Η Διάσκεψη Κορυφής των "G7" που πραγματοποιείται υπό γερμανική προεδρία από χθες Κυριακή 7 Ιουνίου και σήμερα Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015 στη Βαυαρία είναι το αντικείμενο με το οποίο πραγματεύεται στο άρθρο του ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής, αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών και επικεφαλής του πολιτικού κινήματος "Αντιμνημονιακοί Πολίτες", καθηγητής Ν. Μαριάς.
Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο του άρθρου, που δημοσιεύτηκε στην KontraNews της Κυριακής 7/6/2015, με τίτλο "Οι G7 στηρίζουν την Οικονομία καζίνο":
«Η Διάσκεψη Κορυφής των G7 που πραγματοποιείται υπό γερμανική προεδρία σήμερα και αύριο (7-8 Ιουνίου) στη Βαυαρία αναμένεται να επικεντρωθεί στην παγκόσμια οικονομία και ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι φέτος η ανάπτυξη θα είναι αρκετά άνιση μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. ("Η Καθημερινή", 29/5/2015, σ. 23).
Σε ένα κόσμο που μαστίζεται από οικονομικές ανισότητες, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών ολοένα και βαθαίνει σύμφωνα με νέα μελέτη του ΟΟΣΑ. Όπως μάλιστα επισήμανε ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, "οι ανισότητες στις χώρες του ΟΟΣΑ ουδέποτε ήταν τόσο υψηλές από τότε που τις μετράμε. Έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο επίπεδο" ("Το Βήμα", 21/5/2015).
Αναλυτικότερα, στη ζώνη των 34 χωρών του ΟΟΣΑ, το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού έχει εισόδημα 9,6 φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα του φτωχότερου 10%. Αναλογία που ήταν 7,1 φορές στη δεκαετία του 1980 και 9,1 φορές στη δεκαετία του 2000 αντίστοιχα.
Επιπλέον, σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Oxfam, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού διαμορφώθηκε στο 48%, ενώ το 2016 αναμένεται να ξεπεράσει το μερίδιο της περιουσίας που θα κατέχει το υπόλοιπο 99% του παγκόσμιου πληθυσμού (BBC Business News 19/1/2015).
Ειδικότερα η Ελλάδα εμφάνιζε το 2013 τη μεγαλύτερη εισοδηματική ανισότητα στην Ευρωζώνη και τη δεύτερη μεγαλύτερη στην Ε.Ε., με το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού να κατέχει περίπου 13 φορές το εισόδημα του φτωχότερου 10%. Μέγεθος που πριν το ξέσπασμα της κρίσης αντιστοιχούσε σε 10 φορές.
Ως αποτέλεσμα 3,9 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως έχουμε επισημάνει και σε προγενέστερο άρθρο μας στην κυριακάτικη Κontra News στις 30/11/2014.
Γίνεται λοιπόν εμφανές ότι τα μέτρα που έλαβαν οι G7 για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έκαναν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.
Οι πολιτικές λιτότητας και η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, γέμισαν τον κόσμο με στρατιές ανέργων.
Σε μια φάση παγκόσμιας τεχνολογικής ανάπτυξης, 1,2 δισεκατομμύρια συνάνθρωποί μας ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με την έρευνα "World Ultra Wealth Report 2014" της εταιρείας αναλύσεων Wealth-X και της ελβετικής τράπεζας UBS.
Η Διάσκεψη των G7 είναι ανίκανη να δώσει λύσεις στα προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας.
Αντί να προκρίνει μέτρα που σύμφωνα με διεθνείς οικονομολόγους (βλ. International N.Y. Times 29/5/2014 σ.14) προάγουν την οικονομική ανάπτυξη, όπως είναι οι επενδύσεις στον τομέα των υποδομών, αντί να δώσει έμφαση στην παραγωγικότητα μέσω της επένδυσης στην εκπαίδευση, στην έρευνα και στην καινοτομία, εξακολουθεί να εμμένει στη λιτότητα και να στηρίζει την οικονομία καζίνο.
Όπως επισημάναμε σε παρέμβασή μας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 27/5/2015 στις Βρυξέλλες, απαιτείται μια νέα αρχιτεκτονική στη δομή της παγκόσμιας οικονομίας που θα δίνει λύση στο πρόβλημα της φτώχειας και της παγκόσμιας εισοδηματικής ανισότητας.
Μια αρχιτεκτονική που θα λαμβάνει υπόψη τη δυναμική παρουσία των BRICS στην παγκόσμια σκηνή και θα προωθεί την πραγματοποίηση επενδύσεων στην πραγματική οικονομία ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία.
Μια αρχιτεκτονική που θα προωθεί τη διαγραφή του επονείδιστου χρέους που καταδυναστεύει τα κράτη και θα διασφαλίζει τη δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου.
Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να εφαρμοστεί το Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που υιοθετήθηκε το Σεπτέμβριο του 2014 σχετικά με την καθιέρωση ενός πολυμερούς νομικού πλαισίου για διαδικασίες διαγραφής του κρατικού χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών προκειμένου να προωθηθεί η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς.
Τέλος, οι Αρχές σε σχέση με τη διαγραφή των κρατικών χρεών που θέτει το εν λόγω Ψήφισμα της Γ.Σ. του ΟΗΕ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τις αναπτυγμένες οικονομίες και ειδικότερα από την Ελλάδα για τη διαγραφή του επονείδιστου χρέους».
