Οι βασικές παθήσεις του προστάτη είναι τρεις: η προστατίτιδα, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη και ο καρκίνος του προστάτη.
Γράφει ο Σταυρακάκης Γιώργος, Ουρολόγος - Ανδρολόγος
Η προστατίτιδα: είναι ο γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φλεγμονή του προστάτη. Είναι μια πολύ συχνή πάθηση που πρακτικά θα απασχολήσει 1 στους 2 άντρες κατά τη διάρκεια της ζωής του. Είναι η πιο συχνή ουρολογική πάθηση σε άντρες κάτω των 50 ετών και η τρίτη πιο συχνή μετά την ηλικία των 50.
Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη: ονομάζεται η αύξηση του αδένα που παρατηρείται μετά τα 40 έτη. Η αύξηση του μεγέθους του προστάτη συχνά συμπιέζει το τοίχωμα της ουρήθρας κυκλοτερώς, προκαλώντας διαταραχές στην ούρηση. Είναι εξαιρετικά συχνή πάθηση, αφού 1 στους 3 άντρες μετά τα 50 χρόνια θα έχει συμπτώματα εξαιτίας της πάθησης. Οι 4 στους 10 άντρες έχουν συμπτώματα στην 5η δεκαετία της ζωής τους, 7 στους 10 στην 6η δεκαετία, 8 στους 10 στην 7η δεκαετία, για να φθάσουν στο 90% στα 90 χρόνια.
Καρκίνος του προστάτη: είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άντρες, αφού προσβάλλει 1 στους 6 άνδρες, και η δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου από καρκίνο (μετά τον καρκίνο του πνεύμονα) στους άντρες, ενώ εκείνοι οι οποίοι έχουν πατέρα ή αδελφό (πρώτου βαθμού συγγένεια) με καρκίνο του προστάτη ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου . Η πάθηση δεν δίνει κανένα σύμπτωμα στα αρχικά στάδια, όπου η νόσος είναι ιάσιμη. Έτσι, η διάγνωση γίνεται μόνο με τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο. Ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στα χέρια του ουρολόγου είναι ο έλεγχος του PSΑ, μία απλή εξέταση αίματος, που μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό του καρκίνου του προστάτη σε πρώιμο στάδιο. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται ανεξάρτητα από συμπτώματα, καθ' ότι, όπως αναφέρθηκε, ο καρκίνος αναπτύσσεται συνήθως αργά, χωρίς να προκαλεί συμπτώματα που οδηγούν στο γιατρό. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει κάποια τιμή PSA που να διαχωρίζει το φυσιολογικό από το παθολογικό. Παρ' όλο που τιμές κάτω από 4 ng/ml θεωρούνται φυσιολογικές, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι τιμές αυτές είναι ενδεικτικές και δεν αποκλείουν καρκίνο. Για παράδειγμα, ένας άνδρας που πέρυσι είχε τιμή PSA 1 και φέτος 2 ng/ml έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να έχει καρκίνο από έναν άλλο, η τιμή του οποίου πέρυσι ήταν 4 και φέτος 5 ng/ml. Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε ετήσια αύξηση 100%, ενώ στη δεύτερη μόλις 25%.
Η νέα επαναστατική χειρουργική μέθοδος TURIS
Η νέα αυτή μέθοδος απλοποίησε τη χειρουργική θεραπεία του προστάτη. Η "πλάσμα" εξάχνωση ή διπολική διουρηθρική εκτομή του προστάτη ή η διουρηθρική εκτομή σε φυσιολογικό ορό (TURIS) όπως ονομάζεται, αποτελεί τη νεότερη εξέλιξη στην ενδοσκοπική χειρουργική αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας.
Με την επέμβαση αυτή αφαιρείται το εσωτερικό τμήμα (αδένωμα) του προστάτη που εμποδίζει την έξοδο των ούρων και προκαλεί τα συμπτώματα της καλοήθους υπερπλασίας. Αποτελεί ενδοσκοπική επέμβαση που σημαίνει ότι γίνεται από την ουρήθρα (από εκεί που ουρεί ο άνδρας), χωρίς τομή του δέρματος.
H πλάσμα-εξάχνωση (TURis) του προστάτη έχει τα ακόλουθα πλεονεκτήματα:
- Λιγότερες αιμορραγίες
- Μειωμένος χειρουργικός χρόνος
- Δυνατότητα επέμβασης και σε ασθενείς υψηλού κινδύνου που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα
- Καμία παρεμβολή με βηματοδότες λόγω του διπολικού ρεύματος
- Απουσία του επικίνδυνου συνδρόμου απορρόφησης με δηλητηρίαση από νερό
- Δυνατότητα αντιμετώπισης ασθενών με πολύ μεγάλα αδενώματα
- Ταχύτερη αφαίρεση του καθετήρα, ήδη από την επόμενη κιόλας μέρα
- Γρηγορότερη ανάρρωση και ταχύτερη έξοδος από το νοσοκομείο
- Ταχύτερη επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες
Τι προετοιμασία χρειάζεται για την επέμβαση;
- Αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα θα πρέπει να διακοπούν κάποιες μέρες πριν.
- Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν διαθέσιμες μονάδες αίματος για μετάγγιση.
Πόσες μέρες διαρκεί η ανάρρωση;
Ο ασθενής παραμένει στην κλινική με τον καθετήρα συνήθως 24 ώρες. Στη συνέχεια αφαιρείται ο καθετήρας και αφού ουρήσει μπορεί να πάει στο σπίτι του. Τις πρώτες μέρες η ούρηση είναι συχνή και πονάει. Επίσης συνήθως υπάρχει αίμα στα ούρα. Τα συμπτώματα αυτά είναι πιο έντονα τις πρώτες 3-4 μέρες και βελτιώνονται σταδιακά.
Μετά την επέμβαση συνήθως χάνεται το σπέρμα ή λιγοστεύει η ποσότητά του σε μεγάλο βαθμό. Αυτό δεν προκαλεί κακό στην υγεία του ασθενούς. Η στύση και η ικανότητα για σεξουαλική επαφή παραμένουν όπως πριν.
