Αρχές της δεκαετίας του '50,πΠρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, η εντιμότητα του οποίου και ο λιτός τρόπος ζωής του υπήρξαν παροιμιώδεις. Ο Πλαστήρας λοιπόν, που δεν είχε κάνει δική του οικογένεια, είχε έναν μικρότερο αδελφό που ήταν άνεργος. Και παρότι πρωταγωνιστούσε για πολλά χρόνια στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δε διανοήθηκε ποτέ να τον «βολέψει» κάπου, στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα. Του είχε απαγορεύσει μάλιστα να επικαλείται τη συγγενική τους σχέση στην αναζήτηση εργασίας.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
Εκείνη την εποχή η εταιρεία ΦΙΞ, που έβγαζε την ομώνυμη μπίρα, κυριαρχούσε στην ελληνική αγορά και είχε ανάγκη από προσωπικό. Έβγαλε λοιπόν μια ανακοίνωση για την πρόσληψη κάποιων οδηγών, στην οποία ανταποκρίθηκε και ο αδελφός του πρωθυπουργού.
Σύμφωνα με τη διαδικασία, οι υποψήφιοι έπρεπε να περάσουν από κάποιο είδος συνέντευξης από τον υπεύθυνο προσωπικού της εταιρείας, προκειμένου να αξιολογηθούν. Όταν ήλθε η σειρά του αδελφού του Πλαστήρα, ο εξεταστής, εκτός από τα άλλα προσωπικά στοιχεία, ζήτησε επίμονα να μάθει αν είχε σχέση με τον πρωθυπουργό.
Και τελικά, μπροστά στην επιμονή του, εκείνος αναγκάστηκε να ομολογήσει πως ήταν αδελφός του. Παρακάλεσε όμως αυτό να μην κοινολογηθεί, γιατί φοβόταν ότι ο αδελφός του θα θύμωνε πολύ...
Η πρόσληψη τελικά έγινε, αλλά το θέμα έφθασε μέχρι τα αφτιά του πρωθυπουργού, που θύμωσε και ζήτησε από τον αδελφό του «να παραιτηθεί πάραυτα». Κι όταν εκείνος επικαλέστηκε το θέμα της επιβίωσης, η απάντηση που πήρε ήταν «να 'ρχεσαι να μοιραζόμαστε το δικό μου φαΐ».
Αυτά από έναν άνθρωπο που κοιμόταν σε κρεβάτι εκστρατείας όλη του τη ζωή, η περιουσία ήταν 218 δραχμές και ένα δεκαδόλαρο που άφησε στην ψυχοκόρη του (ένα ορφανό κοριτσάκι από τη Μικρά Ασία) και που ο γιατρός που βεβαίωσε το θάνατό του μέτρησε πάνω στο σώμα του 27 σπαθιές και 9 τραύματα από σφαίρες και θραύσματα βλημάτων...
Τα γράφομε αυτά γιατί πιστεύομε ότι στην πολιτική αυτό που έχει σημασία και που τελικά καταγράφεται στη συλλογική μνήμη δεν είναι το τι λες, αλλά το τι πράττεις. Και όσο και αν «η πρώτη φορά Αριστερά» επιχειρεί με δηλώσεις, διακηρύξεις και επικοινωνιακά τεχνάσματα να πείσει για το «ηθικό πλεονέκτημα» που διαθέτει έναντι των προηγουμένων, και πρώτη πράξη του πρωθυπουργού είναι να διορίσει τον πρωτοξάδελφό του σε θέση-«κλειδί» στον κρατικό μηχανισμό, είναι αδύνατον να πείσει. Και όχι μόνο δεν πείθει, αλλά προτρέπει και τους υπουργούς του να ακολουθήσουν το δικό του, κάκιστο, παράδειγμα.
«Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας», είχε πει στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή ο πρωθυπουργός. Η πράξη απέδειξε, σε μόλις έξι μήνες, ότι δίπλα στη «λέξη» ξέχασε να προσθέσει το επίθετο «κενή».
