Ώρες-ώρες εμετό μου προκαλούν οι ομοφοβικές θέσεις των ακροδεξιών, οι οποίες οδήγησαν στην πιο σύντομη παραίτηση υπουργού στην ιστορία. Είτε αυτές προέρχονται από τα κάθε λογής άκρα τους, είτε από την καθαρά δεξιά, εκφρασμένη μέσα από την ΕΡΕ και τη συνέχιση αυτής στη σημερινή μορφή τη Ν.Δ. Έτσι κι αλλιώς, όλοι κατευθύνονται προς τα δεξιά.
Του Ανδρέα Τσιλογιάννη *
Να θυμίσω πως οι σημερινοί εταίροι της κυβέρνησης της αριστεράς προέρχονται από τον ακροδεξιό ως δεξιοκαραμανλικό χώρο, αλλά και πως μέρος της πάλαι ποτέ ενιαίας δεξιάς στηρίζει-ψηφίζει σήμερα τους νεοφασίστες.
Αναμένω με ιδιαίτερη προσοχή το άνοιγμα του ουσιαστικού διαλόγου στο κομμάτι της κεντροδεξιάς, διάλογος ο οποίος ουσιαστικά θα ανοίξει με την ολοκλήρωση της κατάθεσης των υποψηφιοτήτων για τη θέση του προέδρου της Ν.Δ.
Περιμένω με προσοχή τις τοποθετήσεις των τζακιών, των δήθεν κεντροδεξιών, των λαϊκών δεξιών, των καθαρών δεξιών νεοφιλελεύθερων (που τιμώ για τη σταθερή τους θέση ακόμα και αν διαφωνώ με τη λογική τους), των προερχόμενων από τα άκρα της δεξιάς (Άδωνις, Καρατζαφέρης Πλεύρης, Βορίδης), αυτών που προέρχονται από τη χουντική νεολαία (Βορίδης), αλλά και αυτών που στηρίζουν και εύχονται κρυφά πλέον - φανερά παλαιότερα - την επιστροφή της πρώην βασιλικής οικογένειας (βαφτιστήρα, Λάκωνες κ.λπ.).
Να θυμίσω πως ο συντοπίτης μας Meymarακης προεκλογικά οριοθέτησε το χώρο της δεξιάς από τα άκρα μέχρι την αριστερά (τελικά δε μάζεψε τους αριστερούς αλλά μέρος των φοβισμένων πασόκων), ο δε Κυριάκος όταν πλέον αναφέρεται στην οριοθέτηση της δεξιάς μιλάει και τονίζει την είσοδο αυτής στις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας...
Προφανώς για να συμβούν όλα αυτά κάποιος, κάποιοι έδωσαν στους ίδιους το δικαίωμα.
Ονοματεπώνυμο έχει, δεν τους έβαλα εγώ στη συγκυβέρνηση, δεν καρατόμησα εγώ το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, δεν τους πρόσφερα βούτυρο στο ψωμί, δεν τους έβαλα στο πολιτικό παιχνίδι στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, έστω αν αυτοί κατά μεγάλο μέρος είχαν καταστρέψει τη χώρα (2004-2009) αυξάνοντας το δημόσιο χρέος στα 320 δισ. ευρώ, κάνοντάς το επαχθές και μη βιώσιμο.
Κινήσεις λαθεμένες, οι οποίες ευθύνονται μεταξύ άλλων και για την καθυστέρηση των όποιων μεταρρυθμίσεων αλλά και της κοινωνικής σύγκρουσης που έφερε τη χρονοκαθυστέρηση αλλά και το χαμένο πολιτικό χρόνο της περιόδου 2009-2014.
Είναι δε εξαιρετικά αδιανόητο να καταλήξω τη συζήτηση, η οποία αφορά τη δεξιά, στην κεντροαριστερά, όμως αλήθεια πώς θα ήταν τα πράγματα αν έλειπαν οι κομπλεξισμοί και σήμερα η χώρα διέθετε μια κυβέρνηση με κεντροαριστερό πρόσημο, εκφραζόμενη από το σύνολο της σημερινής σοσιαλδημοκρατίας και όχι από το συνονθύλευμα με τους αδέξιους ακροδεξιούς;
Κάποια στιγμή, πρέπει, προς το συμφέρον των Ελλήνων, να μπει ένα τέλος στις κομπλεξικές αφηγήσεις όλων αυτών που είτε κινούνται, είτε εκφράζουν, είτε θέλουν να ανασυντάξουν το χώρο της πραγματικής σοσιαλδημοκρατίας.
Τα συνδρόματα που οδήγησαν στη μη επίτευξη κοινής συμφωνίας στο διάλογο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση (43,9%) και ο ΣΥΡΙΖΑ τότε ΣΥΝ στο 3 κάτι, πρέπει να σταματήσουν την ύπαρξή τους, αυτή τη φορά στη σημερινή αντίθετη κατεύθυνση, και επιτέλους να ανοίξει ο διάλογος για τη διαμόρφωση του κοινού χώρου, χωρίς παρακαταθήκη τους ανούσιους παρελθοντολογικούς κομπλεξισμούς.
Ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης, αυτονόητο είναι, δεν μπορεί να περιορίζεται σε ένα ποσοστό γύρω στο 6% και κάτι, αλλά και στο πλειοψηφικό 35% και κάτι του κόσμου, που έχει εκφραστεί μέσα από το παλιό 3% ή το νέο, όπως ορισμένοι ευαγγελίζονται, να μη θεωρείται πως ανήκει σε κόσμο ο οποίος δεν εκφράζεται, δεν ανήκει στη δημοκρατική παράταξη.
Μην ξεχάσω και τον απογοητευμένο δημοκρατικό, κεντροαριστερό σοσιαλδημοκράτη, ο οποίος επέλεξε την αποχή και δεν παρέστη στις κάλπες των τελευταίων εκλογών, καθώς φοβήθηκε με το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή των capitals controls αλλά και την αριστεροακροδεξιά συνεύρεση.
Οπότε, ας καταλάβουν πως η πλειοψηφία του χώρου επιθυμεί ένα κοινό, καθαρό, σοβαρό σπίτι που θα γίνει το σπίτι όλων χωρίς περιορισμούς και καλέσματα, με όρους που όταν μπουν το κάλεσμα παύει να είναι κάλεσμα.
Ορθά, κόσμος ισχυρίζεται πως από το Γενάρη κάτι συμβαίνει...
Ορθότερα, κάποιοι διαμηνύουν σε όλους τους τόνους και τις κατευθύνσεις πως δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος.
Συσχετισμοί οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν την ατζέντα πρέπει να συνευρεθούν.
Ώστε να αντιμετωπιστεί η ανεργία με κεντροαριστερές πολιτικές, να έρθει η ανάπτυξη με κεντροαριστερό πρόσημο, να αντιμετωπιστεί ανθρωπιστικά το μέγα θέμα του μεταναστευτικού αλλά και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την επιτέλους ελάφρυνση του απεχθούς (από + έχθος =μίσος) άρα μισητού ή του επαχθούς (επί +άχθος= βάρος) ή του σεισαχθούς (σείω + άχθος= βάρος) χρέους που πρέπει να αποτιναχθεί.
Ώρα για το αύριο - ή επιθυμούν κάποιοι την παραμονή στο σήμερα με όρους του χθες;
*Ο Τσιλογιάννης Ανδρέας είναι δημοσιογράφος, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου.
