Μην ξανακούσω κανέναν να αυτοπροσδιορίζεται ως υπερασπιστής της ελληνικής αξιοπρέπειας, ειλικρινά θα πάθω νευρικό κλονισμό. Η αξιοπρέπειά μας (και κυρίως των ηλικιωμένων) εξαντλείται αυτές τις μέρες μπροστά από τα ΑΤΜ των τραπεζών.
Της Κατερίνας Σαλαπάτα
Η αξιοπρέπειά μας ισοπεδώθηκε από την "κούφια" πολιτική ρητορική. Έγινε επικοινωνιακό παιχνίδι που αναπαράγεται από τα χείλη των κυβερνώντων. Ε, αφού μας τελειώνει η ελπίδα, ξεμείναμε και από λεφτά, τώρα πιάνονται από την αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια όμως του φόβου, της αγωνίας, της ισοπέδωσης, της κατεδάφισης των ονείρων για το αύριο δεν υπάρχει.
Αντιθέτως, είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης ενός ολόκληρου λαού, τη μια να τον διαβεβαιώνεις ,πως οι τράπεζες δε θα κλείσουν και λίγα 24ωρα, μετά να κατεβάζουν ρολά κι όλα αυτά χωρίς να υπάρχει κάποιος στοιχειώδης σχεδιασμός. Ένα "σωσίβιο".
Είναι προσβολή της αξιοπρέπειας όταν καλείς τον κόσμο σε ένα δημοψήφισμα με ασαφές περιεχόμενο "σπρώχνοντάς τον" παράλληλα στο «όχι» μόνο και μόνο για να επιβιώσεις πολιτικά την επόμενη ημέρα. Αυτά βέβαια, αρχικά διότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η κυβέρνηση, μη έχοντας άλλο "χαρτί" στα χέρια της και με κλειστές τις τράπεζες, αναγκάζεται να αποδεχτεί σχεδόν στο ακέραιο την πρόταση Γιούνκερ.
Οι διαφοροποιήσεις μικρές. Τελικά την Κυριακή πάνω σε τι θα κληθούμε να ψηφίσουμε, θα μας εξηγήσει κάποιος; Απέναντι σε μια τραγική πρόταση (εταίρων) και σε μια ελαφρώς λιγότερο τραγική (αυτή της ελληνικής κυβέρνησης); Η ουσία είναι μία: τρίτο μνημόνιο.
Κανείς δε "σκίζει" τίποτα και η ζωή προχώρα κανονικά, όπως τη μάθαμε, αυτή τη φορά όμως θα βρούμε μπροστά μας ακόμη σκληρότερους όρους.
Δε θέλω άλλους υπέρμαχους της αξιοπρέπειάς μας. Φτάνει. θέλω μόνο αλήθειες, ένα πολιτικό λόγο που να χαρακτηρίζεται τούτες εδώ τις κρίσιμες ώρες από ντομπροσύνη.
Ο Αλέξης Τσίπρας είπε στη συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση ότι υπάρχει plan b σε περίπτωση Grexit, αν και δήλωνε σίγουρος ότι δε θα φτάσουμε μέχρι εκεί, αφού οι εταίροι δε θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ. Αν η σιγουριά του αγγίζει τα επίπεδα της αυτοπεποίθησης που είχε προεκλογικά, ότι δηλαδή θα εφαρμόσει στο ακέραιο το υπερ-φιλόδοξο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τότε "πιάσ' το αβγό και κούρεψε το".
Μας λένε ότι στεκόμαστε υπερήφανοι κόντρα στους δυνάστες-εταίρους, αλλά η αλήθεια είναι μια και αντικατοπτρίζεται πλήρως στην πραγματική οικονομία.
Αν η προοπτική των θυσιών μας έπειτα από πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας ήταν αυτό που ζούμε τώρα, τότε... κρίμα. Αν ήταν έτσι, ας μας χρεοκοπούσαν εξαρχής. Δεν ήταν ανάγκη να μας εξευτελίζουν σταδιακά, αργά και βασανιστικά.
Ο λαός μάτωσε, ο λαός πλήρωσε και καμιά κυβέρνηση τελικά δεν έπαιξε ούτε θα παίξει ποτέ το ρόλο του Πίτερ Παν, αυτά μόνο στα παραμύθια. Οι "ηγέτες" στην Ελλάδα δυστυχώς τελείωσαν και πίσω τους άφησαν μια ολόκληρη κοινωνία σε "μετατραυματικό στρες" (όπως λένε και οι ψυχίατροι για την περίπτωσή μας).
