Αν ένας Έλληνας έμπαινε σε ένα καταφύγιο το 2009, εκεί γύρω στο χρόνο των εκλογών, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θριάμβευαν επί της Νέας Δημοκρατίας του "κουρασμένου" Κώστα Καραμανλή, και παρέμενε εκεί για όλα αυτά τα εξίμισι χρόνια που πέρασαν και έβγαινε σήμερα από το καταφύγιο... μάλλον θα είχε σοβαρές δυσκολίες να πιστέψει αυτά που θα έβλεπε και θα άκουγε. Το πιθανότερο θα ήταν να πιστέψει ότι έχει τρελαθεί, ότι η μακροχρόνια παραμονή του στο καταφύγιο τού προκάλεσε χρόνιες παραισθήσεις και τον εμποδίζει από το να δει την πραγματικότητα.
γράφει ο Γιώργος Ψαρουλάκης
Σκεφτείτε το λιγάκι: Τότε, άφηνε μια κυβέρνηση "σοσιαλιστική" που είχε μόλις εκλεγεί στην εξουσία με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», την ώρα που στη Νέα Δημοκρατία Σαμαράς και Μπακογιάννη έριζαν ήδη για την καρέκλα του προέδρου, η Χρυσή Αυγή ήταν ένα ανθυποκομματίδιο του 0,29%, ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μικρό κόμμα που με το ζόρι μπήκε στη Βουλή, και το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας παγιωμένο και σταθερό.
Σήμερα, λιγότερο από επτά χρόνια μετά, το ΠΑΣΟΚ κοντεύει να... εξαφανιστεί πολιτικά και τέλος πάντων έχει ξοφλήσει ως "πρόταση εξουσίας", η Νέα Δημοκρατία, αφού ολοκλήρωσε τη θητεία του ο Αντώνης Σαμαράς, έχει ως πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - με τη βοήθεια των ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου, που τότε, το 2009, ήταν ακόμη στη Νέα Δημοκρατία - με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό, αλλά δίχως τα μισά και πλέον στελέχη "πρώτης γραμμής" του 2009, οι νεοναζί είναι υπολογίσιμη πολιτική δύναμη και ξεπέρασαν το 7%, ένας γραφικός τυπάκος που έβγαινε σε περιθωριακά κανάλια και έβριζε το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ο Λεβέντης, είναι αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος, και η χώρα έχει χάσει το 26% του ΑΕΠ που είχε το 2009 και βρίσκεται υπό πολιτική και οικονομική κηδεμονία από μια ad hoc συμμαχία Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ.
Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της χώρας έχουν βυθιστεί σε μια πλήρη, καταθλιπτική ανέχεια, πάνω από 1,2 εκατ. είναι οι άνεργοι, πάνω από 240.000 έχουν φύγει μετανάστες στο εξωτερικό για να επιβιώσουν ή να βρουν μια καλύτερη ζωή, οι μισθοί έχουν πέσει στο μισό, οι αυτοκτονίες έχουν τετραπλασιαστεί, η κατάθλιψη θερίζει, όλοι οι Δήμοι έχουν τακτικά συσσίτια και κοινωνικά παντοπωλεία, άνθρωποι ποδοπατούνται σε διανομές δωρεάν τροφίμων, ενώ η Βουλή τελεί υπό πολιορκία κάθε φορά που ψηφίζει νέα μέτρα εξανδραποδισμού των κατοίκων αυτής της χώρας.
Πραγματικά, δε θα πίστευε στα μάτια και τα αφτιά του ο υποθετικός Έλληνας που βγήκε σήμερα από το καταφύγιο. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν θα του εξηγούσε κάποιος ότι η "λάιτ" Αριστερά, όπως εκπροσωπείται από το ΣΥΡΙΖΑ, έγινε κυβερνητική πρόταση, αλλά κυβερνά... καθ' εικόνα και κατ' ομοίωση της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας το έργο των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά - και μάλιστα... ίσως χειρότερα και από τις δύο αυτές! Μια "Αριστερά", που δε θυμίζει σε τίποτε Αριστερά!
Και οι εργαζόμενοι Έλληνες να βλέπουν το μέλλον δυσοίωνο, αφού η μία μετά την άλλη οι ελπίδες τους - ο «λεφτά υπάρχουν» ΓΑΠ, ο «θα φτιάξουμε καλύτερο μείγμα και θα φέρουμε ανάπτυξη» Σαμαράς, ο «σκίζω τα μνημόνια» Τσίπρας - έχουν αποδειχθεί όχι μόνο φρούδες, αλλά και καταστροφικές.
Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσε ο άνθρωπος αυτός, έχοντας "πηδήξει" το μεσοδιάστημα 2010-2016, την καταστροφική εξαετία όπου βλέπαμε γύρω μας να γκρεμίζονται τα πάντα, δίχως να μπορούμε να επηρεάσουμε τίποτε, μια εξαετία όπου τα κανάλια και τα μίντια δημιουργούν πανικό κάθε φορά που μια κυβέρνηση περνά από τις συμπληγάδες της αξιολόγησης της "τρόικας" (που έγινε... "θεσμοί") και να... πανηγυρίζουν όταν τελικά οι δανειστές δίνουν το "ΟΚ" και εκταμιεύουν ένα ακόμη ποσό για να πληρωθούν τα δανεικά και να επιβιώσει για λίγο ακόμη αυτή η κατάσταση... Μια εξαετία με συνεχείς απεργίες, διαδηλώσεις, πορείες, που έχουν φέρει μηδενικό αποτέλεσμα και καμία αλλαγή προς το καλύτερο - διότι ταυτόχρονα έχει απαξιωθεί πλήρως και η Δημοκρατία και το "ιδανικό πολίτευμα", σύμφωνα με διάφορους, είναι η... τεχνοκρατική Αριστοκρατία.
Αλήθεια, τι θα έκανε ο άνθρωπος αυτός από το παρελθόν, ο άνθρωπος από τις εποχές που "δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα", αν ερχόταν σήμερα, σε αυτήν την εικόνα ερήμωσης και απελπισίας; Αν έβλεπε και τα τελευταία ψήγματα ελπίδας να σβήνουν με την ψήφιση ενός ασφαλιστικού εκτρώματος, που θέλει να λέγεται "μεταρρύθμιση" και το οποίο θα ακολουθηθεί από ακόμη περισσότερα εκτρώματα που θα ψηφιστούν από την "αριστερή" κυβέρνηση Τσίπρα ή από την επόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη ή δεν ξέρω κι εγώ από ποιον άλλον;
Βάλτε τον εαυτό σας στην υποθετική θέση αυτού του υποθετικού ανθρώπου και σκεφτείτε: πώς θα αντιμετωπίζατε τη Νέα Τρομακτική Πραγματικότητα;
