"Ναι" στην Νέα Συνταγματική Αναθεώρηση ,"όχι" στις μεθοδεύσεις που δυναμιτίζουν την αναγκαία εθνική συναίνεση λέει στο άρθρο του ο Δημήτρης Σαρρής που τοποθετείται στο ζήτημα των ημερών.
Του Δημ. Κ. Σαρρή
Προσπαθεί εναγώνια , η Κυβέρνηση ,να μεταφέρει το κέντρο βάρος του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης και τον δημόσιο διάλογο από τα οδυνηρά και επώδυνα οικονομικά μέτρα , αλλάζοντας την "ατζέντα" της ,από τα δύσκολα στα πλέον εύκολα….
Εξεδήλωσε λοιπόν πρόσφατα επίσημα την πρόθεση της για νέα Αναθεώρηση του Συντάγματος .
Είναι γνωστό ότι ο συνταγματικός νομοθέτης προϋποθέτει δύο ψηφοφορίες στην βουλή, μία πρίν και μία έπειτα από βουλευτικές εκλογές.
Για να αναθεωρηθεί μία συνταγματική διάταξη πρέπει να λάβει στη μεν πρώτη ψηφοφορία 151 τουλάχιστον ψήφους, στην δε δεύτερη την πλειοψηφία τουλάχιστον των τριών πέμπτων του αριθμού των βουλευτών (180)…
Ενώ λοιπόν οι ισχύουσες διατάξεις ,για την περίπτωση είναι σαφείς η κυβέρνηση μίλησε για διενέργεια κάποιου Δημοψηφίσματος ,κάτι που δεν προβλέπεται από το ισχύον Σύνταγμα προκαλώντας τις αντιδράσεις του συνόλου της αντιπολίτευσης ,δυναμιτίζοντας, στο ξεκίνημα , την αναγκαία εθνική συναίνεση ,που απαιτείται για την επιτυχία ενός τέτοιου σοβαρού εγχειρήματος .
Με την επίκληση της στην προσφυγή στον "κυρίαρχο λαό",με υποκριτικό "δημοκρατικισμό", προφανώς μεθοδεύει να περάσει κάποια διάταξη της αρεσκείας της ,που φοβάται ότι δεν θα βρεί την απαιτούμενη πλειοψηφία των τριών πέμπτων της βουλής και μέσα από την "φωνή του λαού" , ελπίζει αφενός ότι θα πιεσθεί η αντιπολίτευση ,που θα φανεί, στην κοινή γνώμη , ότι αντιτίθεται στην λαϊκή βούληση και αφετέρου , μέσα από κλίμα πόλωσης, να επανασυσπειρώσει μέρος των απογοητευμένων από την αντιλαϊκή πολιτική οπαδών της…
Κακό λοιπόν ξεκίνημα ,που δείχνει ότι, για να κρατηθεί στην εξουσία η κυβέρνηση, <<παίζει>> με τον υπέρτατο δημοκρατικό αυτό θεσμό, με κίνδυνο την αλλοίωση του χαρακτήρα του πολιτεύματος
Ανατρέχοντας στην ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΉ ΙΣΤΟΡΙΑ της χώρας ,θα διαπιστώσουμε ότι όλες τις προηγούμενες φορές που άλλαξε το Σύνταγμα μας ήταν επακόλουθο είτε διχαστικών πολιτικών αντιπαραθέσεων. είτε στρατιωτικών κινημάτων.
Τα κυριότερα γεγονότα της Ιστορίας είναι τα ακόλουθα :
1. ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ.
Ο πρώτος καταστατικός χάρτης της χώρας ψηφίστηκε την 01-01-1822 από την Α΄ Εθνική Συνέλευση που συνήλθε στην Επίδαυρο, μετά την επικράτηση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 κατά των Τούρκων και ενέκρινε "το προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδος".
Η Β΄ Εθνική Συνέλευση στο Άστρος της Κυνουρίας στις 13-04-1823 ενέκρινε αναθεωρημένο κείμενο που αποκλήθηκε "ο Νόμος της Επιδαύρου".
Η Γ΄ Εθνική Συνέλευση στην Τροιζήνα ενέκρινε την 01-05-1827 "το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδος".
2. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1844.
Την 3η Σεπτεμβρίου του 1843 ο λαός και ο στρατός των Αθηνών με ηγέτες τους ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και ΚΑΛΛΕΡΓΗ απαίτησαν από το βασιλιά ΟΘΩΝΑ να δεχθεί σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης και να μετατρέψει την "Ελέω Θεού" απόλυτη Μοναρχία σε Συνταγματική.
Στις 18-04-1844 ορκίστηκε στο νέο Σύνταγμα.
3. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1864.
Στις 10-10-1862 λαϊκή εξέγερση εκθρονίζει τον ΟΘΩΝΑ και στις 16-11-1864 "Η εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις" εξέλεξε αφ' ενός νέο ηγεμόνα το Δανό Πρίγκιπα Γεώργιο και αφ' ετέρου συνέταξε νέο Σύνταγμα.
Στο νέο αυτό Σύνταγμα που περιόριζε τις εξουσίες του Μονάρχη περιελήφθη ρητώς η διάταξη που όριζε : " Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουσιν εκ του Έθνους".
4. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1911.
Το στρατιωτικό κίνημα που εξερράγη το 1909 στο Γουδί απαίτησε αλλαγή του παλαιοκομματικού συστήματος και επέβαλε την έλευση από την Κρήτη του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.
Στις 02-06-1911 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα το οποίο εξέφραζε τις φιλελεύθερες αστικές δυνάμεις της τότε Ελληνικής κοινωνίας.
5. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1927.
Μετά τις περιπέτειες του 1ου Παγκόσμιου πολέμου, του διχασμού (1915-1917) και της Μικρασιατικής καταστροφής (1922), την κατάργηση της Δυναστείας και την Ανακήρυξη της Δημοκρατίας του 1924 καθώς και την Δικτατορία του ΠΑΓΚΑΛΟΥ (1925), στις 03-06-1927 ψηφίστηκε Σύνταγμα που εγκαθίδρυε την Αβασίλευτη Δημοκρατία.
Στις 10-10-1935 όμως με πραξικόπημα επανήλθε το Σύνταγμα του 1911 και ο θεσμός της Βασιλείας.
6. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1952.
Με το τέλος της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου ξεκίνησαν οι διαδικασίες αλλαγής του καταστατικού χάρτη της χώρας οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1950 και το νέο Σύνταγμα ψηφίστηκε την 01-01-1952 μόνο από τα κυβερνώντα κόμματα του κέντρου.
- Κατά τη διάρκεια της εφτάχρονης Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) η Χούντα επέβαλε δύο δικά της "Συντάγματα " με ..δημοψήφισμα…
7. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1975.
Με την πτώση της Δικτατορίας επανήλθε το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις για τη μορφή του πολιτεύματος και στις 7 Ιουνίου 1975 ψηφίστηκε -μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία - το νέο Σύνταγμα , το οποίο καθιέρωσε το πολίτευμα της ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
8. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1985.
Το Σύνταγμα του 1975 αναθεωρήθηκε το 1985-1986 από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ με κύριο χαρακτηριστικό τον περιορισμό των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας, και προξένησε οξύτατη Πολιτική αντιπαράθεση.
Το 1994 ξεκίνησε μια δεύτερη προσπάθεια νέας αναθεώρησης που δεν ολοκληρώθηκε λόγω της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες το 1996.
To 1998 η Ειδική Αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος ολοκλήρωσε τις εργασίες της και κατάθεσε στην Ολομέλεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας την έκθεση με τις προτάσεις της για το νέο καταστατικό χάρτη.
Από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν στην Αρμόδια Επιτροπή προέκυψε ι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας συμφωνούσε, σε γενικές γραμμές, ότι το Σύνταγμα δεν χρήζει ευρείας αναθεώρησης.
Η Επιτροπή εισηγήθηκε αλλαγές και προσθήκες σε συνολικά 120 Συνταγματικές Διατάξεις οι οποίες μόνο σε ορισμένα σημεία αναθεωρούσαν το βασικό κορμό του Συντάγματος της χώρας.
Από τις συζητήσεις που έγιναν στις 13 συνολικά συνεδριάσεις της Αρμόδιας ,τότε, Κοινοβουλευτικής Επιτροπής προέκυψε ότι οι περισσότερες διατάξεις που προτείνοντο για αναθεώρηση συγκέντρωσαν ευρεία πλειοψηφία πέραν των 180 ψήφων.
Στην επίμαχη δε ψηφοφορία της Βουλής επιβεβαιώθηκε το γεγονός αυτό εφ' όσον 78 από τις 120 προτεινόμενες για αναθεώρηση διατάξεις έλαβαν πάνω από 180 ψήφους.
Πράγμα που σήμανε ότι στην επόμενη Βουλή, που θα ήταν οπωσδήποτε Αναθεωρητική, η αλλαγή τους απαιτούσε ελάχιστη πλειοψηφία 151 ψήφων. Στην επόμενη ψηφοφορία που έγινε στις 24 Ιουνίου τέθηκαν στην κρίση των Βουλευτών 14 διατάξεις που έλαβαν ψήφους από 151 και άνω και λιγότερες από 180.
Οι υπόλοιπες 28 διατάξεις που έλαβαν κάτω από 150 ψήφους απορρίφθηκαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τότε κυβερνητική πλειοψηφία απέρριψε προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ δεν προχώρησε στο χωρισμό κράτους και εκκλησίας και διατήρησε το θρησκευτικό όρκο των Βουλευτών. Με τις προς αναθεώρηση διατάξεις προεβλέπετο μεταξύ άλλων:
α. Η σύσταση των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών και η κατοχύρωση των αντικειμενικών και αξιοκρατικών κριτηρίων που αφορούν τις προσλήψεις στο δημόσιο τομέα (Συνταγματική κατοχύρωση του Νόμου ΠΕΠΟΝΗ που έλαβε 270 ψήφους επί 284 παρόντων).
β. Η αλλαγή του Νόμου περί ευθύνης Υπουργών ώστε να μην βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας.
γ. Η κατοχύρωση της δημοσιότητας του έργου των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών.
δ. Η διασφάλιση της έγκαιρης κατάθεσης του προϋπολογισμού στη Βουλή.
ε. Η συγκρότηση Διακομματικού Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής.
στ. Η διασφάλιση ώστε το εκλογικό σύστημα που ψηφίζεται να ισχύει στις μεθεπόμενες εκλογές.
ζ. Η θέσπιση Συνταγματικής υποχρέωσης, για όλα τα Μ.Μ.Ε., επανόρθωσης με την δημοσίευση της απάντησης του θιγομένου πολίτη.
η. Η διασφάλιση του κοινωνικού κράτους , του απορρήτου των επικοινωνιών, των δικαιωμάτων του πολίτη καθώς και η διαφάνεια των δαπανών των κομμάτων και των υποψηφίων Βουλευτών.
θ. Η επίσημη κατάργηση της θανατικής ποινής με εξαίρεση τα κακουργήματα εσχάτης προδοσίας.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η πρόταση της Κυβέρνησης για αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, με 180 ψήφους και αλλεπάλληλες ψηφοφορίες, από τη διάλυση της Βουλής (σε περίπτωση μη εκλογής του), κρίθηκε μεν αναθεωρητέα, έλαβε όμως μόνο 165 ψήφους ΝΑΙ, 118 ΟΧΙ και 1 ΠΑΡΩΝ.
Μπορεί βέβαια οι αλλαγές που προτάθηκαν να μην ήταν "τολμηρές" και να μη θίγουν κάποιες ουσιώδεις διατάξεις του, γι' αυτό ορισμένοι συνταγματολόγοι μίλησαν για "χαμένη ευκαιρία", όμως αποτέλεσε μια επιμελημένη σύνθεση των επί μέρους απόψεων και η ευρεία αποδοχή, που του επιφυλάχτηκε ,έκτοτε, του προσέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα.
Το Νέο αυτό Σύνταγμα, σίγουρα , υπήρξε μια νέα θεσμική κατάκτηση του Λαού μας που προστίθεται στις πολλές άλλες μεγάλες θεσμικές αλλαγές που πραγματοποίησε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά το 1981 .
-Σήμερα ο πολιτικός κόσμος της χώρας ,μετά ιδιαίτερα την τραυματική εμπειρία από το γεγονός ότι η χώρα μας έφθασε στο χείλος του γκρεμού της άτακτης χρεοκοπίας ,ενεπλάκη στις "δαγκάνες" του Δ.Ν.Τ. και ο λαός μας σε οικονομική εξαθλίωση , είναι πια ώριμος για βαθύτερες αλλαγές στο Σύνταγμά μας ,με θέσπιση μιας σειράς τολμηρών Αναθεωρήσεων των διατάξεων του.
Η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό ,αποσυνδέοντας την από το σημερινό καθεστώς πού οδηγεί σε πολιτική αστάθεια ,αφού προκαλεί την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ,η μείωση του αριθμού των βουλευτών, η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας ,η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης των Υπουργών κ.ά. είναι μερικές από τις Διατάξεις που πρέπει να Αναθεωρηθούν.
Καθήκον των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, του Δημοκρατικού τόξου είναι να επιτύχουν ,έστω και για πρώτη φορά μια ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ αλλαγή του Συνταγματικού Χάρτη της πατρίδας μας.
ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΠΡΆΞΗ που αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη επιβίωσης και ισχυροποίησης της Δημοκρατίας μας και προστασίας της από τους ορκισμένους εχθρούς της ,που καραδοκούν και ελλοχεύουν για να την πλήξουν καίρια ,αλλά και από τους επίορκους δήθεν "φίλους" της…
Καθήκον λοιπόν ,ιδιαίτερα ,της κυβέρνησης είναι να μην δυναμιτίζει την σοβαρή για την χώρα αυτή προσπάθεια ,με πονηρές μεθοδεύσεις που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του πολιτεύματος και πλήττουν την αναγκαία Εθνική συναίνεση.
Την βαρύνει βαριά ιστορική ευθύνη…
