"Εννέα προγράμματα λιτότητας, τρία πακέτα βοήθειας και μία παραίτηση" τιτλοφορείται δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας "Le Monde", η οποία παραθέτει ένα διαδραστικό χρονολόγιο για την ελληνική κρίση από το 2009 έως την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές, ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να φρεσκάρει στη μνήμη του μερικές από τις στιγμές-καμπή για την ελληνική κοινωνία σε μία πορεία 6 χρόνων, όπου τα συνεχή "προγράμματα διάσωσης" ή "μνημόνια" οδήγησαν μέχρι σήμερα εκτός όλων των άλλων σε διαρκείς πολιτικές και κομματικές μεταβολές και το σχηματισμό 6 διαφορετικών κυβερνήσεων (Παπανδρέου, Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, Σαμαρά-Βενιζέλου, Τσίπρα), συμπεριλαμβανομένων μίας υπηρεσιακής (Πικραμμένος) και μίας τεχνοκρατικής (Παπαδήμος με τη στήριξη Βενιζέλου-Σαμαρά-Καρατζαφέρη), ενώ με την προκήρυξη των τωρινών εκλογών θα προστεθεί και μία έβδομη και πάλι υπηρεσιακή.
Του Γιώργου Σαχίνη
Αν είστε λοιπόν από αυτούς που πριν ψηφίσουν θέλουν να δουν το χρονολόγιο αυτών των 6 ετών με τόσο πυκνά γεγονότα, πάρτε βαθιά ανάσα και ξεκινήστε:
* 2009: Με την άνοδο στην εξουσία, ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου ανακαλύπτει χαλκευμένα δημοσιονομικά στοιχεία και εισάγει μέτρα λιτότητας. Ενώ η βαθμολογία της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας μειώνεται από τους οίκους αξιολόγησης, ο Παπανδρέου αποσύρει το πρόγραμμά του για την ανάκαμψη της οικονομίας ύψους 2,5 δισ. ευρώ και παρουσιάζει πακέτο μέτρων λιτότητας για να περιορίσει το έλλειμμα από 12,7 στο 3% του ΑΕΠ πριν από το 2013:
• Μείωση κατά 10% των λειτουργικών εξόδων του κράτους,
• πάγωμα στις προσλήψεις και τους μισθούς άνω των 2.000 ευρώ στο δημόσιο τομέα,
• φορολόγηση των μπόνους στους δημόσιους υπαλλήλους,
• μείωση των Διοικητικών Συμβουλίων των δημόσιων επιχειρήσεων και των μισθών τους,
• φορολόγηση των μπόνους στελεχών ιδιωτικών τραπεζών με συντελεστή 90%,
• επαναφορά του φόρου κληρονομιάς και φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας,
• ιδιωτικοποιήσεις κρατικών εκτάσεων.
«Πρέπει μέσα σε τρεις μήνες να πάρουμε αποφάσεις που δεν είχαν ληφθεί εδώ και δέκα χρόνια», είχε εξηγήσει τότε ο Γιώργος Παπανδρέου.
* 3 Μαρτίου 2010: Ένα δεύτερο πρόγραμμα λιτότητας 4,8 δισ. ευρώ. Υπό την πίεση των αγορών και των Ευρωπαίων εταίρων, η κυβέρνηση Παπανδρέου παρουσιάζει ένα νέο πακέτο μέτρων λιτότητας για την αποδέσμευση 4,8 δισ. ευρώ. Ειδικότερα, προβλέπει:
• Αύξηση κατά δύο μονάδες του ΦΠΑ,
• αύξηση της φορολογίας στα αλκοολούχα ποτά (+20%), τον καπνό (+63%), τα καύσιμα και τα είδη πολυτελείας,
• πάγωμα των συντάξεων των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα,
• περικοπές κατά 60% του 14ου μισθού των δημόσιων υπαλλήλων και κατά 30% του 13ου μισθού των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
* 2 Μαΐου 2010: Ένα πρώτο πρόγραμμα διεθνούς βοήθειας ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Έπειτα από μήνες επιφυλακτικότητας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ελλάδα συμφωνούν σε ένα πακέτο διάσωσης ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ για τρία χρόνια, εκ των οποίων τα 80 δισ. βαρύνουν τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και τα 30 δισ. το ΔΝΤ. Δημιουργείται το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), με 750 δισ. ευρώ, για να βοηθήσει τα ευρωπαϊκά κράτη που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
* 6 Μαΐου 2010: Τρίτο πακέτο μέτρων λιτότητας για την εξοικονόμηση 30 δισ. ευρώ. Σε αντάλλαγμα για το διεθνές πακέτο βοήθειας, η κυβέρνηση Παπανδρέου αρχίζει ένα μεγάλο πρόγραμμα εξοικονόμησης 30 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβάνοντας κυρίως:
• Η νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης (από τα 60 έτη για τις γυναίκες και τα 65 για τους άνδρες) στο εξής συνδέεται με το μέσο προσδόκιμο ζωής και τη διάρκεια των εισφορών, που αυξάνεται από τα 37 στα 40 έτη μέχρι το 2015,
• παράταση στο πάγωμα των μισθών στο δημόσιο τομέα,
• κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους που κέρδιζαν περισσότερα από 3.000 ευρώ το μήνα,
• μείωση 8% των μέσων αποδοχών των δημόσιων υπαλλήλων,
• κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης για τους συνταξιούχους, κάτι που εξισορροπείτο από το ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους,
• νέα αύξηση κατά δύο μονάδες του ΦΠΑ, από 21 σε 23%,
• αύξηση κατά 10% των φόρων σε καύσιμα, αλκοόλ και τον καπνό,
• απελευθέρωση των αγορών μεταφορών και ενέργειας,
• δυνατότητα για τις επιχειρήσεις να απολύουν περισσότερο από το 2% του προσωπικού τους μηνιαίως, ένα μέτρο που μέχρι τότε απαγορευόταν.
Η μείωση του ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ αναβλήθηκε για το 2014.
* Ιούνιος 2011: Ένα 4ο πρόγραμμα λιτότητας 28,4 δισ. ευρώ. Το ελληνικό Κοινοβούλιο υιοθετεί ύστερα από μακρές διαπραγματεύσεις ένα νέο σχέδιο λιτότητας 28,4 δισ. ευρώ για τέσσερα χρόνια, που υπαγορεύτηκε από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με αντάλλαγμα την καταβολή της πέμπτης δόσης του προγράμματος διάσωσης:
• Το αφορολόγητο όριο μειώνεται στα 8.000 ευρώ ετησίως,
• φόρος 450 ευρώ ετησίως στους αυτοαπασχολούμενους με δελτίο παροχής υπηρεσιών,
• νέες αυξήσεις του ΦΠΑ και φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης,
• αυστηρότερα κριτήρια για τις κοινωνικές παροχές, συμπεριλαμβανομένης της ανεργίας, και μείωση ορισμένων επικουρικών συντάξεων για 9 δημόσιους υπαλλήλους στους 10,
• δυνατότητα απομάκρυνσης εργαζομένων από δημόσιους οργανισμούς που καταργήθηκαν ή συγχωνεύτηκαν,
• μαζικές ιδιωτικοποιήσεις (λιμάνια, αεροδρόμια, ταχυδρομείο, ενέργεια, τράπεζες, ΟΠΑΠ), για την αποδέσμευση επιπλέον 50 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2015.
Η ψήφιση των μέτρων αυτών, στα τέλη Ιουνίου του 2011, προκαλεί μαζικές διαδηλώσεις στην Ελλάδα και σκηνές βίας.
* 20 Ιουλίου του 2011: Σχέδιο δεύτερου προγράμματος βοήθειας. Ένα μήνα μετά το τρίτο πρόγραμμα λιτότητας, η τρόικα - ΔΝΤ, Ε.Ε., Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - αναγκάζεται να καταρτίσει ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης 158 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 109 δισ. σε δάνεια που κατανέμονται μεταξύ του ΔΝΤ και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
21 Σεπτεμβρίου 2011: 5ο πακέτο μέτρων λιτότητας ύψους 7,5 δισ. ευρώ.
Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει νέα δημοσιονομική λιτότητα για να απελευθερώσει την έκτη δόση του πρώτου διεθνούς πακέτου βοήθειας του 2010. Μέτρα που πλήττουν τους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ από τη φορολόγηση αναμένεται να εξοικονομήσουν άλλα 7,5 δισ. ευρώ:
• Μείωση κατά 20% των συντάξεων άνω των 1.200 ευρώ,
• 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι τίθενται σε "καθεστώς εφεδρείας",
• το αφορολόγητο όριο μειώθηκε από 8.000 στα 5.000 ευρώ ετησίως,
• νέος φόρος στα ακίνητα,
• νέες ιδιωτικοποιήσεις.
* 27 Οκτωβρίου 2011: Μείωση ενός μέρους του χρέους και νέο πρόγραμμα βοήθειας. Στο τέλος μιας νέας μαραθώνιας συνόδου κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες καταλήγουν σε συμφωνία με τις τράπεζες για τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους που κατέχουν οι τράπεζες πιστωτές της χώρας. Οι απαιτήσεις μειώνονται κατά 50% (ή 100 δισ. ευρώ επί συνολικού χρέους των 350 δισ. ευρώ) και 30 δισ. διατίθενται στις τράπεζες.
Νέα διεθνή δάνεια ύψους 100 δισ. ευρώ χορηγούνται επίσης στην Αθήνα (σε αντικατάσταση του προγράμματος των 109 δισ. ευρώ που αποφασίστηκε τον Ιούλιο του 2011). Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα πρέπει να αποδεχθεί αυστηρότερους ελέγχους στη δημοσιονομική πολιτική της. Έντονες είναι οι επικρίσεις στη χώρα για την «απώλεια της δημοσιονομικής κυριαρχίας».
* Νοέμβριος 2011: Ο Παπανδρέου ανακοινώνει δημοψήφισμα, αλλά αποσύρει την πρότασή του και παραιτείται. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κάνει την έκπληξη την 31η Οκτωβρίου, ανακοινώνοντας τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ευρωπαϊκή συμφωνία για τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους, με αντάλλαγμα έναν αυστηρότερο έλεγχο της τρόικας στη δημοσιονομική πολιτική.
Αντιμέτωπος με επικρίσεις, διεθνείς και στους κόλπους της κυβέρνησής του, ο Γιώργος Παπανδρέου συμφωνεί να αποσύρει την πρότασή του και να διαπραγματευτεί με την αντιπολίτευση για το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Στη συνέχεια παραιτείται. Ένας τεχνοκράτης, ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος, αναλαμβάνει την πρωθυπουργία.
* 13 Φεβρουαρίου 2012: 6ο πρόγραμμα λιτότητας 350 εκατομμυρίων. Ο Λουκάς Παπαδήμος ζητεί την ψήφιση ενός νέου προγράμματος λιτότητας για να καλύψει τρύπα του προϋπολογισμού 350 εκατομμυρίων ευρώ, η μη κάλυψη της οποίας απειλεί τη χώρα με στάση πληρωμών. Τα μέτρα αυτά προβλέπουν κυρίως:
• Μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού,
• κατάργηση 15.000 θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα,
• νέα μείωση συντάξεων και των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων,
• μείωση του προϋπολογισμού της κοινωνικής ασφάλισης και του στρατού,
• ιδιωτικοποιήσεις τεσσάρων κρατικών επιχειρήσεων.
Όπως και σε προηγούμενα προγράμματα λιτότητας, η ψήφιση των μέτρων αυτών προκαλεί μαζικές διαδηλώσεις έξω από τη Βουλή των Ελλήνων.
* 21 Φεβρουαρίου 2012: Δεύτερο πακέτο διεθνούς βοήθειας ύψους 237 δισ. ευρώ και μείωση κατά το ήμισυ του χρέους προς τον ιδιωτικό τομέα.
Οι υπεύθυνοι της ευρωζώνης υιοθετούν οριστικά ένα δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, ύψους 237 δισ. ευρώ. Εκτός από τα δάνεια αυτά, το πρόγραμμα προβλέπει την απομείωση κατά το ήμισυ της ονομαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές, τράπεζες και επενδυτικά ταμεία, δηλαδή 107 δισ.
Ο Σαμαράς στην εξουσία
* 17 Ιουνίου 2012: Ο Αντώνης Σαμαράς σχηματίζει συνασπισμό με την Αριστερά.
Τρία χρόνια αφότου άφησε τη χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας, το κόμμα της δεξιάς, η Νέα Δημοκρατία, επέστρεψε στην εξουσία μετά τη νίκη του στις εκλογές. Ο νέος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σχηματίζει συνασπισμό με το ΠΑΣΟΚ και το μικρό αριστερό κόμμα ΔΗΜ.ΑΡ. Υποστηρίζοντας μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου λιτότητας που επιβλήθηκε από τους διεθνείς πιστωτές, ο Σαμαράς δείχνει τελικά μάλλον συνεργάσιμος μαζί τους. Υπόσχεται ότι η Ελλάδα θα ξαναγίνει από το 2014 μια «κανονική χώρα» και αποκλείει οποιοδήποτε νέο διεθνές πακέτο διεθνούς βοήθειας.
* 7 Νοεμβρίου 2012: 7ο πρόγραμμα μέτρων λιτότητας 18 δισ. ευρώ. Η συντηρητική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά ζητεί την ψήφιση από το Κοινοβούλιο του έκτου προγράμματος λιτότητας από την έναρξη της κρίσης. Η τρόικα απαιτεί την εφαρμογή του προγράμματος αυτού για την αποδέσμευση βοήθειας περίπου 30 δισ. ευρώ από την Ευρώπη και το ΔΝΤ. Το πρόγραμμα αυτό προβλέπει κυρίως:
• Αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη,
• μείωση ορισμένων συντάξεων,
• τη μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα,
• απορρύθμιση των αγορών εργασίας και υπηρεσιών.
* 26 Νοεμβρίου 2012: Νέο πρόγραμμα ελάφρυνσης του χρέους κατά 40 δισ. ευρώ. Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και το ΔΝΤ συμφωνούν σε μια μείωση κατά 40 δισ. ευρώ του ελληνικού χρέους και στη δεκαετή αναβολή της καταβολής των επιτοκίων. Το χρέος αναμένεται να μειωθεί στο 124% του ΑΕΠ το 2020, έναντι 120% που απαιτείτο από το ΔΝΤ αρχικά. Ο φόβος τότε ήταν μήπως το χρέος έφτανε το 190% του ΑΕΠ το 2014 (έφτασε το 177% στα τέλη του 2014).
* Ιανουάριος 2013: Ένα 8ο πρόγραμμα λιτότητας 2,5 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση Σαμαρά ψηφίζει νέο νόμο που προβλέπει κυρίως:
• Αύξηση της φορολογίας των ελεύθερων επαγγελμάτων και αύξηση της φορολογίας για τους εργαζόμενους που κερδίζουν περισσότερα από 21.000 ευρώ ετησίως,
• φορολόγηση των εφοπλιστών για πρώτη φορά από το 1953.
Ο νόμος αυτός, που επικρίθηκε ιδιαίτερα με την κατηγορία ότι «στραγγαλίζει τη μεσαία τάξη», επιτρέπει στο ελληνικό Δημόσιο να αποδεσμεύσει 2,5 δισ. ευρώ για το 2013.
* 26 Ιανουαρίου 2015: Νικητής των εκλογών το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας στην εξουσία.
Στο τέλος μιας εκστρατείας που κατήγγειλε τις πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν από την τρόικα, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αρχίζει ένα μπρα-ντε-φερ με τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ με στόχο τη χαλάρωση των μέτρων λιτότητας, την αναδιάταξη του ελληνικού χρέους και την αποδέσμευση της τελευταίας δόσης του διεθνούς πακέτου βοήθειας ώστε να επιτραπεί στην Αθήνα να τηρήσει την προσεχή καταβολή των δόσεών της.
Καλοκαίρι 2015: Το δημοψήφισμα, τα capital controls, το 3ο μνημόνιο και η παραίτηση Τσίπρα
* 26 Ιουνίου 2015: Μετά το τελεσίγραφο των πιστωτών, ο Τσίπρας ανακοινώνει το δημοψήφισμα και κλείνει τις τράπεζες.
Ύστερα από μήνες συνομιλιών, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αθήνας και των πιστωτών της λαμβάνουν δραματική τροπή, ενώ πλησιάζει η κρίσιμη προθεσμία της 30ής Ιουνίου, της ημέρας που η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει μια δόση στο ΔΝΤ, γιατί διαφορετικά θα βρεθεί σε στάση πληρωμών. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση αρνείται τους όρους που της έχουν τεθεί, οι Ευρωπαίοι στέλνουν τελεσίγραφο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός αποφασίζει να ζητήσει να διεξαχθεί δημοψήφισμα την 5η Ιουλίου προκειμένου ο λαός να αποφανθεί επί της ευρωπαϊκής πρότασης και ζητεί από τους πολίτες να την καταψηφίσουν. Η κυβέρνηση κλείνει προσωρινά τις τράπεζες για να αποτρέψει τη μαζική ροή κεφαλαίων.
* 5η Ιουλίου 2015: Το 61,31% των Ελλήνων τάσσεται κατά της πρότασης των πιστωτών.
Ο ελληνικός λαός κλήθηκε να αποφανθεί για το πρόγραμμα λιτότητας που πρότειναν οι πιστωτές. Οι πολίτες ακολούθησαν την προτροπή του πρωθυπουργού και ψήφισαν με ποσοστό 61,31% "όχι". Ο Τσίπρας στάθμισε το μέλλον της κυβέρνησής του, παρά ταύτα ο Γιάνης Βαρουφάκης - υπουργός Οικονομικών - παραιτείται για να βοηθήσει «τον Αλέξη Τσίπρα να εκμεταλλευτεί όπως εκείνος προτίθεται το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος».
*16 Ιουλίου 2015: Η Βουλή των Ελλήνων ψηφίζει το ένατο πακέτο μέτρων.
Το ίδιο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου προεδρεύει ο πρωθυπουργός, τάχθηκε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αρκετοί από τους βουλευτές του (μαζί με βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή) το καταψήφισαν, αλλά το Κοινοβούλιο στο σύνολό του, κατά πλειοψηφία (κυρίως με τις ψήφους της δεξιάς και των σοσιαλιστών), υιοθέτησε στις 16 Ιουλίου ένα 9ο πρόγραμμα λιτότητας με 229 ψήφους υπέρ, 64 κατά και 6 αποχές.
Το νέο πρόγραμμα λιτότητας περιλαμβάνει κυρίως:
• Μεταρρύθμιση του ΦΠΑ για τον "εξορθολογισμό" των συντελεστών,
• μέτρα για τη βελτίωση της "βιωσιμότητας" του συνταξιοδοτικού συστήματος ενόψει μιας ευρύτερης μεταρρύθμισής του,
• την εφαρμογή μέτρων σχεδόν αυτόματων περικοπών στις δαπάνες σε περίπτωση δημοσιονομικής απόκλισης.
* 11 Αυγούστου 2015: Η Ελλάδα και το Eurogroup καταλήγουν σε συμφωνία.
Μετά την εξεύρεση πολιτικής συμφωνίας τη 13η Ιουλίου, η Ελλάδα και οι πιστωτές της συμφωνούν στις τεχνικές λεπτομέρειες ενός τρίτου πακέτου βοήθειας ύψους σχεδόν 85 δισ. ευρώ για την προσεχή τριετία - που πρέπει να επικυρωθεί από το Eurogroup. Ο συμβιβασμός αυτός, που επιτρέπει στην Αθήνα να παραμείνει στην ευρωζώνη με τη δέσμευση να εφαρμόσει νέα μέτρα λιτότητας, τέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων τη 16η Ιουλίου.
Το νέο πρόγραμμα λιτότητας επιβάλλει στην ελληνική κυβέρνηση την υιοθέτηση ορισμένων μεταρρυθμίσεων. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε μετά τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου ότι «αναλαμβάνει την ευθύνη ενός κειμένου στο οποίο δεν πιστεύει, αλλά το υπογράφει για να αποτραπεί η καταστροφή της χώρας».
*20 Αυγούστου 2015: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παραιτείται. Ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτησή του και προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες ενδέχεται να διεξαχθούν την 20ή Σεπτεμβρίου. Μια υπηρεσιακή κυβέρνηση αναμένεται να σχηματιστεί ενόψει των εκλογών. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας πολύπλοκης διαδικασίας, καθώς η παραίτηση ανακοινώνεται σε διάστημα λιγότερο των 12 μηνών από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει στα άλλα κόμματα τη διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης. Αν αυτό δεν επιτευχθεί (που δεν επιτυγχάνεται), θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές, για τις οποίες το πιθανότερο σήμερα θα γνωρίζουμε και την οριστική ημερομηνία τους.
