Ο Γιώργης είναι ένας Ηρακλειώτης μαγαζάτορας από κείνους τους παλιούς που συνηθίζουμε να αποκαλούμε "τύπους". Κοντός, "φαρδουλός", φαγάς, πιοτής και καλαμπουρτζής από τους λίγους. Μάλιστα, είναι από κείνους που λένε τα πιο σπαρταριστά αστεία, χωρίς καν να "σκάει" το χείλι τους, προκαλώντας έτσι πιο πολύ γέλιο.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
Ο Γιώργης λοιπόν, για όσους τον ξέρουν καλά, έχει πίσω από αυτή τη "χύμα" εμφάνιση έναν απίστευτα πλούσιο ψυχικό κόσμο. Αυτό το εκδηλώνει γράφοντας πότε-πότε ορισμένα τρυφερά κομμάτια, στίχους ή πεζά, τα οποία, όποτε με δει στο δρόμο, με σταματά να μου τα διαβάσει, περιμένοντας την καλή κουβέντα, που, πρέπει να πω, δεν τη δίνω καθόλου χαριστικά.
Είχα κάμποσο καιρό να τον δω, γι' αυτό κι όταν συναντηθήκαμε πρόσφατα σε φιλικό σπίτι, άρπαξα την ευκαιρία να τον "τσιγκλήσω", για να του δώσω το έναυσμα, που σχεδόν πάντα του είναι απαραίτητο για να πάρει μπρος.
«Σαν να στρογγύλεψες, βρε Γιώργη», του είπα, κοιτάζοντας με νόημα το... τολμηρά προτεταμένο στομάχι του. Με κοίταξε λοξά.
«Με την άδεια της επιστήμης πάντα», είπε κι έβγαλε από την τσέπη του ένα διπλωμένο χαρτί που γράφε πάνω-πάνω "Μικροβιολογική Εξέταση". «Άκου», είπε κι άρχισε να διαβάζει δυνατά: «Χοληστερίνη 160, τριγλυκερίδια 90, ζάχαρο 0,8, HDL...».
«Στάσου. Γιατί μου τα διαβάζεις όλα αυτά;», τον έκοψα. «Για να τα' ακούνε μερικοί-μερικοί και να σκάνε. Τον βλέπεις αυτόν», είπε, δείχνοντας κάποιον άλλο απ' την παρέα. «Αυτός μούδε τρώει, μούδε πίνει, μούδε καπνίζει. Κι όλοι του οι δείκτες είναι τρισχειρότεροι από τσι δικούς μου. Πε μου, το λοιπόν, γιατί να μην τρώω και να μην πίνω. Δε μας έχουνε μείνει δα και πολλά πράματα στη ζωή χωρίς το "μη"».
«Μπορεί να 'ναι καλές οι αναλύσεις σου», τον προκάλεσε ο "θιγμένος", «αλλά τη στομάχα, που κοντεύει ν' αγγίξει τα γόνατά σου, τη θωρείς;».
«Μη στενοχωριέσαι κι αυτό είναι... μπόι», τον ειρωνεύτηκε εκείνος. Κι αμέσως μετά στράφηκε σε μένα με ύφος επιθετικό: «Εσύ δεν είσαι δημοτικός σύμβουλος;», ρώτησε.
«Ήμουν», τον διόρθωσα.
«Δεν πειράζει, τι χθες, τι σήμερα. Για πε μου λοιπόν, με πληθωρισμό -2%, με φθηνότερο κατά 30% πετρέλαιο από πέρσι και χωρίς περικοπές στους κρατικούς πόρους - για το ίδιο διάστημα - γιατί εμένα μου αυξάνεις τα δημοτικά τέλη 10% και στους επαγγελματίες της Βιομηχανικής Περιοχής 100% ή και παραπάνω;».
«Σου είπα ότι δεν...».
«Άσε τα "δεν"», συνέχισε απτόητος. «Αλλά δε φταίτε σεις, φταίμε εμείς, οι πολίτες, που 'μαστε πρόβατα».
«Ε, όχι και πρόβατα», προσπάθησα να τον αντικρούσω.
«Ναι, πρόβατα. Δε στο απόδειξα, βρε Αλέκο, τσι προάλλες;», είπε στρεφόμενος στον άλλο της παρέας που είχε μιλήσει πριν. Τον κοιτάξαμε όλοι με ειλικρινή περιέργεια.
«Θα σας εξηγήσω», είπε εκείνος γελώντας. Πήγε - ο θεοπάλαβος - σ' ένα δρόμο στη Θέρισο, τον έκλεισε με δυο βαρέλια, έβαλε κι ένα χαρτόνι που έγραφε πάνω "Έργα" και κάθισε λίγο πιο πέρα και παρακολουθούσε. Όλοι έστριβαν καταπώς έδειχνε το βέλος και κανείς δεν προβληματίστηκε για το ποιος και γιατί έκλεισε το δρόμο, και ποια ήταν τα "Έργα".
«Είσαι πολύ τυχερός που δε σ' έσπασε στο ξύλο κανένας ή δε σε κλείσανε μέσα για "παρακώλυση συγκοινωνίας"», είπα.
«Ας βάλουνε μέσα όλους αυτούς που μας καταντήσανε ζήτουλες κι εγώ θα πάω ύστερα εθελοντικά να "κλειστώ"», απάντησε με το συνηθισμένο θρασύ του ύφος.
