Το Grexit αποφεύχθηκε έστω και στο παρά πέντε, όπως τουλάχιστον αναφέρουν οι πληροφορίες από το παρασκήνιο της Συνόδου Κορυφής και των Eurogroup. Και τώρα ήρθε η ώρα της περισυλλογής και του απολογισμού, μετά από τόσο ιδρώτα και αγρυπνίες.
Του Σταύρου Μουντουφάρη
Τα συμπεράσματα πολύτιμα και διδακτικά, και κυρίως ιστορικά. Παρά τις όποιες ωραιοποιήσεις για την αποφυγή των χειρότερων, την ομόφωνη απόφαση και όλα τα σχετικά, η ζημιά έγινε και κανείς δε θα έπρεπε να αμφιβάλει γι' αυτό. Το είδαμε, το ακούσαμε, το ζήσαμε όχι μόνο το σαββατοκύριακο, αλλά και όλες τις προηγούμενες μέρες, όταν το «θρίλερ» για το ελληνικό δράμα έβαινε προς την κορύφωσή του.
Η Ευρώπη για μια ακόμα πολλοστή φορά έσυρε τη σκουριασμένη αλυσίδα των παλιών και όχι ξεχασμένων φαντασμάτων, όπως των αμαρτιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος, όπως απέδειξε η πράξη, δεν τελείωσε ποτέ. Συνεχίζεται, μόνο με άλλους όρους. Και βέβαια τους ίδιους παίχτες.
Διχασμένη η Γηραιά απέδειξε και πάλι πόσο κακός μαθητής είναι στην ιστορία, παρά το τίμημα που έχει πληρώσει στη διάρκεια των αιώνων. Νικητής, αν υπάρχουν νικητές και χαμένοι, κάτι το οποίο αρνήθηκε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, είναι βεβαίως αδιαμφισβήτητα ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος κατάφερε να αψηφήσει και να πατήσει πόδι στη Γερμανία και προσωπικά στην καγκελάριο, δείχνοντας πρώτα στο εσωτερικό της χώρας του ότι δεν είναι το «σκυλάκι» της Μέρκελ, όπως τον κατηγόρησαν πολλοί, και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους ότι υπάρχει αντίλογος στη σκληρή πολιτική λιτότητας που έχει επιβάλλει η Γερμανία.
Πολύ απλά γιατί υπάρχει αντίλογος στην ίδια την ηγεσία της, η Γαλλία. Και όλα αυτά για όσους δίνουν βάρος στη σημειολογία, λίγο πριν την επέτειο της πτώσης της Βαστίλης, αν σας λέει κάτι η Γαλλική Επανάσταση. Και μην ξεχνάτε ότι και η Γαλλία έχει μπει στο «χορό» της λιτότητας ή της δημοσιονομικής πειθαρχίας, καθώς παραμένει ένας εν δυνάμει κίνδυνος, τον οποίο δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Όσο και αν οι περισσότεροι επιλέγουν να κάνουν τα στραβά μάτια.
Και μην ξεχνάτε ότι ο κύκλος της κρίσης δεν έχει κλείσει όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Επίσης, μην παραλείψετε να βάλετε στην εξίσωση και τις εκλογές στην Ισπανία στα τέλη του χρόνου, με τους Podemos ήδη να δηλώνουν νικητές και να υπόσχονται μια νέα Ευρώπη, τι μας θυμίζει, τι μας θυμίζει..!
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι όμως το ότι, αν και προσπεράσαμε το Grexit, δεν αφήσαμε τελείως πίσω τον κίνδυνο. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Άλλωστε, ακόμα και αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα μας το υπενθυμίσουν οι φίλοι και εταίροι μας σε πολλές αφορμές, μετά την ανάπαυλα του όποιου καλοκαιριού έχει απομείνει. Δηλαδή από φθινόπωρο.
Σημειώστε εδώ μια εξαιρετικά σημαντική «λεπτομέρεια». Τις τελευταίες μέρες οι Ευρωπαίοι είχαν στρατολογήσει ειδικούς και κυρίως νομικούς, ώστε να ανακαλύψουν μια φόρμουλα που θα επέτρεπε να γίνει εφικτή η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ χωρίς να καταστρατηγηθούν οι Συνθήκες.
Κρατήστε τώρα στην άκρη του μυαλού σας ότι, όπως ζητάει ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και του έχει υποσχεθεί η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, θα ανοίξει οσονούπω ο φάκελος αναθεώρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, όπως θέλει το Λονδίνο, ενόψει του δημοψηφίσματος στην Αλβιόνα για παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάντε τώρα τους όποιους συνειρμούς θέλετε, για να δείτε μπροστά σας τον κίνδυνο σε βάθος χρόνου.
Και η απορία είναι αν τον ίδιο κίνδυνο τον έχουν δει οι δικοί μας, που δε μας έχουν πείσει ούτε για τη διορατικότητά τους, ούτε για την τήρηση της αρχής της προβλεψιμότητας.
