μας διευθύνει που τραγουδήσαμε το Άξιον Εστί καθώς και σπουδαία τραγούδια από όλη του την πορεία μαζί με την σπουδαία Μαρία Φαραντούρη. Ξεσηκώθηκαν μαζί μας όλοι οι Κρητικοί σε μία γιορτή αγάπης απέναντι στο μεγάλο μας συνθέτη. Στην Κρήτη έχω πολλούς και αδερφικούς φίλους και φυσικά είμαι πάντα επηρεασμένος από την κρητική ποίηση και παράδοση. Ο Ερωτόκριτος του Κορνάρου στο Ηρώδειο μελοποιημένος από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ήταν μία μοναδική στιγμή που με ένωσε με τον συνθέτη και την Κρήτη για πάντα.
Τι περιέχει η δική σας Κιβωτός;
Η Κιβωτός περιέχει τον ανθό του σπουδαίου μας ελληνικού τραγουδιού από τις δεκαετίες του 80 και 90. Τραγούδια των Νικολακοπούλου, Αντύπα, Καραΐνδρου, Κραουνάκη, Ρεμπούτσικα, Ιωαννίδη και φυσικά του Μάνου Χατζιδάκι. Θελήσαμε να κάνουμε ένα πρόγραμμα που ο κόσμος θα τραγουδάει μαζί μας από την αρχή έως το τέλος και οι συναυλίες μέχρι τώρα έχουν αποδείξει ότι ευτυχώς το πετύχαμε. Όλοι μαζί, για εμάς, για το κέφι μας, για την Ελλάδα, τραγουδήσαμε, ερωτευτήκαμε, συγκινηθήκαμε, κλάψαμε και αναστηθήκαμε μέσα από αυτά τα τραγούδια.
Είστε ανιψιός της σπουδαίας Ελληνίδας κωμικού Ρένας Βλαχοπούλου. Θα μπορούσε να γίνει και καταξιωμένη τραγουδίστρια της τζαζ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Θυμάστε κάποιο περιστατικό που σας έχει αποτυπωθεί στη μνήμη από την θεία σας;
Κατ' αρχήν ήταν μία πολύ σπουδαία τζαζ τραγουδίστρια και όλη η Ελλάδα την ήξερε και για αυτό της το ταλέντο. Παρότι πέρασε πολλές δυσκολίες σαν παιδί, έβρισκε πάντα το καλό και το χιούμορ και το θετικό στους ανθρώπους, στη ζωή της και στους συνεργάτες της. Αυτό που μου άρεσε στη θεία Ρένα είναι ότι όπως ήταν στον κινηματογράφο και στο σανίδι, έτσι ακριβώς ήταν στη ζωή της: αυθόρμητη, πάντα με μέτρο, κυρία και πέρα ως πέρα Ελληνίδα Κερκυραία. Από την θεία Ρένα έμαθα πολλά όπως να είμαι ανοιχτός στους ανθρώπους και ιδιαίτερος στις συνεργασίες μου. Με στήριζε αθόρυβα αλλά ουσιαστικά, από τα πρώτα βήματα στη δραματική σχολή στο Λονδίνο. Όπως και εκείνη, ήξερα και ξέρω τι θέλω.
Στην Άπω Ανατολή με την σπουδαία Sarah Brightman.
Ήταν για μένα μια πολύ μεγάλη εμπειρία, σε μυθικούς προορισμούς και ιστορικές πόλεις στην Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα και Ταιβάν. Μετά από 21 συναυλίες με την Sarah Brightman, γέμισα εικόνες και εθνική υπερηφάνεια που ως Έλληνας ταξίδευα σε τόσα μέρη μακρινά. Το κοινό τεράστιο, μιας και μας είδαν πάνω από 100.000 κόσμος σε στάδια και αρένες. Έμαθα ότι η προοπτική του ανθρώπου αλλάζει όταν βρίσκεσαι σε χώρες με τόσα διαφορετικά ήθη και έθιμα αλλά και νοοτροπία. Κατάλαβα περισσότερο από ποτέ πόσο τελικά είμαστε μέρος ενός τεράστιου συνόλου, πολύ μεγαλύτερου από εμάς και τον τόπο μας. Εύχομαι πολύ σύντομα να επιστρέψω σε αυτό το μέρος του κόσμου για συναυλίες. Μου έλειψε πολύ όμως η Ελλάδα και είμαι πολύ χαρούμενος που συνεχίζουμε την "Κιβωτό" μας.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, εύχομαι σε όλους αγάπη και υγεία!
Γιώργος Περρής: Στην ανάγκη μου να τραγουδήσω συνέβαλλε το διαζύγιο των γονιών μου
Ποιες ήταν οι προσλαμβάνουσες της παιδικής σας ηλικίας που καθόρισαν την πορεία σας;
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η μουσική ήταν η μοναδική μου διέξοδος και ο μοναδικός τρόπος που είχα για να εκφραστώ. Σίγουρα στην ανάγκη μου να τραγουδήσω συνέβαλε το πολύ δύσκολο και βίαιο διαζύγιο των γονιών μου όταν ήμουν 4 χρόνων. Από την άλλη, επηρεασμένος από τη μουσική που ακούγαμε στο σπίτι, είχα συνειδητοποιήσει πως ήθελα οπωσδήποτε να ασχοληθώ με το τραγούδι.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ερμηνευτή να εκφράσει τα συναισθήματα των στίχων σε μία ξένη γλώσσα;
Στην Κιβωτό τραγουδάμε μόνο στα Ελληνικά, καθώς τα τραγούδια που έχουμε επιλέξει είναι τα δικά μας πολυτιμότερα ελληνικά τραγούδια από τις δεκαετίες του 80 και 90. Σε άλλες παραστάσεις καθώς και στην πορεία μου στο εξωτερικό, η αλήθεια είναι πως τραγουδώ σε 4 γλώσσες. Λόγω του ότι η μητέρα μου είναι Γαλλίδα και έμαθα και τα Αγγλικά από πάρα πολύ μικρός, το να τραγουδώ σε ξένη γλώσσα μου είναι πολύ φυσικό και αβίαστο. Πιστεύω ακράδαντα πως μία ξένη γλώσσα δεν μπορεί να γίνει σύνορο στη μουσική. Εάν το συναίσθημα είναι ειλικρινές και αγνό, τότε ακόμα και αν το κοινό ενδεχομένως δεν καταλάβει τις λέξεις, σίγουρα θα αισθανθεί το νόημα του τραγουδιού και αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Περιγράψτε μας τις εμπειρίες σας από την περιοδεία στον Καναδά; Συναντήσατε Έλληνες; Τι σχόλια σας έμειναν χαραγμένα στο μυαλό και την καρδιά;
Όλες οι περιοδείες μου στο εξωτερικό, τόσο στον Καναδά όσο και άλλες χώρες του κόσμου, κατά κάποιο τρόπο με έκαναν να αισθανθώ ακόμη πιο Έλληνας. Κάθε φορά νιώθω πως εκπροσωπώ την χώρα μου, γι' αυτό και οφείλω να κρατώ τη θέση της καθαρή και με μεγάλη υπερηφάνεια. Σίγουρα πάντα συναντώ Έλληνες, αν και ομολογώ πως το κοινό μου είναι περισσότερο ξενόγλωσσο και σιγά σιγά με ακολουθούν και οι Έλληνες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όμως, σε μία συναυλία μου στο Μόντρεαλ, εκείνο το υπέροχο «Να μας ζήσεις!» που φώναξε κάποιος! Ήταν ό,τι πιο συγκινητικό είχα ακούσει σε μία πολύ δύσκολη περιοδεία.
Επίσης δεν θα ξεχάσω ένα μικρό κορίτσι στην Αμερική που μου είπε να επιστρέψω πίσω γρήγορα γιατί όπως μου είπε, «πια είσαι και δικός μας»... Οφείλω να σας ομολογήσω όμως πως στο εξωτερικό ένιωσα ακέραιος σαν καλλιτέχνης για πρώτη φορά. Όταν έκανα την πρώτη μου περιοδεία, μόνο τότε αισθάνθηκα να πατάω γερά στα πόδια μου, γι' αυτό και είμαι τόσο ευγνώμων στον κόσμο που με αγκάλιασε σε πολλές χώρες, αλλά ειδικά στον Καναδά που ήταν η πρώτη χώρα που μου άνοιξε τις πόρτες.
Πως ανακαλύπτει ένα μικρό παιδί το ταλέντο του;
Δεν ξέρω αν συνειδητοποιεί ότι είναι ταλέντο. Πάντα πίστευα πως η φωνή μου ήταν μέτρια, αλλά η ανάγκη μου να εκφραστώ και να τραγουδήσω ήταν δυνατότερη από οτιδήποτε άλλο. Ευτυχώς η μητέρα μου ωστόσο με έγραψε στο ωδείο και έμαθα μουσική, έτσι ήρθα πιο κοντά στο ταλέντο μου.
Πως είναι να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ πριν από ένα κρίσιμο αγώνα του NBA μπροστά σε 40.000 Αμερικανούς;
Είναι από τις πιο τρομακτικές εμπειρίες της ζωής σου! Γιατί εκτός από τον κόσμο στο στάδιο, παρακολουθούσαν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι στην τηλεόραση. Εκείνη τη στιγμή όμως, αισθάνθηκα πολύ περήφανος που για πρώτη φορά δινόταν αυτή η τιμή σε Έλληνα.
Περιγράψτε μας την πρώτη σας επαγγελματική εμφάνιση σε κοινό.
Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν λίγο πριν κλείσω τα 18 μου χρόνια, στην Αθήνα, όταν ο Μίμης Πλέσσας με έβγαλε για πρώτη φορά στον κόσμο να τραγουδήσω το «Παραθύρι», ένα τραγούδι που είχε γράψει για την Νάνα Μούσχουρη. Αυτό που ένιωσα -εκτός από τα πόδια μου που έτρεμαν- ήταν μία μαγεία και ένα δέος που ήταν απερίγραπτο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κατάλαβα πως η μουσική θα ήταν μονόδρομος για μένα.
Τι αναμνήσεις έχετε από την Κρήτη και τους κατοίκους της;
Φυσικά, έχω ξαναέρθει πολλές φορές στην Κρήτη. Κατ' αρχάς έχω καταγωγή από τα Σφακιά και η μητέρα μου μένει πια μόνιμα στα Χανιά! Οπότε έχω βρεθεί πολλές για διακοπές ή στον προσωπικό μου χρόνο. Έχω έρθει επίσης για συναυλίες με την σπουδαία Άλκηστη Πρωτοψάλτη πριν από 2 χρόνια σε μία περιοδεία που θα μου μείνει αξέχαστη. Το νησί το αγαπώ πολύ, για τους ανοιχτόκαρδους και γενναιόδωρους ανθρώπους του, για την φύση, τη μαγική του θάλασσα και φυσικά το καταπληκτικό φαγητό!
Ηράκλειο, 18 Αυγούστου, Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης
Χανιά, 20 Αυγούστου, Θέατρο Ανατολικής Τάφρου
