Κάπως έτσι καλούμαστε στην κάλπη για μια ακόμα φορά, με τους πολίτες να κουνούν απορημένοι το κεφάλι για το τι ακριβώς συνέβη, τι συμβαίνει και τι θα συμβεί. Οι πιο αδιάφορες, ανούσιες και ουσιαστικά άσκοπες εκλογές των τελευταίων χρόνων βρίσκονται προ των πυλών και, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς διά... γυμνού οφθαλμού, δεν ιδρώνει το αφτί κανενός. Ούτε καν εκείνο της κυρίας Μέρκελ, του κυρίου Ντέισελμπλουμ και του κυρίου Σόιμπλε.
Του Σταύρου Μουντουφάρη
Η μεν πρώτη έχει αυτή τη στιγμή να διαχειριστεί ως Frau Europa, όπως την είχε αποκαλέσει πριν από μερικά χρόνια το ΤΙΜΕ, τη μεταναστευτική κρίση, προσπαθώντας να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί ακόμα από την τιμή της Ευρώπης. Πράγμα δύσκολο, καθώς για μια ακόμα φορά η Γηραιά αποδείχτηκε γυμνή. Ο δε Ολλανδός υπουργός Οικονομικών και εκ νέου επικεφαλής του Eurogroup έκανε το... χρέος του, στέλνοντας ως όφειλε τις προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση της επόμενης Δευτέρας στην Ελλάδα και ασχολείται τώρα με τα του οίκου του, καθώς το ολλανδικό Εργατικό Κόμμα στο οποίο ανήκει ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ κατρακυλάει επικίνδυνα δημοσκοπικά.
Όσο για το Γερμανό υπουργό Οικονομικών, αυτός έχει ήδη προδιαγράψει το μέλλον και να σκάψει ένα νέο όρυγμα για την ευρωζώνη στη γνωστή σκληρή γραμμή «Μαζινό» του, ζητώντας με ανεπίσημο έγγραφο που διένειμε κατά την άτυπη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, κανόνες βάσει των οποίων θα επιτρέπεται η χρεωκοπία μιας χώρας εντός της νομισματικής ένωσης.
Γι' αυτό και τους έχουμε χάσει από το προσκήνιο, αν σας έχουν λείψει και ανησυχείτε για την απουσία και τη σιωπή τους όλο αυτό το διάστημα. Πέρα από κάποια... σπαράγματα δηλώσεων που βεβαίως πόρρω απέχουν από τα όσα ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες. Μην ανησυχείτε όμως. Θα τους ξανασυναντήσουμε στα επόμενα επεισόδια του σίριαλ, το οποίο ξεκινάει προσεχώς με την έλευση του φθινοπώρου, όπως συμβαίνει με όλες τις τηλεοπτικές σειρές.
Όσο για τους Έλληνες μπερδεμένους και συγχυσμένους, εμφανίζονται να κοιτούν τη μονομαχία στήθος με στήθος ως παρατηρητές και όχι ως πρωταγωνιστές, ως κυρίαρχος λαός, όπως είναι το χαρακτηριστικό ρηθέν αντίστοιχων (πάλαι ποτέ) ημερών. Όπως πάντα, κάνουμε τη λάθος ερώτηση για να πάρουμε τη λάθος απάντηση, ξέροντας κατά βάθος ότι εκεί που πήγε το πράγμα ο παράδεισος είναι μακριά και περνάει από τη στρωμένη με αγκάθια οδό της μετάνοιας, καθάπερ λέγει Βίβλος, για τις πολλές αμαρτίες που δεν ξεχρεώνονται ακόμα και αν πέσουμε μέσα στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Η σωστή ερώτηση είναι, ξέρει άραγε κανείς τι μας περιμένει μόλις κατασταλάξει η σκόνη από τις προεκλογικές υποσχέσεις που έχει απλωθεί σαν τη σκόνη της Σαχάρας πάνω από τον τόπο; Για τις ακρίδες δεν το συζητάμε, γιατί αυτές είναι μόνο μια από τις 10 πληγές του Φαραώ (με το ΦΠΑ 23%, πόσες άραγε γίνονται οι... πληγές;).
Οι περισσότεροι αγνοούμε τι φέρνει το (πάντα άδηλον) κοντινό μέλλον. Πόσω μάλλον το μακρινό. Ήτοι τι θα φορτωθούμε στην πλάτη μας από το περίπου έως το επακριβώς με το επερχόμενο τρίτο μνημόνιο. Ίσως και εδώ το επίσης βιβλικό ρηθέν να είναι η καλύτερη απάντηση: Μακάριοι οι φτωχοί των πνεύματι... Εν ολίγοις, καλιά τα ανείπωτα παρά τα ειπωμένα. Kalo koyragio που έλεγε και ο Όλι Ρεν όταν ξεκίνησε η κρίση και καλά κρασιά. Άλλωστε, τώρα δεν μπαίνουν στο βαρέλι; Α, και καλή ψήφο..!
