Είναι αλήθεια ότι η πολιτική παντού στον κόσμο είναι συνυφασμένη με τα σκάνδαλα. Διαφθορά και πολιτική διαπλέκονται στενά, καθώς οι πολιτικοί έχουν να διαχειριστούν μπόλικο δημόσιο χρήμα και όπου υπάρχει χρήμα... υπάρχει και κόσμος που βάζει το χέρι στο βάζο με το μέλι. Αξίωμα αυτό, δίχως εξαιρέσεις.
Γράφει ο Μέντωρ
Το αστείο της υποθέσεως (και γκροτέσκο μπορεί να πει κανείς) είναι όταν ένα κόμμα εκλέγεται ως υποτίθεται "αδιάφθορο" και ως "κόμμα της κάθαρσης" και "πολέμιος της διαφθοράς" και... εντός ολίγων μηνών γίνεται αντιληπτό ότι μικρές (και αδιόρατες) είναι οι διαφορές του με τους προηγούμενους, τους "διεφθαρμένους", τους "διαπλεκόμενους" και... "το παλιό".
Ναι, φυσικά μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από τις αστειότητες (όπως αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων) με τα μνημόνια, ένα από τα κεντρικά συνθήματά τους ήταν "ψηφίστε μας γιατί... εμείς είμαστε τίμιοι", υπονοώντας ταυτόχρονα "δεν είμαστε σαν τους άλλους, που είναι άτιμοι κλέφτες και λωποδύτες".
Μάλιστα επέσειαν για το λόγο αυτό και το "ήθος της Αριστεράς". Κάτι που δεν μπορώ να πω ότι πείθει πλέον ως επιχείρημα, διότι οι άνθρωποι κάνουν το ήθος και όχι η ιδεολογία. Και εντάξει, να δεχτούμε ότι οι του ΚΚΕ όντως έχουν αποδείξει (παρότι δεν έχουν βρεθεί στην εξουσία) ότι όντως είναι έντιμοι. Όλα αυτά τα χρόνια, ούτε ένας κομμουνιστής δε βρέθηκε "με το χέρι στο βάζο με το μέλι".
Όμως οι του ΣΥΡΙΖΑ (παλιότερα του ΣΥΝασπισμού και του ΚΚΕ εσωτερικού) δεν έχουν τέτοιου είδους... εχέγγυα τιμιότητας. Κατά καιρούς διάφοροι από το χώρο της ευρύτερης Αριστεράς βρέθηκαν ανακατωμένοι σε σκάνδαλα. Δε θα θεωρήσουμε "αριστερά" το ΠΑΣΟΚ, διότι τότε... θα σπάγαμε το σκανδαλόμετρο, όμως.
Εντάξει, πάντως, σε κυβερνητικές θέσεις δεν τους είχαμε δει. Και είπαμε, ας τους δούμε. Ας δούμε "το ήθος της Αριστεράς" στην πράξη.
Και δυστυχώς, είδαμε... πολλά που δε θα θέλαμε να δούμε.
Σκάνδαλα, σκανδαλάκια, σκανδαλάρες, απ' όλα έχει ο μπαξές. Εντάξει, κανένα δεν είναι του μεγέθους λ.χ. της υπόθεσης Βατοπεδίου, δομημένων ομολόγων, Χρηματιστηρίου, Κοσκωτά, για να πούμε μόνο τα τεραστίου μεγέθους σκάνδαλα των προηγούμενων, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Αλλά αφενός μιλάμε για μια επτάμηνη διακυβέρνηση και αφετέρου... για Αριστερά. Εντάξει, οι Δεξιοί και οι Κεντρώοι διαφθείρονται εύκολα, ας το δεχτούμε. Αλλά... κι οι Αριστεροί μια από τα ίδια;
Το χρονικό των σκανδάλων
Ας δούμε όμως τα σκάνδαλα της "Πρώτη φορά Αριστερά" που έχουν δει το... φως της δημοσιότητας αυτούς τους μήνες.
Εν αρχή ην... το Κατρούγκαλος-γκέιτ. Η υπόθεση που αποκαλύφθηκε με τα ιδιωτικά συμφωνητικά που φερόταν να είχε υπογράψει η δικηγορική εταιρεία του αν. υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης με εκατοντάδες απολυμένους δημόσιους υπαλλήλους, όπου σύμφωνα με τα δημοσιεύματα προβλεπόταν να λαμβάνει προμήθεια 12% από τα ακαθάριστα ποσά των αποζημιώσεων που θα λάμβαναν σε περίπτωση επαναπρόσληψης.
Μετά είχαμε την υπόθεση του αν. υπουργού Οικονομικών Δημήτρη Μάρδα, που σύμφωνα πάλι με δημοσιεύματα, ενώ είχε ήδη αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα, μετέφερε χρήματα σε τράπεζα του εξωτερικού.
Εντάξει, τα περί ενοικίασης της οικίας της συζύγου του Γιάννη Βαρουφάκη δίχως το ανάλογο σήμα του ΕΟΤ... αυτό είναι ανθυποπταίσμα, δε θα το σχολιάσουμε καθόλου. Όμως, η (πρώην, πλέον του ΣΥΡΙΖΑ) Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε και αυτή... τα θεματάκια της, αφού έγινε λόγος για παράνομη λήψη επιδόματος ανήλικων τέκνων από τη μητέρα της και αντιπρόεδρο του ΕΣΡ κ. Λίνα Αλεξίου.
Ακόμη έχουμε τοποθετήσεις διαφόρων "συγγενών και φίλων" σε θέσεις ευθύνης (και παχυλών αμοιβών), αυξήσεις των εν λόγω αμοιβών διαφόρων άλλων "συγγενών και φίλων" που υπηρετούσαν σε θέσεις ευθύνης, η ομολογία του Π. Πολάκη ότι ως δήμαρχος Σφακίων «διατηρούσε διπλό ταμείο στο Δήμο του, ένα μαύρο και ένα άσπρο,» προκειμένου να έχει έσοδα και βεβαίως το ίσως "διασημότερο" όλων (πριν... μας προκύψει Φλαμπουράρης), η υπόθεση της τότε αν. υπουργού Οικονομικών Νάντιας Βαλαβάνη, η μητέρα της οποίας απέσυρε από λογαριασμό τράπεζας μεγάλο χρηματικό ποσό λίγο πριν... το κλείσιμο των τραπεζών με τα capital controls.
Και για να φτάσουμε, στην... εποποιία Φλαμπουράρη!
Το σκάνδαλο Φλαμπουράρη
Σύμφωνα λοιπόν με τις καταγγελίες - που συνοδεύονται και από μπόλικη και... πειστική χαρτούρα - η εταιρεία του Αλέκου Φλαμπουράρη (που μεταξύ των άλλων θεωρείται ο "μέντορας" του Αλέξη Τσίπρα) ΔΙΑΤΜΗΣΗ ΑΤΕ, ενώ ο ίδιος συνέχιζε να είναι κύριος μέτοχος, υπέγραψε εργολαβική σύμβαση με την περιφέρεια Πελοποννήσου έναντι του ποσού 3,9 εκατ. ευρώ.
Μια σύμβαση διόλου ευκαταφρόνητη που αφορούσε στα συμπληρωματικά έργα στο αλιευτικό καταφύγιο Βραχατίου. Και το κερασάκι στην τούρτα: πρόκειται για έργο που δέχθηκε βροχή ενστάσεων καθώς καταγγέλθηκε πως η εταιρεία του κ. Φλαμπουράρη δεν είχε φορολογική ενημερότητα.
Η συνέχεια είναι γνωστή, ο κ. Φλαμπουράρης δήλωσε ότι δεν είναι πλέον στην εταιρεία από τη στιγμή που έγινε υπουργός, γίνανε διάφορα ευτράπελα ως προς το "τι" και το "πότε" της διαβίβασης των μετοχών... γενικώς, ο εξ απορρήτων του πρωθυπουργού εκτέθηκε ανεπανόρθωτα.
Και τα άλλα σκάνδαλα;
Βεβαίως η σκανδαλολογία της "Πρώτης φορά Αριστερά" δεν αποκαθαίρει σε καμία περίπτωση τα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων, πράσινων ή γαλάζιων. Και δεν είναι και λίγα, είπαμε ότι εξουσία=σκάνδαλα, ανεξαρτήτως του πόσο ηθικά είναι ή δεν είναι τα πρόσωπα που έχουν την εξουσία (καθώς "η εξουσία διαφθείρει").
Τα σκάνδαλα του ΣΥΡΙΖΑ δε θα μας κάνουν να ξεχάσουμε λ.χ. ότι η διαβόητη "λίστα Λαγκάρντ" πηγαινοερχόταν από συρτάρι σε συρτάρι όπου την "ξεχνούσαν" βολικά τη μια ο Παπακωνσταντίνου και την άλλη ο Βενιζέλος και την τρίτη... ο Χατζηπετρής.
Ούτε ότι όταν βγήκε η Ν.Δ. η λίστα... ξεχάστηκε για τα καλά, αφού φιγουράριζαν στελέχη της Ν.Δ. και συγγενικά τους πρόσωπα, με πρώτο τον Παπασταύρου που φέρεται να είναι ανακατωμένος σε μεγα-υποθεσάρα. Δεν θα ξεχάσουμε ότι ο τέως πρωθυπουργός με... το καλημέρα, πριν προλάβει να κλείσει μήνα στην κυβέρνηση, έδωσε ένα "δωράκι" 12 εκατ. για τις ανάγκες του Ινστιτούτου στο οποίο... τυχαίως είναι πρόεδρος ο αδελφός του.
Ούτε τις διαβόητες τροπολογίες που πέρναγαν παρεούλα Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ για αμνήστευση καταχραστών, χάρισμα χρεών ημετέρων και πολλά πολλά ακόμη.
Αλλά, είπαμε, αυτοί είναι "το παλιό". Το "καινούργιο", τι στο καλό κάνει; Βάζει... ακόμη πιο βαθιά το χέρι στο βάζο με το μέλι; Γιατί δεν είναι μια και δύο οι περιπτώσεις και περιλαμβάνουν... διαφόρων ειδών σκανδαλάκια και σκάνδαλα τα οποία ξεπετάγονται κάθε τρεις και λίγο.
Η χώρα έχει ανάγκη, σήμερα περισσότερο από ποτέ, από το καλό παράδειγμα των κυβερνώντων. Ναι, είναι δύσκολο να κρατηθούν τα δάχτυλα μακριά από το βάζο με το μέλι, το αντιλαμβανόμαστε. Αυτό σημαίνει, ωστόσο, ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο ελέγχου και συνεχούς μάλιστα, που να μην επιτρέπει στο χέρι να βουτήξει στο βάζο - και αν βουτήξει, να το... πιάσουν άμεσα στη φάκα.
