default-image

Μιθριδατισμός στη χυδαιότητα...

Απόψεις
Μιθριδατισμός στη χυδαιότητα...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας παλιός συνάδελφος Ολλανδός, φίλος από τότε που υπηρετούσαμε δίπλα-δίπλα στο ΝΑΤΟ, βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Κρήτη για επιχειρηματικούς λόγους. Παρά το "σφιχτό" του πρόγραμμα - το Ηράκλειο είναι ένας από τους πολλούς σταθμούς του ταξιδιού του - βρήκε το χρόνο να επικοινωνήσει μαζί μου για μια σύντομη συνάντηση. Βρεθήκαμε χθες το βράδυ σε γνωστό σημείο στο κέντρο και βαδίσαμε προς τα Λιοντάρια.

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Περπατούσαμε συζητώντας διάφορα θέματα της επικαιρότητας, με επίκεντρο εκείνα της οικονομίας. «Ξέρεις», μου είπε κάποια στιγμή, «κι εμείς έχουμε αρχίσει να νιώθουμε το βάρος της κρίσης. Η ανεργία δείχνει πια τα δόντια της για τα καλά και πιο πολύ στους νέους. Τα σημάδια της ύφεσης γίνονται κάθε μέρα και πιο ορατά. Οι τιμές των ακινήτων έχουν πάρει την κατηφόρα, τα δάνεια απ' τις τράπεζες έχουν δυσκολέψει πολύ, οι δουλειές λιγοστεύουν, ενώ ο αριθμός των μεταναστών αυξάνει συνεχώς, δημιουργώντας ένα σωρό προβλήματα...

«Θαρρώ πως υπερβάλλεις», το διέκοψα. «Και για να είμαι ειλικρινής, με αυτά που λες μου θυμίζεις την παροιμία "κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες"».

Γέλασε. Γιατί, αν κλαίτε εσείς, συνέχισα, που έχετε τόσο ισχυρή παραγωγική βάση σε όλους τους τομείς, εμείς θα πρέπει να κάνομε "χαρακίρι", ομαδικό.

«Εσείς αυτό που πρέπει να κάνετε, πριν απ' όλα», μου απάντησε με το πάντα γαλήνιο ύφος του, «είναι να πάψετε να είστε πρωτοσέλιδο καθημερινά σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου και πρώτη είδηση στα μεγαλύτερα κανάλια. Μας κουράσατε. Και στο λέω εγώ, που ξέρεις πόσο λατρεύω τη χώρα σου, και πως τον Θουκυδίδη και τον Καβάφη τους έχω από τα φοιτητικά μου ακόμα χρόνια κάτω απ' το μαξιλάρι μου. Βιαστείτε λοιπόν, τελειώστε με την εκκρεμότητα της συμφωνίας και γίνεται κράτος κανονικό, ευρωπαϊκό. Γιατί, φίλε μου, τώρα δεν είστε. Και, για να είμαι ειλικρινής, φοβούμαι πως έχετε ξεφύγει τόσο πολύ, που η επιστροφή σας στην "ομαλότητα" θα είναι εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Και είναι κρίμα, γιατί ο θεός σας έχει δώσει "πλούσια τα ελέη του". Δεν εκτιμάτε όμως ούτε το πιο φιλικό στον άνθρωπο κλίμα του κόσμου που σας έχει χαρίσει, ούτε το μοναδικό φυσικό τοπίο που έφτιαξε για χάρη σας, ούτε την πραγματικά θεϊκή γεύση των προϊόντων της γης σας. Όχι μόνο δεν τα αξιοποιείτε σωστά, αλλά τα κακοποιείτε και τα καταστρέφετε με σχεδόν εχθρική διάθεση απέναντί τους.

Είχα έρθει στη Κρήτη αρχές του '60», συνέχισε, «με μια συμφοιτήτριά μου και τη γυρίσαμε απ' άκρη σ' άκρη με ένα σακίδιο στην πλάτη επί 15 ολόκληρες μέρες. Ήταν μια αληθινή γιορτή της ψυχής και των αισθήσεων. Όπου, πολλές φορές, νιώθαμε τα μάτια μας να δακρύζουν, λες και δεν άντεχαν την τόση ομορφιά».

«Μήπως αυτό είχε να κάνει πιο πολύ με τη νιότη και τη συντροφιά σου και λιγότερο με την ομορφιά της Κρήτης;», τον πείραξα. Αγνόησε τη διακοπή.

«Έχετε χαλάσει τον τόπο σας κι έχετε χαλάσει κι εσείς», είπε, «και λυπάμαι που δεν το έχετε πάρει χαμπάρι. Κι επειδή με προκαλείς θα σου πω για μια σκηνή που είδα με τα μάτια μου εδώ στο κέντρο, λίγο πριν συναντηθούμε. Κι επειδή μπορεί να αμφιβάλεις, θα σου πω και την ώρα. Στις οχτώ παρά τέταρτο ακριβώς. Εκεί λοιπόν που χάζευα, παρακολουθώντας τον ήλιο να σβήνει πίσω από τα βουνά μέσα σε μια θάλασσα από πορφύρα, βλέπω έναν τύπο να σταματά στη μέσα μπάντα του πεζοδρομίου, με την πλάτη προς το δρόμο και να αρχίζει να κατουρά τον τοίχο του ξενοδοχείου. Το έκανε μάλιστα με τόση άνεση, που λες και βρισκόταν στην τουαλέτα του σπιτιού του. Έμεινα άναυδος. Εκείνο όμως που με εξόργισε πιο πολύ ήταν πως κανείς από τα γύρω μαγαζιά ή από τους περαστικούς, που δεν ήταν και λίγοι, δε βρέθηκε να του πει μια λέξη, να του κάνει μια παρατήρηση. Αν αυτό δεν είναι σημάδι μιθριδατισμού στην ασχήμια και τη χυδαιότητα, τότε τι είναι;».

Έχει δίκιο, είπα μέσα μου και θυμήθηκα μια παρόμοια σκηνή ανάμεσα σε κάποιους κάδους απορριμμάτων, στο πιο κεντρικό σημείο της λεωφόρου Δημοκρατίας.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News