default-image

Σε είδα... Ήσουν δεν ήσουν 15 χρονών...

Απόψεις
Σε είδα... Ήσουν δεν ήσουν 15 χρονών...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σε είδα να κάθεσαι έξω, στο πεζοδρόμιο. Το χέρι σου προτεταμένο και το παρακαλετό ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου. Δεν ξέρω από ποια χώρα ταξίδεψες για να φτάσεις μέχρι εδώ. Τα μελαμψά χαρακτηριστικά σου προδίδουν ανατολίτικη καταγωγή.

Της Ανδριανής Αγγελιδάκη

Με παρακάλεσες, ψιθυρίζοντας. Μου ζήτησες να σου δώσω λίγα ευρώ για να φας κάτι. Η ζέστη ήταν αφόρητη, καταμεσήμερο, και εσύ εκεί κάτω από ένα πλαστικό υπόστεγο έβγαζες το μεροκάματο.

Σε κοίταξα μόλις κατέβηκα από το αυτοκίνητο. Σε παρατηρούσα ώρα πολλή, πριν καν με αντιληφθείς. Μόλις είδες να πλησιάζω, άλλαξες ύφος, πρόταξες το χέρι.

Θύμωσα. Ήμουν έτοιμη να σου πω «σταμάτα να παριστάνεις το ζητιάνο και σήκω να βρεις μια δουλειά». Πόσο ηθικοπλαστική και ανόητη μού ακούστηκε η ίδια μου η σκέψη. Λες και έχεις επιλογή να κάνεις μια άλλη δουλειά και απλά την απέρριψες.

Σε προσπέρασα. Κρατούσα το μωρό στην αγκαλιά μου. Ο μικρός συνέχιζε να κοιτά πίσω, προς το μέρος σου. Είδα ότι σου χαμογελούσε και σε χαιρετούσε. Γύρισα πίσω και σε κοίταξα. Του χαμογελούσες και εσύ, και τότε κατάλαβα ότι δεν είσαι μεγαλύτερος από 15 χρονών. Ένα παιδί είσαι και εσύ.

Πριν λίγα χρόνια και εσένα σε κράταγε η δική σου μάνα στα χέρια της, και από την ασφαλή αγκαλιά της χαιρετούσες γνωστούς και αγνώστους.

Τι άλλαξε στη ζωή σου και βρέθηκες στην Κρήτη να δουλεύεις ζητιανεύοντας το ξέρεις μόνο εσύ.

Σε είδα και πάλι, στα φανάρια να μου ζητάς επιτακτικά να καθαρίσεις τα τζάμια. Σου είπα όχι. Επέμεινες και πάλι. Έκανες ό,τι σε έχουν δασκαλέψει να κάνεις. Καθάρισες και περίμενες χαμογελαστός να σου δώσω λίγα ευρώ.

Έφυγες από το πόστο σου και σε είδα να συναντάς τους φίλους σου, λίγα μέτρα παρακάτω. Κάτσατε στη σκιά, ανάψατε τσιγάρο, παίξατε με τα κινητά σας, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας σας, και μετρήσατε τα ψιλά στις τσέπες.

Το αφεντικό θα περιμένει το βράδυ να του πάτε τις εισπράξεις. Τι αντάλλαγμα θα πάρεις, δεν ξέρω.

Τι όνειρα έχεις, δεν ξέρω. Τι σκέψεις κουβαλάς στο 15χρονο κεφάλι σου, δεν ξέρω.

Ξέρω όμως πως κάθε φορά που σε βλέπω οργίζομαι με όλους αυτούς που σε κουβάλησαν εδώ για μια καλύτερη ζωή. Είμαι σίγουρη ότι αυτήν την καλύτερη ζωή δεν την έχεις δει ακόμη. Εκτός και αν ξέφυγες από βομβαρδισμούς και σφαγές. Οπότε το λιοπύρι, η ορθοστασία και η αγένεια δεν είναι απειλητικά για σένα.

Θυμώνω που πρέπει να σου γυρίσω την πλάτη και να σου αρνηθώ έστω και λίγα ψιλά γιατί ξέρω ότι, δίνοντάς σου χρήματα, ανατροφοδοτώ τα αφεντικά σου. Όσο τους φέρνεις λεφτά από τα φανάρια ή από τους δρόμους που ζητιανεύεις, τόσο θα σε στέλνουν στα ίδια πόστα.

Όσο η λύπηση πουλάει, τόσο χιλιάδες παιδιά σαν εσένα θα "επανδρώνουν" τα κυκλώματα διακίνησης και εκμετάλλευσης ανθρώπων.

Θυμώνω που αυτή η χώρα, αυτή η ήπειρος, δεν έχει δομές να σε υποδεχτεί, να σε φιλοξενήσει και να σε βοηθήσει να ενταχθείς. Να μορφωθείς, να καλλιεργήσεις τις δυνατότητές σου και να μπορέσεις να γίνεις ισότιμο μέλος που θα ζει και θα προσφέρει σε αυτήν την κοινωνία. Μπορεί να μην επέλεξες την Ελλάδα για πατρίδα σου, αλλά βρέθηκε στο δρόμο σου και είναι άδικο για όλους και πάνω από όλα για σένα να σπαταλάς τη ζωή σου κάνοντας τον επαγγελματία ζητιάνο.

Θυμώνω που οι ισχυροί αυτού του κόσμου αφήνουν τη σύγχρονη δουλεία να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα.

Εσύ απλά χαμογελούσες κάθε φορά που σε συναντούσα.

Σου εύχομαι η ζωή να σου τα φέρει τούμπα άλλη μια φορά και πια να κυνηγάς όνειρα όχι για επιβίωση, αλλά όνειρα για μια ζωή που θα σε οδηγήσει μπροστά. Θα σου δώσει ευκαιρίες να δημιουργήσεις, να ονειρευτείς, να αγαπήσεις, να ερωτευτείς, να ζήσεις και να πάψεις να φοβάσαι.

Έρχεσαι από έναν κόσμο που δεν τον ξέρω, ζεις σε έναν κόσμο που δεν αντιλαμβάνομαι καν τους κανόνες του.

Ίσως σου αρκεί που είσαι ζωντανός. Σου εύχομαι από αύριο να μη σου αρκεί μόνο αυτό.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News