default-image

Ισοπέδωση...

Απόψεις
Ισοπέδωση...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καθώς όλα τα προβλήματα της χώρας, από την οικονομία μέχρι τη δημόσια τάξη και την καθημερινότητα των πολιτών έχουν "επιλυθεί", έφτασε η ώρα η κυβέρνηση του "πρώτη φορά Αριστερά" να τακτοποιήσει και το... μείζον θέμα της επιλογής διευθυντών στα σχολεία, ως απαρχή του οράματός της για την παιδεία.

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Αξίζει, νομίζω, να σταθούμε στον τρόπο που θα γίνει αυτή η επιλογή. Είναι ένας τρόπος πρωτόγνωρος για τα ελληνικά δεδομένα, που δεν είχε περάσει από το μυαλό κανενός από τους μεγάλους μεταρρυθμιστές της παιδείας μας και που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η... αποθέωση της Δημοκρατίας.

Πολύ απλά, από τώρα και στο εξής, οι διευθυντές σχολείων, σύμφωνα με το... ρηξικέλευθο νόμο Μπαλτά, θα επιλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες. Δηλαδή με την ψήφο των δασκάλων και των καθηγητών του κάθε σχολείου. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θα προσμετράται σε ποσοστό 33,3% στη συνολική βαθμολογία του υποψήφιου διευθυντή.

Με άλλα λόγια, καταργήσαμε την όντως αμαρτωλή συνέντευξη που υπήρχε και βάλαμε στη θέση της μια διαδικασία... δημοκρατική - άρα θεωρητικά σωστή - που εμπεριέχει όμως σοβαρούς κινδύνους, όπως: Συναλλαγή, αδυναμία άσκησης ουσιαστικής διοίκησης λόγω της ανάγκης των ψήφων, ακόμα και δημιουργία ρήγματος στις σχέσεις δασκάλων ή καθηγητών του ίδιου σχολείου εξαιτίας της εκλογικής αναμέτρησης. Εκτός κι αν ο κ. Μπαλτάς πιστεύει ότι σε αυτές τις εκλογές - κατ' εξαίρεση - θα ισχύσει απολύτως η αξιοκρατία.

Ειλικρινά δε γνωρίζω αν θα πρέπει κανείς να συγχαρεί τον κ. υπουργό για την καινοτόμα πρωτοβουλία του, που ανοίγει νέους - δημοκρατικούς - ορίζοντες στην παιδεία μας. Γιατί, όμως, μόνο στην παιδεία; Γιατί εκλογικά κέντρα μόνο στα σχολεία και όχι στα Τμήματα, τις Διευθύνσεις και τους Οργανισμούς του Δημοσίου (ίσως και στο Στρατό λίγο αργότερα); Αυτό δε θα αποτελούσε έκφραση στην πράξη της "πλέριας Δημοκρατίας" που κάποιοι ονειρεύονται;

Προσπάθησα, με καλή πρόθεση ομολογώ, να μπω στη σκέψη του κ. υπουργού. Να καταλάβω, δηλαδή, γιατί υιοθετεί ένα μοντέλο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο; Προσκόλληση σε φιλοσοφικά "απολιθώματα" ή παραχωρήσεις στο συνδικαλισμό της "ήσσονος προσπάθειας" είναι οι μόνοι λόγοι που μπορώ να ανιχνεύσω. Ό,τι κι αν ισχύει, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία, γνωρίζοντας νοοτροπίες και πρακτικές, πως θα δημιουργήσει σοβαρά ζητήματα. Ζητήματα που, συνδυαζόμενα με τη μείωση του προαγωγικού βαθμού στο 9,5 (από 10), τη μη απόρριψη ακόμη και με βαθμό 2 ή 3 σε ένα μάθημα, την κατάργηση της αξιολόγησης και το διωγμό της αριστείας, είναι φανερό πού οδηγούν την παιδεία μας. Στη γενίκευση της μετριότητας και στην ισοπέδωση προς τα κάτω.

Αισθανθήκαμε την ανάγκη να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στην επιχειρούμενη αλλαγή, όχι απλώς κάνοντας χρήση δημοκρατικού μας δικαιώματος, αλλά επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι, για να εδραιωθεί ένα καταστροφικό λάθος, χρειάζεται να σιωπήσουν όσοι έχουν συνείδηση.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News