Το λάθος είναι μια αυθεντική ελληνική λέξη, προερχόμενη ως παράγωγο του ρήματος λανθάνω, που σημαίνει "διαφεύγει της προσοχής μου".
Του Μαρίνου Παττακού
Το λάθος είναι καθετί που αποκλίνει από τον κανόνα, κάτι που δε λέγεται ή δε γίνεται σωστά.
Είναι η ατυχής επιλογή πράξης, εκτίμησης μιας κατάστασης. Είναι καθετί που βρίσκεται σε απόσταση από την αλήθεια ή την πραγματικότητα.
Η σημασία της λέξης αυτής είναι μεγάλη και οι συνέπειές της όταν υποπέσει σ' αυτήν ο άνθρωπος είναι σημαντικές.
Δεν ήταν τυχαίο που η λέξη λάθος χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος από τον Αντώνη Σαμαράκη, έναν καταξιωμένο, πολυδιαβασμένο Έλληνα λογοτέχνη, στο περίφημο κοινωνικό, μυθιστορηματικό του έργο «Το Λάθος».
Ένα έργο σύμβολο της ελευθερίας και της ανθρώπινης αντίστασης εναντίον κάθε μορφής ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Όμως δεν είναι ο σκοπός και το νόημα του σημερινού σχολίου η αναφορά σε γλωσσικά, φιλολογικά ή λογοτεχνικά μαθήματα, αλλά η μεταφορική ταξινόμηση του λάθους σε σχέση με τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα στη χώρα μας.
Οι εκλογές της Κυριακής ήταν χωρίς καμιά αμφιβολία καθοριστικής σημασίας, γιατί από την κυβέρνηση που θα προκύψει θα κριθεί η διάρκεια της λιτότητας και της ύφεσης στην Ελλάδα.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι εμφανίζονταν ικανοποιημένοι μετά τη μνημονιακή στροφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., θεωρώντας τις εξελίξεις θετικές, με την υπερψήφιση του τρίτου προγράμματος από τη μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής, στηριζόμενοι στη βεβαιότητα πως η νέα κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Προσωπικά πιστεύω ότι η νέα συγκυβέρνηση του τόπου με τους ίδιους εταίρους δεν είχε δώσει θετικό δείγμα γραφής κατά την παρελθούσα κυβερνητική περίοδο.
Είναι νωπές στη μνήμη μας οι επιπτώσεις από την άσκοπη και αδιέξοδη διαπραγματευτική πολιτική. Το αχρείαστο και χωρίς νόημα δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Το τραπεζικό αδιέξοδο με τον περιορισμό της κίνησης κεφαλαίων και τελικά την υπογραφή της νέας συμφωνίας, κατά κοινή ομολογία αυστηρότερης και δυσμενέστερης των δύο προηγούμενων.
Ο Ελληνικός λαός, του οποίου η ετυμηγορία θεωρείται σεβαστή και αδιαμφισβήτητη, παραμέρισε αυτά τα δεδομένα και έδωσε δεύτερη ευκαιρία στη συγκυβέρνηση της Αριστεράς.
Με την απόφασή του απέρριψε τη λύση κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας, δίνοντας το βάρος της ευθύνης διακυβέρνησης σε δικομματική συγκυβέρνηση.
Δεν το εύχομαι, αλλά πολύ φοβάμαι ότι μπορεί μεν να έφυγε η ομάδα Λαφαζάνη, ωστόσο πολλοί απ' αυτούς που έμειναν δεν εμπνέουν την απόλυτη εμπιστοσύνη και δεν προδικάζουν την τήρηση σταθερής πολιτικής εφαρμογής της συμφωνίας και των ιδιωτικοποιήσεων.
Εγγύηση για πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και της οικονομικής πολιτικής που επιβάλλει η νέα συμφωνία, προκειμένου να αλλάξει το αρνητικό κλίμα σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα ήταν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με στήριξη όλων των κομμάτων που εκφράζουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας.
Μόνο τότε οι επενδυτές θα επιστρέψουν βέβαιοι ότι έχουν μπροστά τους ένα σίγουρο, αξιόπιστο και σταθερό οικονομικό περιβάλλον και μαζί μ' αυτούς θα επιστρέψει η ανάπτυξη στον τόπο μας.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα κυβέρνηση δικαιούται τον απαραίτητο χρόνο για να αποδείξει ότι διδάχτηκε από τα λάθη του παρελθόντος και ότι η κατανομή των ψήφων του ελληνικού λαού στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές δε θα καταλήξει για την πατρίδα μας ως ενδεχόμενο ενός μεγάλου «ιστορικού και πολιτικού Λάθους».
