Η μέθοδος της απλής αναλογικής, που ψηφίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα (με 179 ψήφους υπέρ), αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι για τον εξορθολογισμό του Ελληνικού Κράτους αλλά και τη δημιουργία ενός πλαισίου που ενδυναμώνει το δημοκρατικό χαρακτήρα.
γράφει ο Νίκος Κοσμαδάκης *
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως Ελληνικό Κράτος είναι η πολυνομία. Ψηφίζονται εκατοντάδες νόμοι κάθε χρόνο που όχι μόνο δεν είναι ουσιαστικοί, αλλά είναι και αντιπαραγωγικοί και επιζήμιοι για την οικονομία και την κοινωνία μας. Μέχρι και το 2011, που είχαμε την τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του μετέφεραν στη Βουλή μια πληθώρα διατάξεων με σκοπό να γίνουν νόμοι του κράτους. Δηλαδή, οι διατάξεις αποκτούσαν τη νομιμοποίησή τους μέσα στο Κοινοβούλιο.
Ο πρωθυπουργός είχε του 151 βουλευτές που χρειαζόταν για να ψηφιστεί η συγκεκριμένη διάταξη και στην ουσία η εκλογή του νόμου εντός της Βουλής διασφάλιζε το κύρος του πρωθυπουργού και τη συνέχεια της κυβέρνησης. Η μεταπολιτευτική ιστορία είναι ικανή να μας διδάξει μια πληθώρα παραδειγμάτων, που διατάξεις μεταφέρονταν στη Βουλή με τρόπο έκτακτο ή της τελευταίας στιγμής. Οι διατάξεις ήταν εκατοντάδες σελίδες, που ψηφίζονταν στη διάρκεια της νύχτας.
Η αναλογική κατανομή των εδρών μεταξύ των εδρών που "μπαίνουν" στο Κοινοβούλιο σημαίνει το τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων και τη μετάβαση σε ένα στάδιο που χαρακτηρίζεται από πλουραλισμό και πολυφωνία. Ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, που θα είναι ο πρωθυπουργός, θα σταματήσει να έχει το ακλόνητο status, ενώ οι πολιτικές ομάδες θα συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μια κυβέρνηση δυναμική και προοδευτική.
Οι πολιτικές ομάδες που θα συνεργαστούν στη βάση της συγκρότησης της κυβέρνησης θα συμφωνούν, θα διαφωνούν, θα επιχειρηματολογούν και θα διαπραγματεύονται. Θα γίνεται διαβούλευση, η οποία αποτελεί υγιή προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Παράλληλα, τα νομοσχέδια που θα πηγαίνουν στη Βουλή θα εξετάζονται ξανά και ξανά, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί η ποσότητά τους. Οι νόμοι θα είναι λιγότεροι και περισσότερο λειτουργικοί και αποτελεσματικοί.
Βέβαια, οι διαφωνούντες με την αναλογική προβάλλουν το αίτημα της ακυβερνησίας. Και αυτή είναι η πρόκληση του πολιτικού κόσμου, αλλά και το χαρακτηριστικό του εξευρωπαϊσμού, που πρέπει να μας διακρίνει. Οι πολιτικές ομάδες θα πρέπει να διακρίνονται από ωριμότητα και πολιτική τιθάσευση. Δε θα πρέπει να προβάλλουν στείρες και δογματικές απαντήσεις άρνησης συμμετοχής, αλλά μια βαθιά αίσθηση του δημόσιου συμφέροντος.
Τα πολιτικά κόμματα θα γίνουν περισσότερο μετριοπαθή, ενώ η κυβέρνηση θα έχει τον απαιτούμενο σεβασμό, ώστε να εφαρμόσει ορθά την εκτελεστική εξουσία, που της ορίζει το Σύνταγμα.
Η απλή αναλογική είναι ένα πρώτο βήμα, ώστε να απομακρυνθούμε από χρόνιες παθογένειες που βασανίζουν το ελληνικό κράτος, καθώς ανοίγεται η πόρτα της συζήτησης και των συμμαχιών. Βέβαια, στους ευρωπαϊκούς λαούς παρόμοιο εκλογικό σύστημα υφίσταται. Η Γερμανία εδώ και πολλά χρόνια εφαρμόζει ένα αντίστοιχο σύστημα με κυβερνητικές συνεργασίες, χωρίς να έχει υπάρξει ίχνος πολιτικής αστάθειας. Καθυστερήσαμε, αλλά ήταν μια θετική εξέλιξη...
* Ο Νίκος Κοσμαδάκης είναι πολιτικός επιστήμονας ([email protected])
