Ξανά λοιπόν μπροστά στην κάλπη! Θα μπει κάποιος στον πειρασμό - επηρεασμένος από τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών και ασφαλώς από τα κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλεί η συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση - να θεωρήσει αυτές τις εκλογές "όχι ιδιαίτερα σημαντικές" και "ευκαιρία να... κάνουμε πλάκα" και, κλασικά, "ωχ αδερφέ, όλοι ίδιοι είναι"...
Όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι.
Ας ξεκινήσουμε από αυτήν τη διαπίστωση και ας δούμε πού μας βγάζει. Κάθε κόμμα έχει τις αναφορές του, την ατζέντα του, τα "αγαπημένα" του παιδιά, τα "αποπαίδια", τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες, τις συγκεκριμένες αποχρώσεις της πολιτικής που υπηρετεί, το ήθος και την ηθική του.
Η "ιδεολογία" ενός κόμματος είναι μόνο μία από τις παραμέτρους και μάλιστα στο σημερινό περιβάλλον, δεν είναι καν η πιο σημαντική - όλα τα κόμματα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, οφείλουν να υπηρετήσουν το καλό της χώρας και των κατοίκων της και αυτό το καλό είναι συνυφασμένο με μια συγκεκριμένη πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Τους προηγούμενους λίγους μήνες και ιδιαίτερα το καλοκαίρι παρακολουθήσαμε τι ακριβώς σημαίνει να αγνοείς αυτήν την πραγματικότητα και να προσπαθείς να βρεις λύσεις βασιζόμενος στην ιδεολογική σου ταυτότητα - μια σφοδρή μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα και πολλές ζημιές για τους Έλληνες!
Το ερώτημα λοιπόν, αν και πολυδιάστατο, είναι απλό. Θα ψηφίσουμε βάσει των ιδεολογικών μας κατευθύνσεων; Ή θα ψηφίσουμε βάσει του συμφέροντος της χώρας; Ή του δικού μας συμφέροντος, προσωπικού, οικογενειακού επαγγελματικού ή ταξικού; Ή θα επιλέξουμε κάποιο άλλο κριτήριο, που δεν έχει να κάνει ούτε με την ιδεολογία, ούτε με τη λογική εξέταση των πραγμάτων;
Η απάντηση δεν είναι εξίσου απλή, βεβαίως. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σύστημα αξιών. Όμως εδώ υπάρχει μια παγίδα. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτές οι εκλογές "δεν είναι σημαντικές" κι ότι είναι μια ευκαιρία είτε να απόσχουν, είτε να... τρολάρουν (όπως λένε οι νέοι) την ψηφοφορία, επιλέγοντας ένα περιθωριακό κόμμα, μια πολιτική δύναμη που "δεν υπάρχει στο χάρτη", έτσι, για το "χάζι".
Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι επικίνδυνος.
Η Δημοκρατία μας, δυστυχώς, δε μας δίνει πολλές ευκαιρίες να συμμετέχουμε στη διαμόρφωση πολιτικής. Θα ήταν καλό να είχαμε κάποιου είδους άμεσης δημοκρατίας ή ένα συμμετοχικότερο δημοκρατικό καθεστώς, όπου κάθε πολίτης θα μπορεί να εκφράζεται για τα κομβικά ζητήματα τακτικά και άμεσα.
Δεν έχουμε όμως κάτι τέτοιο. Έχουμε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο μας επιτρέπει κάθε τέσσερα χρόνια (τελευταία... πολύ συχνότερα, η αναμέτρηση της Κυριακής είναι η τέταρτη μέσα σε κάτι περισσότερο από τρία χρόνια και δεν συμπεριλαμβάνονται οι υπόλοιπες αναμετρήσεις, ευρωεκλογές, δημοτικές κ.λπ.) να επιλέγουμε την πολιτική εκείνη δύναμη και τους ανθρώπους που θα διαχειριστούν το κράτος και τις ζωές μας.
Είναι κρίμα και άδικο να σπαταλάμε αυτήν την ευκαιρία αδιαφορώντας για να βάλουμε στη Βουλή τον Χ ή Ψ γραφικό τύπο, απλώς επειδή "έχει πλάκα" και διότι "όλοι ίδιοι είναι". Είπαμε, δεν είναι όλοι ίδιοι.
Το μήνυμα στον ψηφοφόρο
Απευθυνόμαστε λοιπόν στον Κρητικό ψηφοφόρο και του λέμε ευθέως και δίχως περιστροφές:
- Η ψήφος είναι μια πράξη ευθύνης! Ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας, στην οικογένειά μας, στα παιδιά μας, στη χώρα μας. Δε θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο "χαβαλέ", ούτε τιμωρίας ούτε και να δίνεται ελαφρά τη καρδία στο κόμμα που «λέει πιο ωραία ψέματα» κ.ο.κ.
- Οι καιροί είναι επικίνδυνοι και απαιτούν σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ψύχραιμη εκτίμηση των πραγμάτων και ρεαλισμό.
Το να τρέφουμε με τις ψήφους μας όσους τρέφουν τις αυταπάτες μας είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και συνήθως οδηγεί σε μικρές ή μεγάλες καταστροφές. Για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας μιλάμε, δε χωράνε ούτε πειραματισμοί, ούτε χαβαλέδες, ούτε βεβαίως αιθεροβάμονες που προσπαθούν να χαϊδέψουν αφτιά και συνειδήσεις.
- Η χώρα δεν έχει περιθώρια άλλων καθυστερήσεων. Στη σύγκρουση μεταξύ των επιθυμιών μας και της σκληρής πραγματικότητας, το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο: η πραγματικότητα νίκησε με... νοκ άουτ.
Το θέμα είναι να το κατανοήσουμε, να το κάνουμε κτήμα μας και να πορευτούμε ανάλογα στη συνέχεια, διαφορετικά... θα έχουμε και άλλα "ατυχήματα" στη συνέχεια.
- Η χώρα πρέπει να αλλάξει. Αυτό θα έπρεπε να είναι μια διαπίστωση όλων μας, αλλά δυστυχώς είναι μόνο ορισμένων. Και κάθε ένας θέλει να την αλλάξει... με τον τρόπο που τον βολεύει, τον ίδιο, το κόμμα και την εκλογική πελατεία του, τα συμφέροντα που υπηρετεί. Όχι. Η χώρα πρέπει να αλλάξει σε όλα τα σημεία εκείνα στα οποία παραμένει μια οπισθοδρομική και βαθιά διεφθαρμένη χώρα. Και στην κατεύθυνση αυτή, μόνο με συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων που επιθυμούν αυτήν την αλλαγή μπορούμε να έχουμε αποτέλεσμα. Διότι, διαφορετικά, θα αλλάξουν μόνο αυτά που θέλει ο Α ή ο Β και όχι αυτά που θέλει ο Γ και ο Δ και θα πηγαίνουμε ξανά... μονόπαντα.
Προς το αύριο με κόπο και ιδρώτα
Η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουμε υποφέρει πολλά τα τελευταία χρόνια. Οι εποχές της ευημερίας των πολλών δυστυχώς έχουν περάσει και όποιος σας λέει το αντίθετο είναι ψεύτης. Αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό στο νέο κόσμο που δημιουργείται.
Πρέπει να παραμείνουμε στην "ευρωπαϊκή πρωτοπορία", δίχως να απεμπολήσουμε τα δικαιώματα που έχουμε κερδίσει με δυσκολία και πολλή προσπάθεια.
Οφείλουμε να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο της ανάπτυξης, δίχως εκπτώσεις και παραχωρήσεις. Ανάπτυξη που θα σέβεται τον άνθρωπο, τον επιχειρηματία, τον εργαζόμενο, το περιβάλλον, τις τοπικές κοινωνίες.
Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο. Αλλά αυτό δε θα γίνει με "μαγικές λύσεις", ούτε με "ζογκλερικά" - θέλει κόπο, αγώνα, προσπάθεια, προσήλωση και προ παντός εμπιστοσύνη.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιτρέψουμε σε λαϊκιστές που υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια να κάνουν... ό,τι τους έλθει, γιατί "έτσι μας αρέσει". Απαιτούνται λελογισμένες κινήσεις, συνέπεια, σοβαρότητα.
Όχι άλλα ψέματα, όχι εξαπάτηση του κόσμου. Αρκετά υποφέραμε δίχως προοπτική και δίχως τη γνώση που οι περιστάσεις απαιτούσαν.
Τα κόμματα εξουσίας οφείλουν σε αυτήν την περίσταση να βρουν αυτά που τα ενώνουν - λίγα, πολλά, σημαντικά, ασήμαντα, όποια είναι αυτά - και να πατήσουν πάνω σε αυτά για να συνεργαστούν. Η κάλπη δεν πρόκειται να βγάλει κανέναν αυτοδύναμο, οπότε η συνεργασία είναι μονόδρομος. Ε, ας συνεργαστούν λοιπόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Ας συνθέσουν το καλό, όσο αυτό είναι δυνατό στις σημερινές συνθήκες. Γιατί είναι η μόνη μας ελπίδα.
Και εσείς, Κρητικοί ψηφοφόροι, σκεφτείτε τα όλα αυτά. Δώστε τη δική σας απάντηση σε εκείνους που επιχείρησαν να σας εξαπατήσουν, δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους, όποιοι και αν είναι αυτοί, και μην αφήσετε να επικρατήσει η μισαλλοδοξία, ο καιροσκοπισμός και η αφέλεια!
Εκφράστε τη βούλησή σας για να γίνει κάτι καλό σε αυτήν τη χώρα, έστω και τώρα, τη δωδέκατη ώρα.
Γιατί ίσως αυτή να είναι η τελευταία μας ευκαιρία να εξασφαλίσουμε ότι δε θα γίνει και άλλο μεγάλο δραματικό και επικίνδυνο πισωγύρισμα.
Μετά, πραγματικά θα είναι αργά.
Καλή ψήφο!
