«Τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος...», γράφει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην επιστολή του προς Ρωμαίους. Θυμηθήκαμε την παραπάνω αποστολική ρήση βλέποντας τον υπουργό Άμυνας Παναγιώτη Καμμένο να τρέχει καταϊδρωμένος και πανικόβλητος να ξεφύγει από το "βομβαρδισμό" των πλαστικών μπουκαλιών και των αβγών, με τα οποία των υποδέχτηκαν οι κάτοικοι της Κω, κατά την άφιξή του στο λιμάνι. Με τη συνοδεία βέβαια και των γνωστών "γαλλικών" που συνηθίζονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
Βρισκόμαστε από πεποίθηση και εκ προοιμίου αντίθετοι σε κάθε βίαιη ενέργεια ως πολιτικό εργαλείο, ανεξάρτητα από τους λόγους που επικαλούνται οι οπαδοί τους για να δικαιολογήσουν τη χρήση τους.
Θα 'πρεπε όμως ο κ. Καμμένος, ως ασχολούμενος χρόνια με την πολιτική ,να γνώριζε πώς όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες.
Γιατί, μοιραία, κάποια στιγμή θα βρεθείς και εσύ σε θέση ευθύνης.
Όταν λοιπόν, για το θέμα των Σκουριών, παρότρυνε τους κατοίκους του δήμου Αριστοτέλη να λιντσάρουν το δήμαρχο κ. Πάχτα και να καταστήσουν αδύνατη την κυκλοφορία του στον ίδιο του το δήμο, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δίνει τροφή στο τέρας του λαϊκισμού, στη χειρότερη μάλιστα εκδοχή του.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το "αμάρτημα" του τέως, πια, υπουργού. Το χειρότερο είναι πως, προκειμένου να διατηρήσει το αξίωμα του υπουργού Άμυνας, διαχρονικό αντικείμενο του πόθου του, λόγω παππού στρατηγού (κάποια άλλη στιγμή θα αναφερθούμε εκτενώς σε αυτόν), εγκατέλειψε όλες τις "κόκκινες γραμμές" και τα "πιστεύω" του εθνικο-πατριωτικού μορφώματος που ηγείται. Από τα εθνικά θέματα και την Ορθοδοξία, μέχρι το μεταναστευτικό και τη δημόσια ασφάλεια.
Κι ενώ χρησιμοποιούσε την πιο ακραία γλώσσα για τους μνημονιακούς («στα τέσσερα, στα τέσσερα», Γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένοι, Τσολάκογλου κ.λπ.), μέσα σε μια βραδιά κατάπιε μνημόνια κι όλα τα άλλα που προαναφέραμε... αμάσητα κι έκανε - παρά τον όγκο του - την πιο μεγαλοπρεπή κυβίστηση στη νεότερη πολιτική μας ιστορία, ισάξια μόνο εκείνης του κ. Τσίπρα.
Δυστυχώς όμως γι' αυτόν, τα ψέματα εδώ τελειώνουν και ο ελληνικός λαός, πιστεύομε, θα αμείψει τον καθένα "κατά τα έργα του", όπως έκανε και στην περίπτωση του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜ.ΑΡ. Και ο κ. Καμμένος, εκτός από ταξίδια - σε κάποια μάλιστα απρόσκλητος (ΗΠΑ) - σκανδαλώδεις συμβάσεις (500 εκατομμύρια για άχρηστα αεροπλάνα) και... ανοιχτόχερες προσφορές στους Αμερικανούς για πετρέλαια και βάσεις σε νησιά του Αιγαίου, δεν έχει να επιδείξει τίποτε άλλο. Εκτός ίσως από καταθέσεις στεφανιών για μάχες που έλαβαν χώρα σχεδόν έναν... αιώνα πριν (Ελ Αλαμέιν)
Βέβαια, θα του έρθει... δύσκολο να αποστερηθεί τις τιμές και τις "παράτες" που απολάμβανε εφτά μήνες τώρα ως επικεφαλής της Εθνικής μας Άμυνας και πιθανότατα κι εκείνες του βουλευτή. Τον παραπέμπομε για παρηγοριά στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και στον προς "Ευτρόπιον λόγον" (Ο Ευτρόπιος ήταν εκπέσας και διωχθείς από το πλήθος ύπατος), όπου αναφέρεται στην αυταπάτη της δύναμης που συνοδεύει, κατά κανόνα, τα πρόσωπα της εξουσίας. Λέει λοιπόν ο ιερός Χρυσόστομος: «...Πού τα συμπόσια και τα δείπνα. Πού ο των παρασίτων εσμός. Πού οι πάντα προς χάριν ποιούντες και λέγοντες. Άνθη ην εαρινά και παρελθόντος του Έαρος, άπαντα κατεμαράνθη, σκιά ην και παρέδραμε, καπνός ην και διελύθη, πομφόλυγες ήσαν και διερράγησαν, αράχνη ην και διεσπάσθη. Ματαιότης...».
