Είναι καθαρά "κρητική μονομαχία" στο δεύτερο γύρο η εκλογή αρχηγού στη Ν.Δ.; Σε επίπεδο καταγωγής, ονομάτων και ταυτότητας είναι, και μάλιστα στα όρια του πολύπαθου συγκρητισμού, ο ένας είναι Χανιώτης και ο άλλος Ηρακλειώτης. Αυτή είναι και η μόνη κρητική πινελιά, μαζί με το γεγονός ότι στη Ν.Δ., για πρώτη φορά μετά το 1985, όποιος κι αν επικρατήσει θα είναι αρχηγός και πάλι με καταγωγή από την Κρήτη.
Του Γιώργου Σαχίνη
Στην ουσία όμως τα κριτήρια είναι πολύ διαφορετικά. Άλλωστε, ο Κυριάκος είναι φυσικό και πολιτικό τέκνο Μητσοτάκη, αλλά και ο Μεϊμαράκης, ως ηγέτης αρχικά της ΟΝΝΕΔ, μητσοτακική επιλογή υπήρξε.
Σήμερα και ενόψει του δεύτερου γύρου, η επιλογή έχει άλλο χαρακτήρα. Από τη μία η "γραμμή DNA των καραμανλικών επιγόνων του κόμματος και των βαρόνων" και από την άλλη μία καθαρή "κεντρώα φιλελεύθερη" οπτική που δε στηρίζεται στον ούτως ή άλλως αποδυναμωμένο πάλαι ποτέ κραταιό μηχανισμό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Άρα οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. στις 10 Ιανουαρίου γνωρίζουν ότι προσέρχονται για να ψηφίσουν είτε την "κληρονομική στα όρια του φεουδαλικού" γραμμική συνέχεια του κόμματος, με γνωστά όμως και δοκιμασμένα τα όρια του εκπροσώπου της ήδη από τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, ή την ανίχνευση πιθανοτήτων διεύρυνσης του εκλογικού ακροατηρίου από το κέντρο με έναν εκπρόσωπο που στη βάση τέτοιων κομμάτων κερδίζει κατά κράτος σε συμπάθειες.
Αλλά εδώ το θέμα είναι τι θέλει τελικά και τι πιστεύει, αλλά και πόσο επηρεάζεται η βάση της Ν.Δ. και από ποιους. Αν μάλιστα συνυπολογιστεί ότι αυτή η βάση ηλικιακά είναι συντριπτικά άνω των 50, τότε η ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ ίσως να επιβεβαιωθεί στερεοτυπικά: «Οι γέροι πιστεύουν τα πάντα, οι μεσήλικες υποψιάζονται τα πάντα, οι νέοι ξέρουν τα πάντα...».
Στον πρώτο γύρο των εκλογών της Ν.Δ. έχουμε, ωστόσο, κάποιες ήδη παραδοχές, στη βάση των αποτελεσμάτων και της σειράς κατάταξης των τεσσάρων υποψηφίων.
Η καθαρή αλλά όχι πλήρης και απόλυτη επικράτηση του Μεϊμαράκη στον πρώτο γύρο δείχνει ότι παραμένει ισχυρός εντός του κόμματος, τουλάχιστον σε επίπεδο κινητοποίησης των ψηφοφόρων, αλλά το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου δεν μπορεί επ' ουδενί λόγω να προβλεφθεί με ασφάλεια. Είναι βέβαια καθοριστική η στήριξη του καραμανλικού στρατοπέδου και των "βαρόνων", ενώ το γεγονός ότι ο ίδιος ο υποψήφιος δεν πολώνει τη βάση αλλά την κόντρα με τους συνυποψήφιούς του, σε μία χαλαρή εξ αντικειμένου δεύτερη προεκλογική περίοδο, τον ευνοεί. Ομοίως το δεδομένο πλέον εκλογικό σώμα, που θα είναι το ίδιο με αυτό των προχθεσινών εκλογών. Η τυχόν αποχή και μείωση της προσέλευσης στις 10 Ιανουαρίου δε φαίνεται ότι απειλεί τον πρώτο, όταν ο δεύτερος θα πρέπει να καλύψει και 12 μονάδες διαφορά.
Ωστόσο, η επικράτηση αυτή του Μεϊμαράκη στον πρώτο γύρο ανέδειξε ένα δυναμικό αντίπαλο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δε θα πρέπει να θεωρείται εκ των προτέρων "χαμένος" ενόψει δεύτερου γύρου. Έχουμε δει και πιο μεγάλες ανατροπές. Κυρίως, αν η βάση του κόμματος εκτιμήσει όχι τη συνέχεια της αταραξίας στην εσωτερική νομή του κόμματος, αλλά την προοπτική διεύρυνσης του εκλογικού ακροατηρίου, που ιδίως σε πιο κεντρώους χώρους ο Κυριάκος έχει ήδη ακροατήριο.
Η μεγάλη - για το κακό κλίμα της περιόδου - προσέλευση των μελών και φίλων της Ν.Δ. οφείλεται στο ότι ο κόσμος αυτός, ύστερα από τα φαινόμενα σήψης που παρατηρήθηκαν προσφάτως και του "φιάσκου" του Νοεμβρίου, κινητοποιήθηκε και με το ένστικτο της πολιτικής αυτοσυντήρησης. Αυτές οι 400 χιλιάδες μπορεί να είναι το μισό των εκλογών του 2009 με Σαμαρά και Ντόρα, μόνο που τότε υπήρχε ισχυρός κραταιός δικομματισμός. Σήμερα το "να μην καταλήξουμε ΠΑΣΟΚ" κυριάρχησε, καθώς η βάση του κόμματος έδειξε να θέλει έναν ισχυρό πόλο απέναντι στην προσώρας πολιτική κυριαρχία Τσίπρα.
Επιπλέον το σύνδρομο της διάσπασης, που ιδίως η καραμανλική πτέρυγα άφησε να καλλιεργηθεί εντέχνως και περισσότερο από το κομμάτι που της αναλογεί, έπιασε τόπο. Το ερώτημα πλέον είναι αν στο δεύτερο γύρο ο νέος πρόεδρος θα έχει εντολή από ένα ίδιου μεγέθους εκλογικό σώμα, και αν αυτό θα αρκεί για να εμποδίσει την αποχώρηση έστω ενός μικρού αλλά σεβαστού τμήματος από τη Ν.Δ. Όχι την επομένη της 10ης Ιανουαρίου, αλλά σε ένα εξάμηνο και ανάλογα με το πώς θα παίξουν τα σενάρια συναίνεσης ή και συγκυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο δεύτερος γύρος, για την ώρα έστω, αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού το προβάδισμα του Μεϊμαράκη είναι ισχυρό, μπορεί να τον συντηρήσει στην πρωτιά, δεν του εξασφαλίζει όμως αυτομάτως την εκλογή. Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει και το αν τελικά η ενότητα της Ν.Δ. θα δείξει αντοχή ή θα πάμε σε κάποιου είδους διάσπαση ενός μικρού τμήματός της ή και αμφίπλευρα, προς πιο δεξιά αλλά και πιο κεντρώα. Αυτό ακόμα δεν έχει κριθεί, άρα το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου δεν έχει άρει την αβεβαιότητα για το μέλλον του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρότι δείχνει να την ελαχιστοποιεί.
Το ερώτημα όμως τελικά για το δεύτερο γύρο καλείται να το απαντήσει, αν θέλει να κάνει και δεύτερη ανατροπή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τι είναι αυτό που θα πει, θα πράξει ή θα σηματοδοτήσει, ώστε να συνεγείρει όχι μόνο όλους όσοι στον πρώτο γύρο προτίμησαν Άδωνι και Τζιτζικώστα, αλλά και όσους με όρους κόμματος-συνέχειας παρέμειναν στον Μεϊμαράκη. Ο βέβαιος ισχυρός λόγος είναι πως αυτήν τη φορά δεν ψηφίζουν μόνο εσωκομματικά, αναμένοντας δεύτερο γύρο, αλλά ψηφίζουν και για το ποιος μπορεί να διεμβολίσει, πέρα από τα όρια της Ν.Δ., και άλλους χώρους και κυρίως ηλικίες που στην κάλπη της περασμένης Κυριακής έδειξαν να δροσίζουν με τα νιάτα τους άλλους χώρους, ή και την αποχή έως απάθεια από το σημερινό πολιτικό σκηνικό.
