«Κανείς δεν κρύβεται από το παρελθόν». Απόφθεγμα παλαιό και διαχρονικό. Ισχύει erga omnes (έναντι όλων). Αφορά κυρίως τους «δυνατούς», που, θρασυνόμενοι, εννοούν την ισχύ τους αιώνια. Στον ισχυρισμό τους αυτόν συμπαρατάσσονται, εν αρμονία, η κακοήθεια και η βλακεία.
Του Γιώργου Σαχίνη
Τα όσα διαφαίνονται ότι έρχονται, σε ένα θέμα που υπό φυσιολογικές συνθήκες αξιοκρατίας και βαρύτητας της γνώμης των πολλών σε μια εσωτερική διαδικασία ανάδειξης διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θα κρίνουν την αξιοπιστία της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, αν και κατά πόσο εννοεί στην πράξη ότι οι διαδικασίες επιλογής επί των ημερών της παρούσας κυβέρνησης αποτελούν τομή ή αλά καρτ "ημετέρων" άλλοθι.
Ολοκληρώνεται την ερχόμενη εβδομάδα η τρίτη φάση της διαδικασίας επιλογής διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης των τεσσάρων νομών της Κρήτης, με τη συνέντευξη των υποψηφίων από 5μελές Συμβούλιο Επιλογής.
Πριν λίγες μέρες όλοι οι διευθυντές και υποδιευθυντές των σχολείων της Κρήτης ψήφισαν δηλώνοντας την προτίμησή τους στους υποψήφιους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ψηφοφορία είναι ένα νέο θετικό στοιχείο στη διαδικασία επιλογής στελεχών εκπαίδευσης και ακολουθήθηκε για πρώτη φορά.
Το ίδιο συνέβη και στη διαδικασία επιλογής των διευθυντών σχολείων το περασμένο καλοκαίρι και επιλέχθηκαν κατά κανόνα τα πρόσωπα που ψηφίστηκαν από τους εκπαιδευτικούς.
Στόχος του υπουργείου Παιδείας, με βάση την τροπολογία επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης, είναι: «Στις θέσεις ευθύνης πρέπει να τοποθετούνται εκπαιδευτικοί οι οποίοι, πέρα από τα τυπικά τους προσόντα (επιστημονική και παιδαγωγική κατάρτιση, διδακτική και διοικητική εμπειρία), οφείλουν να έχουν σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις, δημοκρατική συμπεριφορά, να διαθέτουν ικανότητες διοίκησης, οργάνωσης και συντονισμού, να διαθέτουν επικοινωνιακές δεξιότητες, να εμφορούνται από διάθεση για ουσιαστική συνεργασία με όλους/ες όσοι/ες συναποτελούν τη σχολική κοινότητα και να σέβονται τους/τις συναδέλφους, τους μαθητές/τριες και τους γονείς. Οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθούν εάν συντρέχουν ή όχι στη διάρκεια μιας ολιγόλεπτης συνέντευξης, η οποία στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για την επιλογή "ημετέρων" της εκάστοτε εξουσίας».
Οι διευθυντές Εκπαίδευσης που θα επιλεγούν θα προκύψουν με βάση το άθροισμα των μετρήσιμων μορίων (σύμφωνα με τα τυπικά τους προσόντα), των μορίων που συγκέντρωσαν από την ψηφοφορία και των μορίων που θα προκύψουν από τη συνέντευξη ενώπιον του Συμβουλίου Επιλογής.
Με βάση τα παραπάνω προκύπτουν εύλογα ερωτήματα:
-Θα επιλεγούν πάλι μόνο οι "ημέτεροι", όπως και στο παρελθόν;
-Θα επιλεγούν τελικά πρόσωπα που έχουν αφήσει με τη μέχρι τώρα πορεία τους θετικό αποτύπωμα στην επίλυση των προβλημάτων της εκπαίδευσης;
-Το Συμβούλιο Επιλογής γνωρίζει τα μόρια των υποψηφίων από τις δύο προηγούμενες φάσεις, και ως τούτου η βαθμολογία του είναι εκείνη που καθορίζει τελικά την επιλογή των διευθυντών Εκπαίδευσης;
-Η σύνθεση του Συμβουλίου Επιλογής έγινε με απευθείας ορισμό, χωρίς κριτήρια;
-Στη διαδικασία των συνεντεύξεων των υποψηφίων υπάρχει σαφές αντικειμενικό πλαίσιο, που να καθορίζει το περιεχόμενο των ερωτήσεων που θα υποβληθούν στους υποψήφιους από το Συμβούλιο Επιλογής;
-Η μοριοδότηση της συνέντευξης γίνεται από το Συμβούλιο Επιλογής υποκειμενικά, κατά την κρίση των μελών του, χωρίς όμως προσδιορισμένα ποσοτικά κριτήρια. Με ποιον τρόπο θα ληφθούν υπ' όψιν κατά την αξιολόγηση τα συνεκτιμώμενα στοιχεία που ορίζει ο νόμος;
Το υπουργείο Παιδείας, νομοθετώντας, έδειξε την πρόθεση να εκδημοκρατίσει τη διαδικασία επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης, ζητώντας για πρώτη φορά και τη γνώμη των εκπαιδευτικών, ώστε να αλλάξει την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλαδή τις κομματικές επιλογές προσώπων.
Βασικό ζητούμενο της κοινωνίας είναι στις θέσεις ευθύνης να ορίζονται οι πιο άξιοι και οι πιο ικανοί, που έχουν τα εχέγγυα ότι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα. Μένει να αποδειχθεί, εκ του αποτελέσματος, εάν η πρόθεση αυτή του υπουργείου γίνει και πράξη.
Έλεγε ο "σκοτεινός" Ηράκλειτος: «Αιών παις εστί παίζων πεσσεύων». Δηλαδή, ο χρόνος είναι παιδί που παίζει πεσσούς (πεσσοί ήταν ωοειδή πετραδάκια, που χρησιμοποιούντο στο παιχνίδι).
Το παρελθόν "πεσσεύοντας" εξαπατά τους ισχυρούς. Τους αφήνει να εννοήσουν ότι είναι αιώνιοι και τους καταστρέφει. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους όσοι τελικά τον εκδημοκρατισμό της διαδικασίας επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης δεν τον εφαρμόσουν ανοιχτά, και αντίθετα τον τηρήσουν αλά καρτ.
