Ομολογώ, δεν το περίμενα. Τα σχόλια μέχρι αργά το βράδυ ήσαν πάμπολλα. Τα θετικά αρκέστηκαν σ' ένα απλό χτύπημα «μου αρέσει». Τα αρνητικά ήσαν γεμάτα από ισχυρισμούς, επιχειρήματα. Και, όχι σπάνια, ύβρεις. Όλα αυτά για το χθεσινό άρθρο μου «Είμαι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος! Τελεία και παύλα!». Στο οποίο κατέληγα με την επισήμανση πιθανών πολιτικών και ιστορικών κινδύνων.
γράφει ο Αντώνης Βγόντζας
Πολλοί επιχειρούν να προβούν σε μία σύγκριση των περιόδων, που είχαμε το θεσμό του βασιλιά με την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Και ταύτισαν την πρώτη περίοδο με καλές ή και ένδοξες στιγμές της Ιστορίας μας. Και τη δεύτερη με τη φαυλότητα και την ανικανότητα των πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών.
Αρκούν οι ακόλουθες βασικές θέσεις μου.
Η πρώτη: Η δυναστεία των Γλύξμπουργκ έχει την κύρια ευθύνη για πολλά. Για την παρακμή της μικρής Ελλάδας, μέχρι την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου μετά την επανάσταση στο Γουδή. Για τον περιττό Διχασμό. Για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Για τη δικτατορία του Μεταξά. Για το παρακράτος του '50 και των αρχών του '60. Για τα Ιουλιανά και την Αποστασία του '65. Για τη δικτατορία των συνταγματαρχών του '67. Και τόσα άλλα...
Η δεύτερη: Η μεγάλη ιστορική περίοδος της Μεταπολίτευσης δεν έχει θετικό προηγούμενο στην όλη πορεία του νεοελληνικού ανεξάρτητου κράτους. Απολαύσαμε ελευθερίες, όσο ποτέ πριν. Όχι μόνο τις πολιτικές ελευθερίες, αλλά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Αποκτήσαμε θεσμούς, όσο ποτέ πριν. Κατακτήσαμε ισότιμη θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ήμασταν συμπρωταγωνιστές σε μεγάλες διεθνείς πρωτοβουλίες. Και γνωρίσαμε ανάπτυξη όσο ποτέ πριν. Και ο λαός μας απέκτησε επίπεδο ζωής χωρίς προηγούμενο. Η Ελλάδα, που παραδώσαμε το 2004 ή έστω το 2008, δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 1974.
Αυτό το ιστορικό επίτευγμα δεν μπορεί να ακυρωθεί από τις μελαγχολικές σελίδες των τελευταίων ετών, με τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα. Κανένας μας δεν έχει το δικαίωμα να κλείσει τα μάτια του μπροστά στην αποκρουστική πραγματικότητα μιας διαβρωτικής διαφθοράς. Τα φαινόμενα διαφθοράς δεν έχουν το μέγεθος και τη σημασία για να σβήσουν από τον ιστορικό χάρτη την πολύ θετική πραγματικότητα της Μεταπολίτευσης.
Και η διέξοδος στα προβλήματά μας είναι μπροστά. Με όλες τις αξίες και τους κανόνες της Δημοκρατίας. Ποτέ πια επιστροφή στο διχαστικό παρελθόν.
